Το «πάγωμα» για ένα χρόνο των επιτοκίων για οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία που υπάγονται σε ρύθμιση προβλέπει τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο «Σπίτι μου».
Με τροπολογία που κατατέθηκε αργά χθες το βράδυ στη Βουλή από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων προτείνεται διάταξη με την οποία «παγώνουν» αναδρομικά από τις 13 Σεπτεμβρίου 2022 και για ένα χρόνο τα επιτόκια με τα οποία επιβαρύνονται οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία που υπάγονται προς ρύθμιση.
Στόχος της διάταξης –που έρχεται σε συνέχεια αντίστοιχης ρύθμισης του Υπουργείου Οικονομικών για τα επιτόκια των ρυθμίσεων προς την Εφορία– είναι να αποτραπεί η δυσβάσταχτη επιβάρυνση των πολιτών που έχουν οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και επιθυμούν να τις ρυθμίσουν.
Με δεδομένο αφενός ότι το επιτόκιο που επιβαρύνει ένα πλάνο ρύθμισης καθορίζεται κατά τη χρονική στιγμή της αίτησης ρύθμισης, αφετέρου ότι η άνοδος του πληθωρισμού έχει οδηγήσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αυξήσει τα επιτόκια, οι οφειλέτες που επιθυμούν να ρυθμίσουν κατά την τρέχουσα περίοδο τις οφειλές τους προς τον e-ΕΦΚΑ θα ερχόντουσαν αντιμέτωποι με ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια.
Προκειμένου, λοιπόν, να μην υπάρχει υπέρμετρη επιβάρυνση των ρυθμίσεων οφειλών εφεξής και αυτό να μην αποτελέσει αντικίνητρο για τους πολίτες ώστε να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, τα επιτόκια «παγώνουν» και παραμένουν για ένα έτος στο ύψος που διαμορφώθηκαν την 13η Σεπτεμβρίου 2022. Σημειώνεται ότι τα επιτόκια των ήδη ενεργών (όσων εκκίνησαν μέχρι και τον Σεπτέμβριο) ρυθμίσεων είναι σταθερά και δεν επηρεάζονται ούτε από τις ενέργειες της ΕΚΤ, ούτε από την παρούσα ρύθμιση.
Με την ίδια τροπολογία:
Προβλέπεται ότι η κατώτατη σύνταξη λόγω θανάτου θα αναπρσσαρμόζεται ετησίως κατά τον ίδιο τρόπο που προβλέπεται στο νόμο 4387/2016 και για τις υπόλοιπες συντάξεις, ενσωματώνοντας την επίδραση του πληθωρισμού και της ανάπτυξης. Με τον τρόπο αυτό διορθώνεται μια ακόμα παράλειψη του «νόμου Κατρούγκαλου» που δεν είχε συμπεριλάβει τις συντάξεις χηρείας στον μηχανισμό αύξησης. Με την προτεινόμενη διάταξη και αυτές οι συντάξεις θα αυξηθούν κατά 7,75% από 1η Ιανουαρίου 2023.
Προβλέπεται επίσης ότι η οικονομική ενίσχυση βαριάς αναπηρίας χορηγείται σε όσους λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση μικρότερη από 313 ευρώ από άλλους φορείς πλην του ΟΠΕΚΑ.
Το όριο αυτό θα αυξάνεται ετησίως κατά το ποσοστό αύξησης των συντάξεων σύμφωνα με το νόμο 4387/2016, ενσωματώνοντας την επίδραση του πληθωρισμού και της ανάπτυξης.
Ανοίγει ο δρόμος για την υλοποίηση πιλοτικού προγράμματος για τη δημιουργική απασχόληση παιδιών μέσω τεχνολογίας για παιδιά 12-15 που προέρχονται από ευάλωτες οικογένειες, με χρηματοδότηση από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Κατά την υλοποίηση του προγράμματος πρέπει να διασφαλίζεται η ενισχυμένη συμμετοχή των κοριτσιών. Στους ωφελούμενους απονέμεται αξία τοποθέτησης (voucher) για τη συμμετοχή τους. Στη διάταξη παρέχεται εξουσιοδότηση στους Υπουργούς Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Ψηφιακής Διακυβέρνησης και των κατά περίπτωση συναρμόδιων Υπουργών να ρυθμίσουν με απόφασή τους τις λεπτομέρειες και τα τεχνικά ζητήματα του προγράμματος, φορέας υλοποίησης του οποίου ορίζεται η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης.
Περιορίζεται η αστική ευθύνη των προσώπων που διορίζονται με διοικητική πράξη στην προσωρινή διοίκηση προνοιακών φορέων σε πράξεις ή παραλείψεις που τελούνται με δόλο ή βαρεία αμέλεια, ενώ δεν υπέχουν αλληλέγγυα ευθύνη με τον προνοιακό φορέα για οφειλές του προς το Δημόσιο ή τον e-Ε.Φ.Κ.Α. που δημιουργήθηκαν πριν αναλάβουν την προσωρινή διοίκηση του φορέα. Με τον τρόπο αυτό προστατεύονται τα μέλη των προσωρινών διοικήσεων από καταχρηστικές αγωγές.
Προβλέπεται, τέλος, ότι οι προνοιακοί φορείς που υπάγονται σε σχέδια εξυγίανσης μπορούν να ρυθμίζουν τις οφειλές τους προς τον e-Ε.Φ.Κ.Α. κατά τρόπο αντίστοιχο με αυτόν που ισχύει για τις οφειλές προς το Δημόσιο, με δυνατότητα για διαγραφή προσθέτων τελών και προσαυξήσεων σε περίπτωση που τηρηθεί πλήρως η ρύθμιση. Η μη ύπαρξη αυτής της δυνατότητας μέχρι τώρα απέτρεπε τους προνοιακούς φορείς που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα από το να προχωρήσουν σε διαδικασία εξυγίανσης, με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται τα προβλήματα και να αντιμετωπίζουν κίνδυνο εκποίησης της περιουσίας τους με διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης.
