Η δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά συγκίνησε και γέμισε θλίψη ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν υπάρχει νοήμονας που να μην ένιωσε οργή και έναν κόμπο στο στομάχι. Κάποιοι άνθρωποι ωστόσο, με περισσότερες ευαισθησίες, μπορούν να κάνουν τον πόνο και την οργή τους… στίχους. Και οι στίχοι αυτοί γίνονται υψηλής ποιήσεως, όταν εκθέτουν την κοινωνία, όπως της αξίζει, χωρίς καν να την καταγγέλλουν. Αυτό έκανε και η γνωστή ραδιοφωνική παραγωγός και στιχουργός από την Πόμπια Ύβα Κουμαντάκη, που έγραψε για τον Αντώνη το ακόλουθο τραγούδι:
«Με ένα εισιτήριο
στην παλάμη ιδρωμένο
Σε ένα λιμάνι που
όλο μοιάζει μακρινό
Φτάνεις δεν φτάνεις
Σκέφτηκες…
«Δε προλαβαίνω»
Και όμως πρόλαβες
με κόμπο στο λαιμό.
Ένα κενό που δεν
υπήρχε πριν προφτάσεις
Έλεγες «φτάνω»
στο ταξίδι μου αυτό.
Μα ένα χέρι ΔΕΝ
απλώθηκε στο ΕΛΑ
Μα μια σπρωξιά
σε ένα ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ χαμό.
Κύμα στο κύμα
θα παλέψεις
σε μια μάχη
Και τόσα μάτια
θα σε βλέπουν
στον αφρό.
Σε αφήνει πίσω του
ακόμα ένα πλοίο
Σε μια ζωή
που πια δεν
έχει γυρισμό.
Δεν θα αλλάξει
αυτός ο κόσμος
που πληγώνει
ΑΝΤΩΝΗ έφυγε
το πλοίο της γραμμής
Μαύρο το σύννεφο
και ανθρωπιά καμία
Το ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ήταν
μίας διαδρομής!»
Δεν πρόλαβε να κοινοποιήσει τους στίχους της στο διαδίκτυο και λίγες ώρες αργότερα ντύθηκαν με μουσική και τραγουδήθηκαν από τον Νίκο Μαυρή. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Και το τραγούδι θα συντροφεύει για πάντα τον Αντώνη και θα μας θυμίζει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αποκτήνωσή μας…https://www.patris.gr/
