Το 2020 αφήνει πίσω του ανοικτές πληγές, διαλυμένα όνειρα, φόβο.
Αφήνει όμως και μια ανέλπιστη ελπίδα. Ξεσκεπάζοντας μυστικά που μας καθήλωναν, η πανδημία που στιγμάτισε το 2020 μας άνοιξε τα μάτια σε δυνάμεις και δυνατότητες που είχαμε ξεχάσει ότι είχαμε.
Το 2020 είδαμε ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι αδύναμες. Ότι προσποιούνται τις αδύναμες επειδή θέλουν να αφήνουν ανενόχλητη την ολιγαρχία να ασκεί την εξουσία της. Με την πανδημία όμως είδαμε τις εξουσίες του κράτους να ξεδιπλώνονται τρομακτικές.
Είδαμε ακόμα πως το λεφτόδεντρο είναι υπαρκτό, και πως την ύπαρξή του αρνούνται μόνο εκείνοι που το βάζουν να γεννά αποκλειστικά χρήμα για τους λίγους.
Διαπιστώσαμε πως, πράγματι, η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους δεν ήταν ποτέ θέμα αγορών. Ήταν εργαλείο που η τρόικα το χρησιμοποιούσε για να μεταφέρεται η περιουσία, κρατική και τώρα ιδιωτική, στην ολιγαρχία-χωρίς-σύνορα.
Εντυπωσιαστήκαμε με το πόσο γρήγορα, όταν τους συνέφερε, οι νεοφιλελεύθεροι ασπάστηκαν τον κρατισμό κι οι φιλελεύθεροι αγκάλιασαν την απολυταρχία.
Ναι, το 2020 ήταν δύσκολη χρονιά. Χάσαμε ανθρώπους. Είδαμε τον σκοταδισμό και την εκμετάλλευση να γιγαντώνεται, σπρώχνοντας τόσο κόσμο στην αγκαλιά της απόγνωσης. Χάσαμε δημοκρατικές ελευθερίες που γενιές ολόκληρες θυσιάστηκαν για να έχουμε.
Όμως, το 2020 μας έκανε κι ένα μεγάλο δώρο. Μας αποκάλυψε το μέγα, το ελπιδοφόρο, μυστικό που η εξουσία δεν ήθελε να μάθουμε: Ότι τα πάντα μπορούν να είναι διαφορετικά. Ότι ο Μπρεχτ είχε δίκιο όταν είπε πως επειδή τα πράγματα είναι όπως είναι δεν θα παραμείνουν όπως είναι.
Ευχαριστούμε το 2020 που μας το θύμισε.
Τώρα, στο χέρι μας είναι το 2021 να γίνει η αρχή της ριζικής αλλαγής υπέρ των πολλών. Σε όλη την Ελλάδα. Σε όλα τα μήκη και σε όλα τα πλάτη της Γης.
Τα σχόλια είναι κλειστά.