Το μοιραίο σημείο της πτώσης του 23χρονου από το Ε4 στα Σφακιά – Έκκληση για ενημερωτικές πινακίδες αλλά και τήρηση βασικών κανόνων ασφαλείας

Η είδηση του σοβαρού τραυματισμού ενός 23χρονου, το προηγούμενο Σάββατο, την ώρα που διέσχιζε το μονοπάτι Ε4 από την περιοχή του Λύκου προς Μάρμαρα, στα Σφακιά, προκάλεσε θλίψη αλλά και προβληματισμό σε αρκετούς, για τον βαθμό ασφαλείας και ενημέρωσης που υπάρχει αλλά και για την τήρηση κανόνων που πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι και απαραβίαστοι όταν πρόκειται για ορειβατικό μονοπάτι.

Την ημέρα του ατυχήματος η συγγραφέας γαστρονομίας Libby Travers, παραθέριζε σε κατάλυμα της περιοχής όταν ενημερώθηκε για το ατύχημα του 23χρονου ο οποίος διέμενε στο ίδιο ξενοδοχείο.

Όπως η ίδια περιγράφει, μιλώντας στο Flashnews.gr, αμέσως μόλις έγινε γνωστό το ατύχημα, έφυγαν από το ξενοδοχείο 4 άνδρες για να πάνε στο σημείο που είχε πέσει ο 23χρονος και να τον βοηθήσουν. «Στη συνέχεια, θυμηθήκαμε ότι στο ξενοδοχείο έμενε ένας Ισραηλινός επισκέπτης που ασχολείται με παραϊατρικό επάγγελμα. Τον ενημερώσαμε και εκείνος έσπευσε στο σημείο που βρισκόταν ο 23χρονος. Είχε πάρει μαζί του κουτί πρώτων βοηθειών και φρόντισε να ακινητοποιήσει και να ετοιμάσει τον τραυματία έτσι ώστε να μπορεί άμεσα να παραληφθεί και να μεταφερθεί με ελικόπτερο καθώς θεωρούσε ότι αν δεν τον μετακινούσαν γρήγορα με εναέριο μέσο θα χανόταν πολύτιμος χρόνος και ο 23χρονος θα πέθαινε.  Δυστυχώς, δεν ήρθε ελικόπτερο. Ήταν μεσημέρι με 35 βαθμούς κελσίου, στα βράχια! Κάθε λεπτό έφερνε τον 23χρονο πιο κοντά στον θάνατο…

Στο μεταξύ ήρθαν οι Έλληνες διασώστες. Όταν ο 23χρονος έφτασε στο νοσοκομείο των Χανίων ο γιατρός είπε ότι ήταν ζωντανός εξαιτίας των ενεργειών που έκανε ο Ισραηλινός επαγγελματίας υγείας. Πολύς πολύτιμος χρόνος χάθηκε. Και αν δεν ήταν εκεί να τον προετοιμάσει, θα χανόταν περισσότερος χρόνος και θα είχε πεθάνει ο άνθρωπος» τονίζει η Libby Travers.

Όπως έχει γίνει γνωστό, ο 23χρονος Γερμανός, είχε υποστεί κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τραύματα σε πνεύμονες, σπονδύλους και ισχύο. Όταν σταθεροποιήθηκε η κατάσταση της υγείας του στο νοσοκομείο Χανίων, αποφασίστηκε η μεταφορά του στο Μόναχο από όπου κατάγεται.

«Δεν έχεις περιθώριο να κάνεις λάθος σε αυτό το μονοπάτι»

Όπως αναφέρει η Libby Travers, από τη μια πρέπει να εξεταστεί ο χρόνος ανταπόκρισης της πολιτείας σε έκτακτα περιστατικά, όταν αυτά έχουν να κάνουν με τέτοια μέρη όπου η πρόσβαση είναι ιδιαίτερη και από την άλλη πρέπει να υπάρχει ενημέρωση για τον βαθμό δυσκολίας του μονοπατιού:

«Θα έπρεπε να υπάρχει πινακίδα που να εξηγεί ότι δεν είναι ένα μονοπάτι περιπάτου παράλληλα στην παραλία, αλλά είναι μια διαδρομή που έχει τη δυσκολία ενός μονοπατιού πεζοπορίας. Επίσης, σε κάποια στενά σημεία του μονοπατιού θα έπρεπε ίσως να υπάρχουν καλώδια ή σχοινιά για να βοηθούν τους πεζοπόρους. Σε κάποια σημεία το μήκος του μονοπατιού είναι 50 με 60 εκατ. και το ύψος του γκρεμού είναι 30 μέτρα. Αν γλιστρήσεις πέφτεις κάτω στον γκρεμό!»

Το βίντεο που ακολουθεί είναι χαρακτηρστικός καθώς δείχνει το σημείο της πτώσης του άτυχου 23χρονου

 

 

Ο σύζυγος της Libby, ο Julien Kauffmann, είναι οδηγός ορεινής πεζοπορίας (hiking , mountain guide) συνολικά 25 χρόνια και ειδικότερα στην Ελλάδα εδώ και 15χρόνια. Όπως λέει στο Flashnews.gr κάθε σεζόν προσφέρει πρόγραμμα πεζοπορίας που ξεκινά από τα Χανιά, συνεχίζει Σούγια, φαράγγι Σαμαριάς, φαράγγι Αράδαινας και καταλήγει Σφακιά.

Ο ίδιος τονίζει ότι στο συγκεκριμενο μονοπάτι χρειάζεται ενημερωτική πινακίδα καθώς δεν γνωρίζουν πολλοί ότι για να το διασχίσουν πρέπει να είναι προετοιμασμένοι:

«Αν δεν έχεις εμπειρία κι αν δεν έχεις κατάλληλα παπούτσια, είναι επικίνδυνο να ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή. Δεν πηγαίνω με το γκρουπ μου, από αυτό το μονοπάτι αν αισθάνομαι ότι κάποια από τα μέλη του γκρουπ δεν έχουν άνεση και εξοικείωση με την ορεινή πεζοπορία. Προτιμώ να τους περάσω από άλλη διαδρομή γιατί στο συγκεκριμένο μονοπάτι αν γλιστρήσεις δεν υπάρχει άλλη κατάληξη από το να πέσεις στον γκρεμό. Τα βράχια είναι ολισθηρά. Δεν έχεις περιθώριο να κάνεις λάθος σε αυτό το μονοπάτι. Αν κάνεις ένα λάθος ή θα τραυματιστείς σοβαρά ή θα σκοτωθείς. Χρειάζεται συγκέντρωση, καλά παπούτσια, πεζοπορία ένας – ένας και εμπειρία. Πολλοί όμως άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό και διασχίζουν το μονοπάτι είτε με σαγιονάρες, είτε με παιδιά είτε ακόμα και έχοντας καταναλώσει ποτό»

 

 

Συνεχίζοντας ο Julien, εξηγεί: «Χρειάζεται μια πινακίδα που να ενημερώνει για τον βαθμό δυσκολίας του μονοπατιού. Οι άνθρωποι περνούν το μονοπάτι έχοντας την εντύπωση ότι είναι πολύ απλό και εύκολο. Πρέπει να γνωρίζουν τη δυσκολία και ότι απαιτείται να ακολουθήσουν κανόνες.

Αν υπάρχει ενημερωτική πινακίδα ο άνθρωπος που θα τη δει θα σκεφτεί ότι ίσως δεν πρέπει να πάρω το παιδί μου μαζί, ή πρέπει να βάλω τα κατάλληλα παπούτσια και όχι να φορώ σαγιονάρες.

Για παράδειγμα στον Εθνικό Δρυμό Σαμαριάς υπάρχει πινακίδα που ενημερώνει “όχι σαγιονάρες, νερό, καλά παπούτσια” κλπ. Πληροφορίες χρήσιμες. Αντίστοιχα θα έπρεπε να υπάρχει μια πινακίδα με πληροφορίες και στο συγκεκριμένο μονοπάτι».

 

 

Επίσης, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, σε κάποια σημεία, ίσως χρειάζεται ένα καλώδιο ή σκοινί, για προληπτικούς λόγους ώστε κάποιοι πεζοπόροι να μπορούν να κρατηθούν από αυτό.

Στ. Μπαδογιάννης: Η ορειβασία δεν είναι παιχνίδι – Θα ήταν καλύτερο να υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες αρκεί να μείνουν στη θέση τους και να μην μπαλωταριστούν…

Ο πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, Σταύρος Μπαδογιάννης, μιλώντας στο Flashnews.gr για το συγκεκριμένο μονοπάτι ήταν κατηγορηματικός:

«Κανένα ορεινό μονοπάτι δεν είναι για ανθρώπους που δεν περπατούν. Σε όλα τα μονοπάτια, ό,τι σήμανση κι αν έχουν, όσο εύκολα κι αν είναι, πρέπει οι άνθρωποι που θα τα διασχίσουν να έχουν κάνει μια προετοιμασία. Δεν είναι η ορειβασία ένα παιχνίδι. Η ορειβασία έχει κινδύνους. Το μονοπάτι αυτό στο οποίο χτύπησε ο άτυχος άνδρας, ήταν από αυτά που δεν έπρεπε να χτυπήσει κάποιος. Το συγκεκριμένο θεωρείται ένα από τα εύκολα, από τη στιγμή που μιλάμε πάντα για ορεινά μονοπάτια.

Τι θα πει όμως εύκολο μονοπάτι, όταν κάποιος βαδίζει στη νότια Κρήτη; Θα πει ότι όπως και να έχει, πρέπει απαραιτήτως να φορά μακρύ μανίκι, να φορά καπέλο, να έχει μαζί του 2 λίτρα νερό για κάθε μισή ώρα περπάτημα, να φορά κατάλληλα παπούτσια. Κανονικά, για όλα τα Λευκά Όρη και όλα τα μονοπάτια, χρειάζεται να φορά κάποιος άρβυλα! Αυτοί είναι κανόνες που δε γίνεται να μην τηρηθούν όταν θες να διασχίσεις μονοπάτι. Είναι κανόνες που δε σηκώνουν παραβίαση. Δεν μπορείς να περπατήσεις στη νότια Κρήτη 10 λεπτά χωρίς καπέλο. 10 λεπτά χωρίς καπέλο έχουν σαν αποτέλεσμα τη θερμοπληξία που σημαίνει ότι και στο ευκολότερο μονοπάτι θα ζαλιστείς και θα πέσεις κάτω. Όταν πέσεις κάτω δεν ξέρεις πού θα χτυπήσεις.

Κάθε βράδυ στον Ορειβατικό Σύλλογο έρχονται πολλοί άνθρωποι τους οποίους αποθαρρύνουμε να κάνουμ πεζοπορία γιατί έρχονται με σαγιονάρες και αθλητικά παπουτσάκια που έχουν απλή σόλα και θέλουν να περπατήσουν σε διάφορα σημεία. Αυτό το αντιμετωπίζουν και οι φύλακες στο φαράγγι της Σαμαριάς. Πηγαίνουν άνθρωποι να περάσουν το φαράγγι και φορούν πλαστικές σαγιονάρες! Πώς είναι δυνατόν; Επίσης, δε νοείται στη νότια πλευρά να περπατήσεις και να μην κουβαλάς στην πλάτη σου πάρα πολύ νερό (2 λίτρα για κάθε μισή ώρα περπάτημα), γιατί είναι πολύ εύκολο να πάθεις ηλίαση σε αυτά τα άδεντρα μονοπάτια».

Όπως υποστηρίζει ο κ. Μπαδογιάννης το παραλιακό μονοπάτι Ε4 χωρίζεται σε 2-3 σημεία. Για παράδειγμα το κομμάτι Σούγια – Αγία Ρουμέλη, είναι αρκετά δύσκολο και αποθαρρύνουν όλοι τον κόσμο να το περάσει γιατί είναι επικλινές και σε πολλά σημεία απέχει από τη θάλασσα ακόμα και 500 μέτρα. Τη δυσκολία του συγκεκριμένου μονοπατιού την ξέρουν και στα χωριά και στα καφενεία και όλοι οι ντόπιοι οι οποίοι αποτρέπουν τους επισκέπτες να το περάσουν. Το μονοπάτι ωστόσο, στο οποίο έγινε το ατύχημα, θεωρείται το εύκολο αυτής της διαδρομής όπως λέει ο κ. Μπαδογιάννης, διευκρινίζοντας ωστόσο για να γίνει σαφής:

«Θεωρείται εύκολο, όμως ξαναλέω, δεν παύει να είναι μονοπάτι, δεν είναι δρόμος ή εθνική οδός. Όταν είμαστε μέσα στο μονοπάτι, δεν παίζουμε. Είμαστε σε εγρήγορση, βλέπουμε πού είναι πιο στενό, βλέπουμε πού μπορούμε να κάνουμε μια μικρή στάση, επιλέγουμε ένα φαρδύ σημείο για να πιούμε το νερό μας, δε βαδίζουμε και συγχρόνως παίρνουμε φωτογραφίες τη Γαύδο απέναντι, αλλά σταματάμε σε ένα σημείο για να πάρουμε φωτογραφίες».

Απαντώντας ωστόσο στο ερώτημα αν θα ήταν ούτως ή άλλως απαραίτητη μια σήμανση και η τοποθέτηση κάποιας ενημερωτικής πινακίδας, από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για ένα ορεινό μονοπάτι και όχι για μια διαδρομή περιπάτου και δε γνωρίζουν ότι απαιτείται να ακολουθήσουν συγκεκριμένους κανόνες ασφαλείας, ο κ. Μπαδογιάννης δήλωσε με νόημα:

«Η τοποθέτηση σήμανσης είναι μια μεγάλη κουβέντα. Ασφαλώς και θα ήταν πολύ καλύτερο να υπήρχαν μεγάλες πληροφοριακές πινακίδες, οι οποίες όμως να μείνουν στη θέση τους και να μην μπαλωταριστούν… Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα η σήμανση που είχε γίνει το 1992 από εθελοντές του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, να είχε παραμείνει και να μην είχε μετατραπεί από κάποιους σε κοτέτσια και περίβολο στα ποιμνιοστάσια! Ασφαλώς θα ήταν καλύτερα να υπήρχε φορέας που να διαχειρίζεται τα μονοπάτια, να τα καθαρίζει και να τα συντηρεί και να τα αποκαθιστά σε κάποια σημεία ώστε να μη χρειάζεται οι εθελοντές να αφήνουν τη δουλειά τους για να πηγαίνουν εκεί και να διορθώνουν τη σήμανση.

Εδώ όμως, που ζούμε και με ό,τι έχουμε, τουλάχιστον ας προσέχουμε. Το μονοπάτι το παραλιακό από την Αγία Ρουμέλη προς Λουτρό και από εκεί στη χώρα Σφακίων είναι ωραίο, αρκετά καλό και σημαδεμένο για τα δικά μας δεδομένα. Απλώς όπως είπαμε, τα μονοπάτια έχουν πάντα έναν κίνδυνο και όταν τα διασχίζουμε θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να τηρούμε όλους τους κανόνες.  Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε ότι από την “πρώτη δημοτικού” στην ορειβασία δε γίνεται να πας στην “πρώτη λυκείου”. Πρέπει να πας στη δευτέρα δημοτικού, να πας δηλαδή σε μια δυσκολότερη πεζοπορία με ένα πιο μεγάλο φορτίο και να αυξάνεις σταδιακά τον βαθμό δυσκολίας» συμπλήρωσε ο κ. Μπαδογιάννης.

 

 

Παρόλα αυτά, επειδή πάρα πολλοί επισκέπτες δεν έχουν εικόνα του τι εστί ορεινό μονοπάτι, δεν έχουν πληροφόρηση για τους κανόνες που πρέπει απαρέγκλιτα να τηρούν, δεν είναι ενημερωμένοι επαρκώς για τα  χαρακτηριστικά της διαδρομής (το φάρδος του μονοπατιού, το μήκος, το ύψος του) και δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για ορεινή πεζοπορία, καλό θα ήταν να τοποθετηθούν από την πολιτεία, ενημερωτικές πινακίδες που θα αναγράφουν βασικές, χρήσιμες πληροφορίες για το μονοπάτι και τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να τηρηθούν.

Ακόμα και για τα ελληνικά δεδομένα, είναι μια απλή και ανέξοδη κίνηση για το κράτος, η οποία ωστόσο θα μπορούσε να αποβεί σωτήρια. Μάλιστα, αυτό θα ήταν ακόμα καλύτερο να συμβεί σε όλα τα μονοπάτια των Λευκών Ορέων. Φυσικά, αυτό συνεπάγεται να δείξουν υπεύθυνη στάση και κάποιοι ντόπιοι οι οποίοι όχι μόνο δεν πρέπει να βανδαλίζουν τις πινακίδες αλλά πρέπει να είναι εκείνοι που θα τις διαφυλάττουν από κάθε φθορά.flashnews.gr