Από την Αθήνα στη Γαύδο: Δημιουργώντας οικογένεια στο ακριτικό νησί

Δεκαέξι χρόνια μετράει η κυρία Έφη Γεώργακα στη Γαύδο, όταν αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί το 2008. Μία επίσκεψη στο νησί, μία «δοκιμαστική» περίοδος διαμονής ήταν αρκετή για να την πείσει να μείνει μόνιμα εκεί.

«Ήθελα να ζήσω στην επαρχία από μικρό παιδί. Γνωρίζοντας σαν παραθερίστρια τη Γαύδο μου άρεσε πάρα πολύ, ήμουν πολύ ενθουσιασμένη» είπε, μιλώντας στο zarpanews.gr η Έφη Γεώργακα.

Ωστόσο αυτό, είχε το τίμημά του…

Σε όλο το νησί αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερα παιδάκια, τα τρία είναι της κας Γεώργακα.

Τα δύο της παιδιά φοιτούν στη Β’ τάξη του Γυμνασίου και το άλλο Α’ δημοτικού. Το μεγάλο πρόβλημα που είχαν να αντιμετωπίσουν είναι το γεγονός πως στο ακριτικό νησί δεν υπάρχει γυμνάσιο ή λύκειο.

Υπάρχει μόνο μία δασκάλα για το Δημοτικό Σχολείο. Ωστόσο για τα δύο παιδιά του Γυμνασίου δεν παρέχει κάποια τηλεκπαίδευση από το υπουργείο Παιδείας.

«Το υπουργείο Παιδείας μας είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι, ωστόσο μας έδωσαν το δικαίωμα να μείνουμε εδώ, να βρούμε μόνοι πώς θα βγάζουμε την ύλη και κάθε Ιούνιο πάμε στην Παλαιόχωρα για να δώσουν τα παιδιά εξετάσεις».

Το ζήτημα που αντιμετώπιζαν έγινε ευρέως γνωστό, ξεπερνώντας τα σύνορα του νησιού και πλέον οι μικροί μαθητές έχουν βοήθεια από καθηγητές από όλα τα μέρη της Ελλάδας.

«Οι άνθρωποι άρχισαν να επικοινωνούν μόνοι τους μαζί μας. Καθηγητές από Κρήτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Έτσι, υπάρχουν εθελοντές καθηγητές από όλη την Ελλάδα οι οποίοι έχουν προθυμοποιηθεί να διδάσκουν τα παιδιά» μας λέει η κα. Γεώργακα.

Έχουν υπάρξει παράπονα από τα παιδιά, να φύγετε από το νησί;

«Τα παιδιά έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή εδώ, δεν ήταν ποτέ σε ένα σχολείο με πολλά παιδιά. Δεν τους φαίνεται παράξενο. Τους αρέσει που είναι εδώ, δε θέλανε να φύγουν. Δεν είναι δηλαδή, απόφαση που πήρα εγώ με τον μπαμπά όπως. Όταν έρθει η ώρα για το λύκειο θα δούμε πως θα το κάνουμε.

«Δεν τους λείπει κάτι. Ο κάθε τόπος, η κάθε επιλογή έχει τα υπέρ και τα κατά. Είναι κάποια πράγματα που στερούνται εδώ, αλλά τα αναπληρώνουν με άλλα πράγματα, όπως με την τόσο έντονη επαφή με τη φύση, με δημιουργικές ασχολίες οι οποίες είναι ασυνήθιστες για ένα παιδί της πόλης. Είναι όμως δραστηριότητες που τους δίνουν χαρά και γεμίζουν την ημέρα τους.

«Δεν έχουν κάποιο πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Το καλοκαίρι έχει πολύ κόσμο, συναναστρέφονται με πολλά παιδιά και εμείς είμαστε δύο γονείς που δεν τα καταπιέζουμε. Έχουν την άποψή τους και συμμετείχαν κι εκείνα στην απόφαση αυτή» δήλωσε η κα Έφη συμπληρώνοντας:

«Τα μαθήματα για τα παιδιά του γυμνασίου γίνονται μέσω skype με εθελοντές καθηγητής και υπάρχει μία πολύ φιλική διάθεση, δεν έχουν στρες τα παιδιά, δεν έχουν άγχος. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής! Θα προτιμούσαμε να υπάρχει ένα σχολείο ή έστω ένας καθηγητής ώστε να επιβλέπει τα παιδιά στο διάβασμα. Αλλά είμαστε εντάξει και έτσι».

Το θέμα της εκπαίδευσης και το πώς αντιμετωπίζεται στα ακριτικά νησιά έχει φτάσει τόσο στη Βουλή όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Δεν είχαμε καμία στήριξη από το δήμο της Γαύδου σε αυτό το βήμα. Δεν είχε τη θέληση να ανοίξει το σχολείο, δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες και όταν το υπ. Παιδείας τους είπε ακριβώς τι έπρεπε να γίνει για να ανοίξει το σχολείο, δεν έκαναν τίποτα απολύτως, δεν μας ενημέρωσαν καν. Η στάση τους ήταν ότι ένα παιδί όταν φτάνει σε επίπεδο γυμνασίου θα πρέπει να φεύγει από το νησί γιατί δεν είναι κατάλληλο μέρος να μένουν παιδιά γιατί θα έχουν προβλήματα κοινωνικοποίησης.

Το πρόβλημα το έλυσε ο πρωθυπουργός. Του εξήγησα όλη την κατάσταση και βρήκαμε αυτή τη λύση.

«Εμείς, οι άνθρωποι της Γαύδου έχουμε πάρει την κατάσταση στα χέρια όπως»

Όπως τόνισε η κάτοικος του νησιού, κανείς δεν στέκεται δίπλα τους.

«Όταν το κράτος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, εμείς εθελοντικά εδώ κάνουμε διάφορα πράγματα. Οργανωνόμαστε μόνοι μας οι κάτοικοι, φέρνουμε γιατρούς, βοηθάμε το ιατρείο, ζητήσαμε – και ευτυχώς ήρθε- ασθενοφόρο, γιατί μέχρι τότε χρημοποιούσαμε αγροτικά αυτοκίνητα για τη μεταφροά ασθενών»

«Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, εμείς συνεχίζουμε να μένουμε εδώ γιατί αγαπάμε το νησί. Θα έπρεπε όμως να υπάρχει μέριμνα. Όχι μόνο για τη Γαύδο, αλλά για την κάθε γωνιά της χώρας μας, για τον κάθε πολίτη. Γι αυτό υπάρχουν οι πολιτικοί, οι δήμοι, οι περιφέρεις, γι αυτό πληρώνονται, για να φροντίζουν για εμάς, να είναι λειτουργοί. Δεν είναι απλώς μία δουλειά, πρέπει να υπηρετούν το λαό, είναι εκεί για να μας προσφέρουν μία ποιότητα ζωής η οποία εδώ, στη Γαύδο, δεν υπάρχει» τόνισε.

Σε ερώτηση για το αν υπάρχει κάτι που θα την έκανε να αφήσει το νησί, για καλύτερες συνθήκες ζωής, η κ. Έφη απάντησε κατηγορηματικά όχι.

Το μοναδικό πράγμα που δημιουργεί άγχος, είναι το θέμα υγείας, κάτι έκτακτο.

«Δεν είναι παίρνω το αμάξι μου και πάω νοσοκομείο. Αυτό είναι το σοβαρό. Όλα τα άλλα είναι πράγματα που ξέρουμε ότι δικαιούμαστε και παραπονιόμαστε γιατί δεν τα έχουμε. Το ότι έχει παραμείνει τόσο αγνό το νησί και σε τόσο μικρό βαθμό έχει επέμβει ο άνθρωπος σου δίνει μεγάλη ενέργεια, δύναμη και ηρεμία. Είναι αυτό που λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους» κατέληξε.

Ολόκληρη η συνέντευξη: