Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο: Πέθανε η σπουδαία ηθοποιός Μάγια Λυμπεροπούλου

Είχε γεννηθεί στα Πατήσια το 1940 όπου και έμεινε για πολλά χρόνια
Έφυγε, σήμερα το μεσημέρι, στις 14:30, η μεγάλη ηθοποιός του Ελληνικού θεάτρου, Μάγια Λυμπεροπούλου. Η καταξιωμένη ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή ύστερα από έμφραγμα, όπως έγινε γνωστό.

Είχε γεννηθεί στα Πατήσια το 1940 όπου και έμεινε για πολλά χρόνια. Στο σχολείο της, στο Πιρς, ήρθε σε επαφή με το θέατρο και την τέχνη. «Εκεί είδαμε τον Ερρίκο τον 5ο του Λόρενς Ολίβιε», έλεγε παλιότερα στη LiFO.

Στην αρχή σπούδασε στη Νομική αλλά έγινε δεκτή και στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, κρυφά από τους γονείς της. «Ήταν τέτοια η εποχή, που ήταν τερατώδες να δηλώσεις στο σπίτι σου ότι θα γίνεις ηθοποιός. Όταν αργότερα έλεγαν συγχαρητήρια στη μητέρα μου για τις παραστάσεις μου, απαντούσε: «Εμείς δεν το θέλαμε καθόλου. Ο κύριος Κουν επέμενε».

«Έσβησε» η ψυχή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
Η Μάγια Λυμπεροπούλου υπήρξε η «ψυχή» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και η καλλιτέχνης που άφησε τη σφραγίδα της στο σημείο εκκίνησής του.

Το Θέατρο της Πάτρας ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1988 ως Δημοτικό Θέατρο Πάτρας υπό τη διεύθυνση της Μάγιας Λυμπεροπούλου και του Βίκτορα Αρδίττη και πρώτη παράσταση ήταν «Η Μαρκησία ντε Σαντ» του Μισίμα σε σκηνοθεσία της Λυμπεροπούλου. Στις 29 Ιουνίου του 1989 το θέατρο μετεξελίχθηκε σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας διατηρώντας αρχικά και τους δύο καλλιτεχνικούς διευθυντές του ως την αποχώρησή του Αρδίττη ένα χρόνο μετά, που άφησε τη Λυμπεροπούλου μόνη της στο τιμόνι του θεάτρου μέχρι το 1993.

Η εναρκτήρια παράσταση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. «Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς, από την Μάγια Λυμπεροπούλου ξεχώρισε για την ποιότητά της, όπως και οι «Μικροαστοί» του Μαξίμ Γκόργκι και η «Τριλογία των παραθεριστών» του Κάρλο Γκολντόνι.

Με τα παρακάτω λόγια αποχαιρέτησε τη Μάγια Λυμπεροπούλου, ο γνωστός πολιτιστικός συντάκτης Γιώργος Σαρηγιάννης: «Το ελληνικό θέατρο έχασε σήμερα, από έμφραγμα, στις 14.30, μια Μεγάλη -με την ουσιαστική σημασία της λέξης- Ηθοποιό. Μπορεί και τη μεγαλύτερη. Έφυγε, όπως μου είπε η Βίκυ Βολιώτη, μαθήτριά της και ο πιο κοντινός της άνθρωπος, όπως το ήθελε: μόνη, ανεξάρτητη, χωρίς να ταλαιπωρηθεί, με κάποιους ανθρώπους που της άξιζαν γύρω της.»