Ενα συμπέρασμα που βγήκε από τη συζήτηση στη Βουλή για τα Τέμπη είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την τραγωδία σαν λεκέ της αντιπολίτευσης και όχι σαν δικό της στίγμα.
«Εσείς κάνετε πολιτική εκμετάλλευση, εμείς προσπαθούμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια» είπε απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης.
Τις πταίει;
Η κυβέρνηση, όμως, δεν καλείται να πείσει τα άλλα κόμματα για τις καλές προσθέσεις και την αποτελεσματικότητά της, αλλά την κοινωνία. Εκεί, όπως έδειξε η δημοσκόπηση της Metron Analysis, το 88% των πολιτών πιστεύει ότι επί έναν χρόνο δεν υπήρξε πρόοδος στην απόδοση ευθυνών. Σε αυτό το ποσοστό περιλαμβάνεται το 72% των ψηφοφόρων της ΝΔ και το 88%-97% των ψηφοφόρων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Στις ηλικίες από 17 ως 60 ετών τα αρνητικά ποσοστά κινούνται από 96% ως 91%. Δηλαδή, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης πείθουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό υπερηλίκων ψηφοφόρων της. Τα Τέμπη εξανέμισαν την επικοινωνιακή καπατσοσύνη της κυβέρνησης. Η διαχείριση της τραγωδίας, η επιμονή στο ανθρώπινο λάθος και στην αθώωση υπουργών προτού μιλήσει η Δικαιοσύνη, η αντιπαράθεση με την ευρωπαία εισαγγελέα, οι χειρισμοί στην Εξεταστική Επιτροπή όπου δεν κλήθηκαν κρίσιμοι μάρτυρες και η κυβερνητική πλειοψηφία αρκέστηκε να παραλάβει τη μισή δικογραφία από τον εισαγγελέα Λάρισας δεν δείχνουν σπουδή να φανερωθεί η αλήθεια. Ούτε η κακόγουστη αντιπαράθεση με τους συγγενείς των θυμάτων για το μπάζωμα του σημείου της σύγκρουσης. Οι άνθρωποι έχουν τον πόνο τους και αν έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην πολιτεία και στους θεσμούς της και τρέχουν στις Βρυξέλλες για να βρουν το δίκιο τους δεν φταίνε εκείνοι.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση η κυβέρνηση έπεσε μέσα στον λάκκο που έσκαβε για τους άλλους. Τα επιχειρήματα που επιστράτευσε κατά της αντιπολίτευσης είναι τα ίδια που χρησιμοποίησε για τη δική της υπεράσπιση λίγες ημέρες νωρίτερα στη συζήτηση για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Τότε έλεγε ότι το ενωσιακό δίκαιο υπερείχε του Συντάγματος, όπως θύμισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ, και όποιος είχε αντίθετη γνώμη στιγματιζόταν ως αναχρονιστής και φοβικός. Στην υπόθεση των Τεμπών το Σύνταγμα, ειδικά ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, προβάλλεται ως άκαμπτος νόμος. «Οποιος διαφωνεί μαζί σας, συγκαλύπτει» δήλωσε ο Βορίδης από μια θέση άμυνας καλυμμένης ως επίθεση.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ίσως δεν είναι σκόπιμο ούτε να παρακαμφθεί ούτε να αναθεωρηθεί, γιατί ένα επίπεδο προστασίας των μελών της κυβέρνησης από κακόβουλες μηνύσεις είναι απαραίτητο και υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά η κυβέρνηση, θέλοντας τα πάντα δικά της, έχασε την ευχέρεια να κάνει και τις πιο απλές συζητήσεις. Το μπάζωμα είτε έγινε είτε δεν έγινε, το Σύνταγμα είτε το σεβόμαστε είτε δεν το σεβόμαστε. Οταν οι απαντήσεις δεν θεωρούνται αξιόπιστες, ακόμα και τα πιο σωστά επιχειρήματα χάνονται στον αέρα.
Προτού καταλογίσουν πολιτική εκμετάλλευση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυβερνητικοί κύκλοι απέδιδαν κομματική πρόσδεση σε συγγενείς θυμάτων. Ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής σπανίως εμφανίζεται, έφτασε να τον «αδειάσει» και ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδης, ο Κ. Μητσοτάκης δεν πήγε στη Βουλή στη συζήτηση για τα πορίσματα. Το μεγαλύτερο λάθος, όμως, είναι ότι η κυβέρνηση δεν συναισθάνεται τη φθορά της από τα Τέμπη. Και δεν το κάνει επειδή υπάρχει ένας παράγοντας που δεν υπολόγιζε και δεν μπορεί να ελέγξει, η Μαρία Καρυστιανού, η οποία με τη συγκροτημένη και ψύχραιμη παρουσία της χτυπάει όλες τις ευαίσθητες χορδές όσων την ακούν.
