Ο χειρότερος φόβος μας επιβεβαιώθηκε. Μετά τα γυμνάσια και τα λύκεια, έκλεισαν δημοτικά και νηπιαγωγεία. Για δυο βδομάδες μας λένε, στην πραγματικότητα είναι άγνωστο το διάστημα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον, δε, είναι ότι έκλεισαν όχι επειδή τα σχολεία είναι εστίες διασποράς του ιού, αλλά για να περιοριστούν οι μετακινήσεις των γονέων!
Η τηλεκπαίδευση, η οποία είναι υποχρεωτική, ξεκινάει, όπως ορίζει το υπουργείο παιδείας.
Ένα υπουργείο που νομίζει ότι τα ελληνικά νοικοκυριά είναι σαν τις διαφημίσεις της τηλεόρασης. Ένας παράδεισος εξοπλισμού με tablet, laptop, κινητά.
Ένα υπουργείο που συνεχίζει να μας εμπαίζει χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς να πει κουβέντα για όλα αυτά τα παιδιά στην ελληνική επικράτεια που δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή δεν έχουν εξοπλισμό. Πώς ορίζεις κάτι ως υποχρεωτικό όταν δεν έχεις φροντίσει να έχουν όλοι τα μέσα που χρειάζονται; Είναι σαν να ξεκινάει το σχολείο, να λες στα παιδιά ότι πρέπει να διαβάζουν, αλλά να μην τους δίνεις βιβλία.
Υπάρχουν σπίτια με δυο και τρία παιδιά που την ίδια ώρα πρέπει να συνδεθούν στις ψηφιακές πλατφόρμες, έχοντας μόνο μια συσκευή. Υπάρχουν σπίτια με γονείς εκπαιδευτικούς οι οποίοι πρέπει να κάνουν μάθημα στους μαθητές τους και τα δικά τους παιδιά να συνδεθούν στις δικές τους τάξεις την ίδια ώρα. Υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν ίντερνετ. Υπάρχουν σπίτια με γονείς που δεν μπορούν να πάρουν άδειες ειδικού σκοπού, που δεν έχουν τις γνώσεις να βοηθήσουν τα παιδιά τους, που είναι από άλλη χώρα και δε γνωρίζουν καλά τη γλώσσα… Υπάρχουν ένα σωρό δυσκολίες για τις οποίες δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα. Εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές προσπαθούν να λύσουν προβλήματα χωρίς καμία στήριξη. Μια διαδικασία δηλαδή που βασίζεται κυρίως στο φιλότιμο.
Επιπλέον, ψάχνουμε να βρούμε πού είναι οι χιλιάδες υπολογιστές που έστειλε, λέει, το υπουργείο στα σχολεία για τις ανάγκες μαθητών και εκπαιδευτικών! Έχουμε να ακούσουμε μια αλήθεια από το υπουργείο πολύ καιρό. Και επιτέλους την περιμένουμε!
Ασχολίαστο δεν μπορούμε να αφήσουμε επίσης, το γεγονός της υποχρεωτικότητας της τηλεκπαίδευσης στα νήπια και προνήπια, τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι οι γονείς κάνουν αγώνα να μην εκτίθενται για πολλή ώρα τα μικρά παιδιά στις οθόνες. Για τα προβλήματα, δε, της υπερέκθεσης στην οθόνη για όλες τις ηλικίες των παιδιών αλλά κυρίως για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας και των πρώτων τάξεων δημοτικού έχουν μιλήσει δεκάδες ειδικοί επιστήμονες, με τους οποίους όμως, προφανώς, το υπουργείο δεν συνεργάζεται.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη εκπαιδευτικοί και γονείς μαζί, να διεκδικήσουμε η ισότητα στην εκπαίδευση να μη μείνει στα «χαρτιά». Να μην γυρίσουμε στο παρελθόν που η μόρφωση και η παιδεία ήταν προνόμιο των λίγων.
Το ένα μετά το άλλο, τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας, χάνονται στο όνομα της πανδημίας. Η δημόσια δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά είναι ένα από αυτά και από τα πλέον σημαντικά. Αν δεν το αναγνωρίζει η κυβέρνηση, οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε εμείς.
Για πόσο ακόμα θα είμαστε αμέτοχοι απέναντι στα όσα αποφασίζονται χωρίς εμάς για εμάς;
Υ.Γ. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ήταν σε εξέλιξη το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης και στα δημοτικά – νηπιαγωγεία. Τεράστια προβλήματα στη σύνδεση, τα μισά παιδιά και παραπάνω δεν κατάφεραν ποτέ να μπουν στις εικονικές τους τάξεις. Για μια ακόμη φορά… άψογος ο σχεδιασμός του υπουργείου!!!
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων δημοτικού σχολείου και νηπιαγωγείου Ρουσσοσπιτίου Δήμου Ρεθύμνου
