Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών – Παράρτημα Ηρακλείου Όχι στις εξορύξεις!

Τους τελευταίους μήνες είμαστε μάρτυρες ενός πολύ επικίνδυνου σκηνικού στην Ανατολική Μεσόγειο που περιλαμβάνει μία διαρκή όξυνση του πολεμικού κλίματος με επίκεντρο την Κρήτη και φόντο τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Μόνο το τελευταίο διάστημα έχουμε την ανακήρυξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, η οποία οδήγησε στην όξυνση του εμφυλίου στη χώρα, αλλά και στην ανακήρυξη του αγωγού EastMed ως απάντηση από την Ελλάδα, την Κύπρο και το κράτος «τρομοκράτη» του Ισραήλ. Παράλληλα ο πόλεμος στη Συρία φουντώνει και πάλι, ενώ οι προσφυγικές ροές συνεχίζονται, φανερώνοντας για ακόμα μία φορά ότι οι μοναδικοί χαμένοι από όλη αυτήν την κατάσταση είναι οι λαοί.

Η ελληνική ολιγαρχία, θεωρώντας ότι καλύπτεται πίσω από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ σέρνει τον ελληνικό λαό τόσο σε έναν επικίνδυνο πολεμικό ανταγωνισμό με την αντιδραστική Τουρκία. Ήδη από τις αρχές Οκτώβρη η Βουλή ενέκρινε τις συμβάσεις για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε τέσσερα οικόπεδα συνολικής έκτασης 50,000 τ.χλμ. στο Ιόνιο και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Στην ίδια λογική, στις 10/1 η Περιφέρεια Κρήτης ενέκρινε κατά πλειοψηφία τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για την εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης παρά την παρουσία πλήθους κόσμου και την ένταση που δημιουργήθηκε.

Όσον αφορά τα πολυδιαφημισμένα οικονομικά οφέλη, μετά και τη δημοσιοποίηση των συμβάσεων ο θησαυρός αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά άνθρακας. Τα κεντρικά έσοδα ανέρχονται στο 4 με 7% της παραγωγής -στην καλύτερη περίπτωση- συν ένα 25% φορολόγηση επί των όποιον κερδών εμφανίσουν (αν εμφανίσουν) οι εταιρείες. Φυσικά, από αυτά πρέπει να αφαιρέσουμε τα έξοδα για «υποστηρικτικές εργασίες» που πρέπει να κάνει το ελληνικό δημόσιο για χάρη των πετρελαϊκών εταιριών, δηλαδή δρόμους, λιμάνια, εξέδρες ή ότι άλλο ενδεχομένως ζητηθεί, αλλά και τα έξοδα για πολεμικούς εξοπλισμούς. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο της προς τα κάτω αναθεώρησης της συμφωνίας αν τα κοιτάσματα δεν είναι αρκετά «κερδοφόρα» όπως συνέβη και στην Κύπρο.

Όσο αφορά την αφήγηση ότι οι εξορύξεις δήθεν θα ενισχύσουν την τοπική οικονομία δημιουργώντας θέσεις εργασίας και λύνοντας το ζήτημα της ενεργειακής εξάρτησης, έρευνες (πχ στη Βασιλικάτα στην Ιταλία) έχουν δείξει ότι μακροπρόθεσμα οι θέσεις εργασίας που χάνονται είναι περισσότερες από αυτές που άμεσα ή έμμεσα δημιουργούνται. Στο κοίτασμα του Πρίνου, τη μόνη εκμεταλλεύσιμη περιοχή μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, τα 4000 βαρέλια που παράγονται ημερησίως εξάγονται εξολοκλήρου. Άρα για ποια ενεργειακή αυτάρκεια μας μιλάνε; Το 2018 αυξήθηκε κατά 150% η εξαγωγή ενέργειας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Ενεργειακής Φτώχειας, η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση των δεικτών ενεργειακής φτώχειας, με το 22,7% των νοικοκυριών να μην μπορούν να ζεστάνουν επαρκώς το σπίτι τους. Μέσα στον τελευταίο μήνα εννέα άνθρωποι έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους είτε από κρυοπληξία, είτε από την προσπάθεια τους να ζεσταθούν. Είναι κομβικό ζήτημα να αντιληφθούμε ότι η ενεργειακή φτώχεια είναι θέμα τιμής και όχι εγκατεστημένης ισχύος, είναι ζήτημα πολιτικών επιλογών, αυτών που προτάσσουν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Παράλληλα, ο κίνδυνος περιβαλλοντικής καταστροφής είναι τεράστιος. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι το ενδεχόμενο ατυχήματος, όπως για παράδειγμα στον κόλπο του Μεξικού, είναι υπαρκτό και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες. Ήδη μελέτη του οργανισμού οικονομικών αναλύσεων “Eftec – Economics for the Environment” δείχνει ότι το οικονομικό κόστος από περιστατικό ρύπανσης μπορεί να φτάσει τα 2 δις Ευρώ μόνο στην Κρήτη. Μάλιστα, η ίδια η ΣΜΠΕ που πέρασε πρόσφατα από την Περιφέρεια Κρήτης αναγνωρίζει τους τεράστιους κινδύνους που ενέχει μία πιθανή εξόρυξη υδρογονανθράκων τόσο υποθαλάσσια όσο και στα νότια παράλια της Κρήτης.

Τα σχέδια για εξόρυξη υδρογονανθράκων έχουν έναν και μόνο στόχο: τα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο μέσα από μία κούρσα ανταγωνισμού που δεν διστάζει να αιματοκυλεί λαούς και να καταστρέφει το περιβάλλον. Ακόμα και τα σχέδια για «πράσινη ανάπτυξη» που προωθούνται από διεθνείς συνθήκες και ενώσεις -όπως η ΕΕ- μόνο ως υποκριτικά μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς είτε χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για τις ρυπογόνες βιομηχανίες (μέσω του χρηματιστηρίου ρύπων), είτε προωθούν τα συμφέροντα μεγάλων βιομηχανιών παραγωγής πάνελ και ανεμογεννητριών καταστρέφοντας το ορεινό περιβάλλον μέσα από τις γιγαντιαίες βΑΠΕ. Την ίδια στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο βιώνουμε ήδη τις συνέπειες από την κλιματική αλλαγή -όπως με τις καταστροφικές πυρκαγιές σε Σιβηρία, Αμαζόνιο και Αυστραλία- η Ελλάδα ετοιμάζεται να μπει σε μία παράλογη κούρσα ρυπογόνων εξορύξεων.

Ως Παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών δηλώνουμε ότι είμαστε ενάντια τόσο στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Μεσόγειο όσο και στον αγωγό EastMed. Οι κάτοικοι του νησιού μας οφείλουν να ενημερωθούν. Είναι καθήκον όλων μας να συμβάλλουμε στην αποτροπή των καταστροφικών σχεδίων που θα φέρουν μόνο πόλεμο και περιβαλλοντική καταστροφή

Όχι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο και στον αγωγό EastMed!

Καμία συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ!

Όχι στον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή!

Ειρήνη στους λαούς!