Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: Πως μιλάμε στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους

Η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος, Ξένια Παρασκευοπούλου, μίλησε στο «’Ολα για τη Ζωή μας» για το πότε οι γονείς θα πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά τους για πρώτη φορά για το σεξ και με ποιόν τρόπο θα πρέπει να γίνει η προσέγγιση του θέματος.

Ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί τους γονείς είναι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Πότε πρέπει ο γονέας να μιλήσει για πρώτη φορά στο παιδί του;

«Είναι ιδανική στιγμή όταν το ίδιο το παιδί θα μας κάνει την ερώτηση, ωστόσο ο γενικός κανόνας λέει ότι όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο, για να μπορέσουμε και εμείς να κερδίσουμε και χρόνο για να δίνουμε περισσότερες πληροφορίες στο παιδί, αλλά και να δημιουργήσουμε ένα καλό κλίμα και ένα κώδικα επικοινωνίας με το παιδί. Είναι σημαντικό οι γονείς να είμαστε ειλικρινείς και σαφείς γύρω από αυτά τα θέματα», ανέφερε αρχική κ. Παρασκευοπούλου.

«Πάντα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν την ηλικία του παιδιού, καθώς και τη συναισθηματική και γνωστική του ανάπτυξη, δηλαδή το επίπεδο που έχει φτάσει το παιδί γνωστικά.

Για παράδειγμα σε ένα παιδί μικρής ηλικίας, κάπου 2- 3 ετών, τα παιδιά αρχίζουν και γνωρίζουν το σώμα τους, βλέπουν τις διαφορές των κοριτσιών και των αγοριών, πώς διαφοροποιείται το σώμα στους ενήλικες, και στα παιδιά, είναι μία πάρα πολύ καλή ευκαιρία, για να ξεκινήσουμε να θίγουμε αυτό το θέμα.

Για το τί σημαίνει το σώμα, πώς διαφέρουν τα δύο φύλα, ότι το σώμα είναι δικό μας, ποιούς επιτρέπουμε να μας αγγίζουν και κάτω από ποιές συνθήκες», συμπλήρωσε.

Προς την εφηβεία, η συζήτηση αλλάζει καθώς προστίθενται οι βιολογικές ανάγκες, οι αλλαγές στο σώμα αλλά και συναισθηματικές.

Εκεί έχοντας χτίσει ένα περιβάλλον από μικρή ηλικία, ξεκινά η συζήτηση.

Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ καλά ενημερωμένοι, οι εποχές έχουν αλλάξει και θα πρέπει να γνωρίζουν εξαρχής τί θα πρέπει να θίξουν και με ποιόν τρόπο.

Πάλι όμως, απόλυτα ειλικρινείς και με αλήθειες.

Τα λάθη των γονιών

Το συνηθέστερο λάθος των γονιών είναι, εάν το θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι ένα θέμα ταμπού, και οι γονείς σκέφτονται ότι με το που θα γίνει η συζήτηση θα «χαθεί» ο ρόλος του γονέα. Κάποιοι νιώθουν ενοχές, νιώθουν άβολα, αμήχανα.

Εκεί είναι που συνήθως το χάνουν οι γονείς, φοβούνται, ντρέπονται.

Οι γονείς πρέπει να είναι σίγουροι, καλό θα ήταν το παιδί να ενημερωθεί πρώτα από τους γονείς για το παιδί και έπειτα από τους φίλους ή το διαδίκτυο», σχολίασε η κ. Παρασκευοπούλου.