Ρατσιστικά σκουπίδια, λευκοί Ελληνες άνδρες, «Άγια ελληνική Οικογένεια» και γυναικοκτονίες

Οταν υπάνθρωποι δικαιολογούν τις γυναικοκτονίες βουτώντας στα θολά νερά του ρατσισμού τους, τότε υπάρχει πρόβλημα
Ένα άγνωστό μου, ρατσιστικό σκουπίδι, σαν κι αυτά που κυκλοφορούν κατά εκατοντάδες στα social media, μου έστειλε ένα μήνυμα, με αφορμή την άποψή μου για την τραγική θέση της γυναίκας σήμερα και τις απανωτές γυναικοκτονίες.

Και μετά τη δολοφονία της 17χρονης στο Περιστέρι, ε, είπε να καταθέσει και τη δική του άποψη, γράφοντας μεταξύ άλλων:

«Μπορεί να σωθεί μια ζωή. Σταματήστε να κάνετε σχέσεις με κάθε τελειωμένο μουτζαχεντίν που βρίσκεται μπροστά σας και ίσως να γλιτώσετε την κακομεταχείριση και τις μαχαιριές που σας επιφυλάσσει το μέλλον σας, όπως την κοπελιά στο Περιστέρι ή την άλλη προ ημερών που έκανε κολιτιλικια με τον Αφγανό πρεζεμπορο. Οι λευκοί Έλληνες άνδρες είναι η καλύτερη πιθανότητα να ζήσετε μια φυσιολογική ζωή σύμφωνα με τις πανευρωπαϊκές στατιστικές. Καταλάβετε κάποια στιγμή ότι οι πράξεις έχουν συνέπειες».

Και δεν είναι ο μόνος. Μετά τις δολοφονίες γυναικών τα τελευταία 24ωρα, έχουν γραφτεί κι άλλα, αντίστοιχα μηνύματα. Και πολλές φορές απειλητικά μηνύματα, όπως γίνεται και σε συνάδελφό μου που… τολμά να μιλήσει για τις γυναικοκτονίες.

Γράφουν για παράδειγμα:

«Εύχομαι να σε πιάσει ένας πακιστανός, να σε κάνει τουλούμι στο ξύλο… Ντροπή σου να καταδικάζεις το λαό σου, έναντι αυτών των υπανθρώπων».

Επίσης: «Δεν λυπάμαι καθόλου (σ.σ. για τη δολοφονία της 17χρονης). Ας πρόσεχαν. Ας παραδειγματιζόταν με τα φρικτά γεγονότα που προηγήθηκαν με την περίπτωση της Μυρτώς… Απαγωγές, ληστείες, από άτομα της ίδιας εθνικότητα πακο…»

Άλλος μου γράφει:

«Αυτό στο Πακιστάν εδώ είναι Ελλάδα έχει άλλη κουλτούρα και πολιτισμό».

Και ακόμη μερικά για να εμπεδώσετε τον ρατσισμό:

«Αυτό με τους αριστερούς που μισούν την πατριαρχία και ταυτόχρονα λατρεύουν τα μουσλίμια, που έχουν τις γυναίκες λίγο πιο κάτω από τις πατημένες κατσαρίδες, έχει καμία εξήγηση που να μην άπτεται της ψυχιατρικής επιστήμης…». «Για να μην πούμε για τους πούστηδοι…», απαντά ο άλλος.

Υπάρχουν ακόμη και αυτοί: «Τα συλλυπητήριά μου, ότι έγινε για το κορίτσι που χάθηκε. Πακιστανό δεν ήθελε, ας πάει να τον βρει τώρα».

«Μην ανησυχείτε, θα εμφανιστεί (σ.σ. ο φερόμενος ως δολοφόνος της 17χρονης) όταν είναι να εισπράξει το πεντακοσάρικο».

Και το αποκορύφωμα: «Χάθηκαν η δικοι μας άντρες να πας να κανης σχέση κοπέλα μου, εγηνε πλέον μόδα και παντρεύονται πακιστανούς τώρα σ αρεση εκεί που είσαι, αλλά δε φταίει η κοπέλα, η μάνα και ο πατέρας φτένε…» (σ.σ. η ορθογραφία δική του»).

Αντιλαμβάνεστε γιατί μιλάμε; Για ένα μέρος του πληθυσμού που δικαιολογεί τις δολοφονίες, βουτώντας στα βαθιά, βρόμικα νερά του ρατσισμού και του φασισμού του. Του συγκεκαλυμμένου μισογυνισμού του και ταυτόχρονα της «καθαρότητας» του ελληνικού αίματος.

Σου λένε: «Τόσα ωραία, καλά… λευκά ελληνόπουλα υπάρχουν που δεν θα σε σκοτώσουν. Τι πας και κάνεις σχέση με ξένο που πιθανότατα να σε σκοτώσει;»

Όχι, αυτό δεν είναι μήνυμα από την εποχή της Κου Κλουξ Κλαν. Στην Ελλάδα βρίσκονται αυτοί οι τύποι. Ψηφίζουν (Χρυσή Αυγή, ψεκασμένους πωλητές επιστολών του Ιησού, νεοναζί του… τάγματος του Λιάκου του φυλακόβιου).

Ψηφίζουν, έχουν άποψη, μεγαλώνουν παιδιά δίνοντάς τους τις ωραίες «καθαρές», ελληνικές θέσεις για την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια.

Α, μην ξεχνάμε. Βάζουν τα καλά τους κάθε Κυριακή, πάνε στην Εκκλησία οικογενειακώς, παίρνουν και τη Θεία Μετάληψη και μετά γυρνάνε στο σπίτι τους, τρώνε, μεθάνε, πλακώνουν στα χαστούκια τη γυναίκα τους, βρίζουν τα παιδιά τους.

Και βεβαίως, πάνω – κάτω είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν το «μπόλι» που αλλάζει το DNA το ελληνικό, το «μάτσο», το καλό.

Δεν ξέρω αν είναι πολλοί, μερικές χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες. Αυτό που ξέρω είναι ότι σπέρνουν το μίσος τους στην ελληνική κοινωνία, τη χολή τους, τα κόμπλεξ τους.

Και κυρίως. Δικαιολογούν τις δολοφονίες γυναικών, ναι, τις ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ, ανάλογα με το ποιος τις έκανε.

Σκότωσε Πακιστανός, Αλβανός, Γερμανός ή Ινδός; Καλά να πάθει η γυναίκα. Τι ήθελε σχέση μ’ αυτούς τους ξένους, χάθηκαν τα Ελληνόπουλα;

Σκοτώνει ο Μπάμπης ο πιλότος, αυτός ο «καλός και όμορφος, μορφωμένος νέος» που θα ήθελαν όλοι για γαμπρό τους; Ε, ήταν η κακιά η ώρα.

Σκοτώνει την 28χρονη Κωνσταντίνα ο πρώην άντρας της. Ε, ήταν… τρελός.

Δολοφονεί την 26χρονη Γαρυφαλλιά ο σύντροφός της στη Φολέγανδρο. Αυτός ήταν… αλληλέγγυος, κι έτσι είναι… αυτοί.

Πάντα μια δικαιολογία για τους Ελληνες δολοφόνους, που είναι και οι περισσότεροι. Αν είναι αλλοδαπός, χαίρονται γιατί βρίσκουν πάτημα να ρίξουν την εθνικιστική χολή τους.

Όμως, οι δολοφονίες δεν έχουν εθνικότητα. Οι γυναικοκτονίες δεν έχουν σημαία, και είναι αθλιότητα να μιλάς για «παραδόσεις» κάποιων χωρών σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των γυναικών στις κοινωνίες τους. Αν ήταν έτσι, οι μουσουλμάνες θα ήταν όλες νεκρές από τους άντρες τους.

Η πατριαρχία δεν έχει σύνορα. Σε άλλες χώρες είναι πιο ισχυρή, σε άλλες λιγότερο.

Σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα, η έμφυλη βία και συγκεκριμένα η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες, μεταξύ 15 και 44 χρόνων, η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο. Δεν τις σκότωσαν… αλλοδαποί σύντροφοι. Ευρωπαίοι τις σκότωσαν, τουλάχιστον τις περισσότερες.

Αλλά επειδή μιλάμε για την Ελλάδα, ας δούμε την… καμπούρα μας. Η «Αγία Ελληνική Οικογένεια», ο τρόπος που μαθαίνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται στις γυναίκες, οι διακρίσεις στην κοινωνία, στον εργασιακό χώρο, ακόμη και μέσα στην Εκκλησία με τους γυναικωνίτες, είναι προβλήματα που πρέπει να δούμε.

Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε. Αλλά να δούμε κυρίως τον υφέρποντα ρατσισμό που άρχισε ξανά να βγαίνει στην επιφάνεια. Τον ζήσαμε με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ενισχύθηκε με το «κόμμα των ψεκασμένων» σε συνεργασία με συγκεκριμένες σκουπιδο-εφημερίδες, το ξαναζούμε τώρα με την έξαρση των δολοφονιών, και δη των γυναικών.

Η Maya Angelou (φαντάζομαι δεν την ξέρουν όσοι διαβάζουν για τα Νεφελίμ και Ελοχίμ, τις επιστολές του Ιησού, τα τσιτάτα της Λατινοπούλου ή μαγεύονται με τα μακελειά της ρυπαγραφίας), είχε γράψει κάποτε: «Θα πρέπει να ξέρουμε όλοι ότι η διαφορετικότητα κεντάει ένα πλούσιο χαλί, και πρέπει να καταλάβουμε πως όλοι οι κόμποι του χαλιού έχουν ισότιμη αξία, ανεξάρτητα από το χρώμα τους».

Ισχύει, πράγματι. Κανένα χρώμα, καμιά θρησκεία, κανένα φύλο δεν διαφοροποιεί από το ένα και βασικό χαρακτηριστικό που συγκεντρώνει τους πάντες. Τον Ανθρωπο.https://www.in.gr/author/vkanellis/