Πως θα ξανακατασκευαστεί η γέφυρα του Κερίτη – Η μοναδική ιστορία της

Στο πρότυπο της αποκατάστασης της γέφυρας της Πλάκας θα κινηθεί η διαδικασία για την αποκατάσταση της γέφυρας του Κερίτη στον Αλικιανό καθώς αποτελεί ιστορικό μνημείο.

Αυτό σημαίνει ότι θα υπογραφεί προγραμματική σύμβαση με το Υπουργείο Υποδομών, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Περιφέρεια, τον Δήμο, τους επιστημονικούς φορείς της Δυτικής Κρήτης και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Οι ταχύτητες με τις οποίες θα γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες προσιδιάζουν σε αυτές της γέφυρας της Πλάκας, για την οποία οι μελέτες και προκαταρκτικές εργασίες διήρκεσαν περίπου 2 χρόνια. Η κατασκευή της έχει ξεκινήσει και αναμένεται σε 2-3 μήνες να παραδοθεί όπως ήταν στην αρχική της κατάσταση.

Το ίδιο θα ακολουθηθεί και για τη γέφυρα του Κερίτη όπως είπε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης που πήγε σήμερα στην περιοχή τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Το χρωστάμε στους αγωνιστές που εκτελέστηκαν κάτω από τη γέφυρα, το χρωστάμε και στον Ελ.Βενιζέλο που κατασκεύασε το γεφύρι να αποκατασταθεί όπως ακριβώς ήταν.»

Η ισοπέδωση της γέφυρας καταγράφηκε σε ζωντανή μετάδοση και το βίντεο είναι τρομακτικό. Η γέφυρα του Κερίτη, που έστεκε στο σημείο για πάνω από έναν αιώνα και ήταν ένα μέρος της ιστορίας της περιοχής δεν υπάρχει πια, καθώς λίγο πριν τις 15.00 χθες το μεσημέρι παρασύρθηκε από τα νερά του ποταμού.

Η μοναδική ιστορία της γέφυρας

Μια γέφυρα με τη δική της ξεχωριστή ιστορία στο πέρασμα των χρόνων, ποτισμένη με το αίμα ηρώων της εθνικής αντίαστασης. Εκεί την 1η Αυγούστου του 1941, εκτέλεσαν οι Ναζί κατακτητές 118 ανθρώπους. Συνολικά στα χρόνια της κατοχής, έχασαν τη ζωή τους, 397 άνθρωποι.

Η μαρτυρική Γέφυρα του Κερίτη

Τα χρόνια της κατοχής ήταν η γέφυρα της αντίστασης και του αγώνα. Ο κάμπος, τότε, ήταν ανοιχτός από δέντρα στο μεγαλύτερο μέρος της έκτασής του. Οι διάφορες ιδιοκτησίες χωρίζονταν με κάποιους δέτες και χαντάκια και κάποια χαμόκλαδα.

Αυτά ήταν τα μετερίζια που χρησιμοποιούσαν οι αγωνιστές για να προστατευτούν από τα μυδράλια και τα πολυβόλα των αεροπλάνων και των αλεξιπτωτιστών. Εκεί, στον ανοιχτό κάμπο, παίχτηκε το παιχνίδι της αναμέτρησης και του μεγαλείου, της δόξας του αδούλωτου ανθρώπου με τη φωτιά και το σίδερο της χαμηλής και σκοτεινής ανθρώπινης βαρβαρότητας.

Η Γέφυρα ήταν το καταφύγιο που προστάτευε όσους προλάβαιναν να κρυφτούν στους θόλους της, να βάλουν εκεί τους τραυματίες τους, μέχρι να μπορέσουν οι δικοί τους να τους προσφέρουν κάποια βοήθεια εκείνες τις τραγικές στιγμές. Εκεί κουβαλούσαν και τους σκοτωμένους για να τους παραλάβουν και αυτούς, οι δικοί τους. Όταν υπήρχε ανάπαυλα της μάχης, ανέβαιναν στη Γέφυρα και αγνάντευαν τον κάμπο για σκεφθούν την επόμενη δράση τους.

…

Η αντίσταση και η υπόσχεση του Ελευθέριου Βενιζέλου

Στη νότια μεριά του κεντρικού δρόμου, από τη Γέφυρα μέχρι εκεί που σήμερα είναι οι στρατώνες, ήταν η κύρια αμυντική γραμμή. Αν κάποιος έχανε την αντοχή του, γυρνούσε μέχρι τη Γέφυρα για να προφυλαχθεί από τις επιδρομές των αεροπλάνων.

Την 1η Αυγούστου που έγινε η εκτέλεση εκεί, δίπλα στη Γέφυρα, σε τρεις λάκκους έβαλαν 108 ανθρώπους. Άλλους 10 τους εκτέλεσαν κατά τη διάρκεια της σύλληψής τους.

Πολλές φορές δεν ήταν και λίγες οι δυσκολίες, γιατί πολλά ζώα φοβούνταν να πατήσουν στο νερό. Ευτυχώς που την ταλαιπωρία αυτή την έζησε και ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος που για να περάσει τον ποταμό κόντεψε να τον ρίξει στο νερό το άλογο που είχε καβαλικέψει. Όμως του έμεινε αξέχαστο αυτό που έπαθε και υποσχέθηκε αμέσως στον τότε δήμαρχο Αλικιανού, που ήταν παρών, ότι: «Κύριε Δήμαρχε σας υπόσχομαι ότι από αύριο που θα επιστρέψω στην Αθήνα θα φροντίσω να παραγγείλω στις αρμόδιες υπηρεσίες να αρχίσει αμέσως η κατασκευή της γέφυρας», (βρισκόμαστε στο 1910).

Όπως και έγινε. Αμέσως ξεκίνησε η κατασκευή της και σε δύο χρόνια, ακριβώς, έγιναν τα εγκαίνια με μεγάλους πανηγυρισμούς και με την παρουσία του Βενιζέλου επίσης. Την ώρα όμως των εγκαινίων ο Βενιζέλος ειδοποιήθηκε ότι πέθανε ο πεθερός του και αμέσως αποχώρησε των εγκαινίων και αναχώρησε για την Αθήνα προκειμένου να παραβρεθεί στην κηδεία.

Ο κόσμος αμέσως αναχώρησε για τα σπίτια τους και εγκατέλειψαν τους πανηγυρισμούς και τα τραπέζια. Κι έμεινε στην ιστορία αυτό το επεισόδιο που συνδέθηκε με τη Γέφυρα.