Οι φίλοι σου, που προπονούνται μαζί σου ή σε άλλα γυμναστήρια, πιθανότατα να μην παραδεχθούν τίποτε από ό,τι διαβάσεις παρακάτω, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας σωρός από αγωνίες, λαχτάρες και φόβους για κάθε άντρα που αγκομαχά κάτω από τις μπάρες ή στα ηλεκτρονικά μηχανήματα ενός γυμναστηρίου.
Όσο πιο σκληρή η προπόνηση, τόσο μεγαλύτεροι οι φόβοι για ατυχήματα κάθε είδους και ακόμη μεγαλύτερη η αμηχανία για μια σειρά άβολων καταστάσεων της στιγμής. Κάποιοι, δεν ντράπηκαν να τα ομολογήσουν.
«Γλίστρησα από το διάδρομο και σωριάστηκα άτσαλα στο πάτωμα, με το ένα παπούτσι μου να φεύγει και να εκσφενδονίζεται στην πλάτη του διπλανού μου. Με το γυμναστήριο σε ώρα αιχμής».
«Προσπαθώντας να πετύχω τη μέγιστη επανάληψη, μου έφυγε η μπάρα από τα χέρια πριν προλάβω να τη σηκώσω. Θέλω καιρό ακόμη».
Ένιωσα “γατάκι” δίπλα σε μια κοπέλα-“τίγρη”, που πίεζε στον πάγκο διπλάσια κιλά από μένα
«Η αίσθηση ότι μένω από οξυγόνο ενώ έχω μόλις τρέξει 500 μέτρα στο διάδρομο, ξέροντας ότι έχω άλλα 2,5 χιλιόμετρα».
«Ο πόνος που νιώθω στην μέση, εξαιτίας ενός ανατομικού προβλήματος στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, με κάνει να φοβάμαι να προχωρήσω σε μεγαλύτερα βάρη».
«Πάσχω από το σύνδρομο ιππουρίδας, δηλαδή χάνω την αίσθηση και τον έλεγχο του εντέρου και της ουροδόχου κύστης. Αυτή η πάθηση πυροδοτεί τα συμπτώματα κυρίως όταν βρίσκομαι στο γυμναστήριο».
«Φοβάμαι ότι κάποιος θα ακούσει ή θα μυρίσει τα αέρια που φεύγουν άθελά μου, όταν δυο ώρες πριν την προπόνηση έχω καταναλώσει γαλακτοκομικά. Απ’ ό,τι έχω διαβάσει, η λακτόζη που περιέχουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα προκαλεί φουσκώματα και αέρια, αλλά δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό».
«Οι τεράστιες κηλίδες ιδρώτα στις μασχάλες, που όχι μόνο βρέχουν το μπλουζάκι μου μέχρι το στήθος, αλλά βρωμάνε αισχρά ακόμη και σε μένα».
«Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα έχω την αγωνία μήπως υπάρχει κάποια τρύπα στο σορτσάκι μου την ώρα που κάνω πιέσεις στον πάγκο».
«Μου έχει τύχει πολλές φορές να φεύγουν βροντερές πορδές την στιγμή που σηκώνω μια βαριά μπάρα στην άρση θανάτου».
Τρομοκρατούμαι με την ιδέα πως αυτή η μπάρα θα μου συνθλίψει το λαιμό αν κάνω έναν λάθος χειρισμό στις πιέσεις πάγκου
«Δεν ξέρω γιατί, αλλά η ανάγκη μου να αφήνω αέρια ενώ προπονούμαι στο γυμναστήριο, δεν έχει όριο. Μάλλον φταίει το στρες»
«Περισσότερο με αγχώνει το γεγονός ότι ο προηγούμενος δεν έχει σκουπίσει καλά τον πάγκο και θα κολλήσω κάνα μικρόβιο»
«Ο χειρότερος φόβος μου στο γυμναστήριο είναι μήπως βγω σακάτης από εδώ μέσα»
«Το ότι δεν θα μπορέσω να ολοκληρώσω τις τελευταίες τρεις επαναλήψεις ενός σετ, μιας και ο ίδιος ο Άρνι έχει πει ότι οι τρεις τελευταίες επαναλήψεις είναι αυτές που αποδίδουν το μέγιστο όφελος στην ανάπτυξη της μυϊκής ομάδας που δουλεύεις»
«Νομίζω ότι κομπλάρω τελείως, όταν μια γυναίκα -δέκα ή είκοσι χρόνια μεγαλύτερη από μένα-, κάθεται από πάνω μου και μου δείχνει πώς να χειριστώ καλύτερα τη λαβή μου στις πιέσεις Arnold με αλτήρες»
«Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι όταν βρίσκομαι πριν το τελευταίο σετ στις άρσεις θανάτου. Νομίζω ότι θα βάλω τα κλάματα σαν μικρό παιδί μπροστά σε όλους»
«Δεν με νοιάζει αν ιδρώνω και κατακοκκινίζω όταν τρέχω στο διάδρομο επί δεκαπέντε λεπτά. Με τρομάζει όμως το γεγονός ότι παραμορφώνεται το πρόσωπό μου και μου βγαίνουν σάλια όταν εκτελώ τις τελευταίες επαναλήψεις εκτάσεων στην τροχαλία, με μια αντίσταση που νόμιζα ότι αντέχω».
Με πιάνει κρύος ιδρώτας, απλά παρακολουθώντας το κορίτσι που φλέρταρα στο μπαρ του γυμναστηρίου, να παίζει ημικαθίσματα με βαριά μπάρα λες και είναι πούπουλα. Πού πας, ρε Καραμήτρο;
«Νιώθω ένα πραγματικό δέος κάθε φορά που μπαίνω στο γυμναστήριο: Μήπως δεν είμαι εγώ για τέτοια;».
Μην ντρέπεσαι: Στείλε τους δικούς σου φόβους, τις αγωνίες και τις λαχτάρες σου όταν προπονείσαι, στο Askmen (και θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να στις ελαχιστοποιήσουμε)
Πηγή: https://gr.askmen.com/
