Ποια είναι η πρώτη νοσηλεύτρια που θα εμβολιαστεί – Τι έλεγε για τον κοροναϊό

«Πονάει όλο µας το κορµί από την ένταση και το στρες» είχε δηλώσει η νοσηλεύτρια στο Down Town
Λίγες ώρες έχουν απομείνει για να ξεκινήσει και επίσημα η εκστρατεία «Ελευθερία» και μαζί της οι πρώτοι εμβολιασμοί στη χώρα μας.

Η πρώτη που θα κάνει το εμβόλιο είναι η Ευσταθία Καμπισιούλη, Προϊσταμένη Νοσηλευτικής και υπεύθυνη Μονάδων Εντατικής Θεραπείας του Ευαγγελισμού.

Η κ. Καμπισιούλη εργάζεται για πάνω από δύο δεκαετίες στον Ευαγγελισμό και από τον περασμένο Φεβρουάριο είναι υπεύθυνη τομεάρχη των ΜΕΘ, που στην πλειονότητά τους είναι ΜΕΘ covid.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, τον Μάιο, η νοσηλεύτρια είχε μιλήσει στο Down Town για τις δυσκολίες της δουλειάς της και τους ασθενείς με covid.

«Εργάζοµαι 25 χρόνια στον Ευαγγελισµό και αυτήν τη στιγμή βλέπω ένα άλλο νοσοκομείο. Κληθήκαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα όλοι οι επαγγελματίες Υγείας να ετοιμάσουμε νέα τμήματα, να εκπαιδεύσουμε το προσωπικό που ήρθε την τελευταία στιγμή και να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες, έχοντας στο µμυαλό µας ότι πρόκειται για µια νόσο ιδιαίτερα µμολυσματική και µμεταδοτική. Όλα αυτά µμέσα σε καθεστώς έντονου στρες και πίεσης» είχε δηλώσει η ίδια.

Η κ. Καμπισιούλη είχε τονίσει ακόμα: «Είμαστε αυτοί που κρυφτήκαμε πίσω από τις µάσκες και πλέον αναγνωριζόμαστε µόνο από τα µάτια. Όλοι περιμένουν από εμάς να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και ξέρετε κάτι; Στεκόμαστε! Σαφώς, όταν απομακρυνόμαστε από την εργασία µας, ύστερα από οχτώ ή δέκα ώρες, είμαστε ψυχολογικά φορτισμένοι και σωματικά κατάκοποι. Πονάει όλο µας το κορμί από την ένταση και το στρες, έχουμε απομονωθεί από τους δικούς µας ανθρώπους, δεν µπορούµε να έχουμε την αγκαλιά ή το χάδι τους. Οι ασθενείς µε COVID-19 νιώθουν µόνοι, αλλά το ίδιο µόνοι, πιστέψτε µας, νιώθουμε και εμείς. Ζούμε σε µια απομόνωση, γιατί οφείλουμε να προστατέψουμε τους οικείους µας.

»Η µεγαλύτερη ικανοποίηση είναι όταν αυτοί οι ασθενείς βγουν υγιείς από το νοσοκομείο. Τα χαμογελαστά πρόσωπά τους δεν θα τα ξεχάσουμε όσος καιρός και αν περάσει. ∆υστυχώς γι’ αυτούς, ενώ µας ευχαριστούν τόσο πολύ και µας χειροκροτούν, όταν µας συναντήσουν έξω δεν θα µας αναγνωρίσουν. Εµείς θα τους αναγνωρίσουµε, εκείνοι όχι. ∆εν θα ξέρουν ποιον είχαν στο πλευρό τους αυτές τις δύσκολες ώρες. Γιατί κάναμε τη δουλειά µας πίσω από µια µάσκα…

Ελπίζω τουλάχιστον αυτήν τη φορά η κοινωνία, και πρωτίστως το κράτος, να αναγνωρίσει την αξία µας και να δει το έργο που γίνεται στις ΜΕΘ. ∆εν κάνουµε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι κάναµε κάθε προηγούµενη µέρα. Αλλά έπρεπε να φορέσουµε στολές και σκάφανδρα για να µας δουν».