Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Και δω στο Ηράκλειο, στην Κρήτη απευθυνόμαστε στους εργάτες και τις εργάτριες, στους υπάλληλους, στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, στη νεολαία μας με το βλέμμα στραμμένο στο ασφυκτικό σήμερα αλλά και στο ελπιδοφόρο αύριο, που μπορεί να διαμορφώσει ο λαός με την πάλη του, τις διεκδικήσεις του, επιβάλλοντας να ικανοποιηθούν επιτέλους οι σύγχρονες ανάγκες του.
Είμαστε μπροστά σε κάθε αγωνιστική ανάταση, ακόμα και για τα στοιχειώδη δικαιώματα, που σήμερα μπαίνουν στο στόχαστρο από το μεγάλο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Είμαστε μπροστά σε κάθε προσπάθεια να ανάψει έστω και μια μικρή εστία αντίστασης, διεκδίκησης, για να μη χαθεί ούτε ένα μεροκάματο, για να μη γίνει ούτε μια απόλυση, για να απαιτήσουμε τα αυτονόητα, όλα αυτά που έχει ανάγκη σήμερα ο εργάτης, ο άνεργος, ο άνθρωπος του μόχθου για να ζήσει τα παιδιά του.
Είμαστε μπροστά σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης, κινητοποίησης, ανασύνταξης του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν καλύτερα οι ίδιοι οι εργάτες της περιοχής. Όπως αυτοί της ανακύκλωσης που ξέρουν ότι έχουν να υπολογίζουν σε μία σταθερή, μάχιμη δύναμη για κάθε διεκδίκησή τους: στο ΚΚΕ.
Οι εργάτες που βλέπουν τους επενδυτές στον κλάδο διαχείρισης των απορριμάτων να ξεκοκαλίζουν τεράστια ποσά από τα ΕΣΠΑ, από κρατικές επιδοτήσεις και οι ίδιοι είναι αντιμέτωποι με την απληρωσιά, τα εργατικά ατυχήματα, τη μεγάλη αβεβαιότητα, για το πώς και αν θα έχουν δουλειά ενώ ακόμα και το δίκαιο αίτημά τους, να εντάσσονται στα βαρέα και ανθυγιεινά, δεν ικανοποιήθηκε από καμιά κυβέρνηση, ούτε απ’ αυτή που προσπάθησε να ντύσει με αριστερό περιτύλιγμα τα αντεργατικά της μέτρα.
Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Τουρισμού, που μπορεί να εξυπηρετούν εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες που κάνουν τις διακοπές τους εδώ στο όμορφο νησί της Κρήτης, αλλά οι ίδιοι δεν ξεκουράζονται ποτέ, παρά μόνο τους μήνες της ανεργίας, περιμένοντας τη νέα σεζόν.
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, που προσπαθούν να τα κρατήσουν όρθια, με εξαντλητικά ωράρια, αφού οι αναγκαίες προσλήψεις που απαιτούνται, δε γίνονται γιατί, όπως απαντούσε η προηγούμενη κυβέρνηση και όπως απαντάει και η σημερινή, “δεν μπορεί το κράτος να ανταποκριθεί οικονομικά”.
Το ίδιο κράτος βέβαια, δεν απαντάει με τον ίδιο τρόπο, όποτε το μεγάλο κεφάλαιο ζητάει απαλλαγές, μείωση φορολογίας, σβήσιμο προστίμων και χρεών.
Έτσι λοιπόν, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις, συμμετέχουν μόνο κατά 7% στο σύνολο των φορολογικών εσόδων, η κυβέρνηση της ΝΔ, μείωσε κι άλλο τους φορολογικούς συντελεστές, από το 28% στο 24%, και για τα διανεμόμενα κέρδη, από το 10% στο 5%, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, συνεχίζουν να πληρώνουν το 93% των φορολογικών εσόδων…
Η εργατική τάξη, ο λαός θα συνεχίζει να πληρώνει το μάρμαρο! Η εργατική τάξη θα συνεχίζει να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, θα πληρώνει και για την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία, αφού οι κρατικές δαπάνες παραμένουν παγωμένες, ενώ οι ελλείψεις σε υποδομές και πάνω απ’ όλα σε προσωπικό είναι πολύ μεγάλες.
Κι όλα αυτά σε συνθήκες ανάπτυξης, επενδύσεων, όπως λένε το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά στελέχη αφού, σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι επενδυτές, για να στηριχτούν, δεν έχουν ανάγκη μόνο από ζεστό κρατικό χρήμα για τις επενδύσεις τους, έχουν ανάγκη και από διάφορες άλλες διευκολύνσεις, όπως είναι για παράδειγμα το πεδίο ελεύθερο, απαλλαγμένο από κάθε εμπόδιο συνδικαλιστικής δράσης, απαλλαγμένο από τα εργατικά σωματεία.
Αυτό το καθάρισμα που άφησε στη μέση ο ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε να τελειώσει η ΝΔ, με την ωμή παρέμβαση του κράτους στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τις ενώσεις προσώπων, την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, την προσπάθεια δηλαδή να μπει το εργατικό κίνημα στον ηλεκτρονικό γύψο.
Το νέο ασφαλιστικό, που δεν είναι και τόσο νέο, γιατί είναι συνέχεια των νόμων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ των προηγούμενων χρόνων – δεν το λέμε εμείς ο Βρούτσης το ομολόγησε – έρχεται να ολοκληρώσει το έγκλημα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Γιατί έγκλημα είναι η συνολική ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού συστήματος, έτσι ώστε η ασφάλιση, από κοινωνικό δικαίωμα, να μετατρέπεται σε “επένδυση” και ατομικό ρίσκο.
Έγκλημα είναι, οι εργαζόμενοι να υποχρεώνονται για όλη τη ζωή τους, να πληρώνουν ατέλειωτες εισφορές από το μισθό τους ή ακόμα και φόρους, αλλά στο τέλος, να μη γνωρίζουν τι θα πάρουν και αν θα πάρουν σύνταξη.
Κι όλα αυτά δεν περιμένουμε να τα δούμε γραμμένα σε ένα από τα επόμενα νομοσχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ. Τώρα πρέπει να τα συζητήσουμε, τώρα πρέπει να τα απορρίψουμε, να τα απορρίψουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία τους, να τα απορρίψουν οι φτωχοί αγρότες στα χωριά, στους αγροτικούς συλλόγους, οι αυτοπασχολούμενοι ΕΒΕ στους συλλόγους τους, να τα απορρίψουν τα νέα παιδιά που ξέρουν πως στα χρόνια της εργασιακής ζούγκλας, της ευελιξίας δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη.
Σ’ αυτή τη συζήτηση, που το ΚΚΕ έχει ανοίξει, με συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις αλλά και μέσα στους τόπους δουλειάς, αναδεικνύουμε πως το κράτος πρέπει να εγγυάται το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης σε όλους, γιατί δεν είναι εμπόρευμα να πωλείται.
Γιατί στη δική μας αντίληψη, το ασφαλιστικό δεν είναι κόστος, Γι αυτό βέβαια, χρειάζεται άλλη οικονομία, άλλη κοινωνία, που δε θα φρενάρει αλλά θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες.
Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν περισσότερα χρόνια στα γεράματά τους εκτός παραγωγής, να ζήσουν ελεύθεροι χωρίς το βραχνά της εργοδοτικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να ξεκουραστούν και να διαθέσουν το χρόνο τους, όπως αυτοί επιθυμούν. Κι όχι, όπως επιθυμούν οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, που προσπαθούν να επιβάλουν την απασχόληση μέχρι τα βαθιά γηρατειά, με το βάρβαρο επιχείρημα της «ενεργού γήρανσης» που επιβάλει η ΕΕ.
Για αυτό αγωνιζόμαστε για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.
Όλα αυτά που συζητάμε, συνθέτουν την αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, η οποία επιβάλλεται με ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, όπως αποδεικνύουν και τα πρόσφατα έργα της κυβέρνησης της ΝΔ.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, που είναι καθημερινότητα για όλους τους εργαζόμενους, δεν είναι μοιραία, ούτε ουρανοκατέβατα.
Δεν πρόκειται να τα αποδεχτούμε! Ξέρουμε, ότι δύσκολα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, όπως ξέρουμε επίσης, ότι με τίποτα δεν θα αλλάξουν, αν δεν το παλέψουν σκληρά για να το επιβάλουν, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την ταξική τους ενότητα, το δυνάμωμα των σωματείων, την απαλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος από τις φιλοεργοδοτικές, υποταγμένες ηγεσίες, οι οποίες είναι συνυπεύθυνες για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.
Φίλες και φίλοι,
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Είναι αλήθεια πως η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, έκανε άλλο ένα επικίνδυνο βήμα μπροστά, με το μνημόνιο που υπέγραψε η Τουρκία με τη λεγόμενη κυβέρνηση της Λιβύης για οριοθέτηση ΑΟΖ, που διέγραψε από το χάρτη την Κρήτη μας, αλλά και άλλα νησιά τη Ρόδο, την Κάρπαθο, το Καστελόριζο. Μόνο που την τουρκική επιθετικότητα δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει η πρόσδεση της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ.
Χρόνια τώρα, έτσι εφησυχάζουν τον ελληνικό λαό, όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα, που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές. Αντίθετα, το μόνο που κάνει αυτή η πρόσδεση στο άρμα του ΝΑΤΟ είναι να ενισχύει την τουρκική προκλητικότητα!
Ούτε η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, προσφέρει τίποτε, που εκτός των άλλων τώρα συζητιέται να φιλοξενήσει και πυρηνικά! Το αντίθετο μάλιστα. Γίνεται μαγνήτης μεγάλης έκτασης επιθέσεων.
Ούτε η μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο, με λιμάνια, αεροδρόμια και άλλα, στην υπηρεσία των εχθρών του λαού μας, είναι για το καλό μας.
Ούτε η υλοποίηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή, όπως η συμφωνία των Πρεσπών από τον ΣΥΡΙΖΑ, που μαντρώνει τα δυτικά Βαλκάνια στο ΝΑΤΟ για να γίνουμε όλοι ένα κουβάρι.
Ούτε η στήριξη των αποφάσεων του ΝΑΤΟ, δηλαδή των πολεμικών σχεδίων σε βάρος της Ρωσίας, που μιλούν ακόμα και για πυρηνικό πλήγμα, ούτε τα 4 δισ που πληρώνουν κάθε χρόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις για δαπάνες του ΝΑΤΟ, απέτρεψαν μέχρι τώρα, την προσπάθεια της τουρκικής αστικής τάξης να δημιουργεί τετελεσμένα, να προβάλλει τις διεκδικήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Αντίθετα αυτές οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, δίνουν αέρα στα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας.
Αλήθεια, το ΝΑΤΟ δεν είναι αυτό που δεν αναγνωρίζει καν σύνορα ανάμεσα στις χώρες μέλη του; Το ΝΑΤΟ δεν είναι που θεωρεί το Αιγαίο ενιαίο επιχειρησιακό χώρο; Οι ΗΠΑ και ο “διαβολικά καλός” Τραμπ του Τσίπρα, δεν είναι που δεν θέλει να τα χαλάσει με την Τουρκία για να μην τη χαρίσει στη Ρωσία;
Και ενώ τόσα χρόνια μας έχουν γανώσει το μυαλό με τις δήθεν συμμαχίες, ουσιαστικά τις συμμαχίες της ελληνικής αστικής τάξης που δήθεν παρέχουν προστασία και ασφάλεια στο λαό και τη χώρα μας, τώρα ρίχνουν στο τραπέζι το ζήτημα της συνδιαχείρησης του Αιγαίου.
Μόνο που το ιδεολόγημα που προβάλουν για την ανάγκη ενός επώδυνου συμβιβασμού με την Τουρκία και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και των οικοπέδων της Κύπρου για να αποφύγουμε δήθεν μια πολεμική εμπλοκή, είναι ψεύτικο και εξίσου επικίνδυνο για το παρόν και το μέλλον του λαού μας, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για την ειρήνη.
Γιατί εδώ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στο Αιγαίο, μια περιοχή πλούσια σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, κυρίως φυσικού αερίου, ανταγωνίζονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα για το ποιος θα βάλει στο χέρι τον πλούτο αυτής περιοχής.
Σ’ αυτό το έδαφος εκδηλώνεται και ο ανταγωνισμός της τουρκικής αστικής τάξης με την ελληνική αστική τάξη. Και οι ανταγωνισμοί, οδηγούν σε πολεμικές συγκρούσεις, όπως με τραγικό τρόπο έχει αποδειχτεί, με τις πολύχρονες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική και την ίδια τη Λιβύη.
Ο λαός μας, πρέπει να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα, να μη δεχτεί καμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και να σκεφτεί, πως αν στην Ελλάδα και στην Τουρκία έκαναν κουμάντο οι λαοί, εάν και στις δύο χώρες, όπως και σε άλλες γειτονικές μας χώρες στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, την εξουσία είχε η εργατική τάξη της κάθε χώρας, το σίγουρο θα ήταν, πως θα έβρισκαν τρόπο να λύσουν τις διαφορές τους.
Εκεί λοιπόν πρέπει να πάμε. Εκεί πρέπει να κατευθύνεται η πάλη μας και μέσα στην Ελλάδα και σε κάθε άλλη χώρα της περιοχής. Αυτή την προοπτική πρέπει να φωτίσει η πάλη για να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις, δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Το ΚΚΕ καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση της πάλης και της λαϊκής αντεπίθεσης, για να αυξηθούν οι εστίες αντίστασης, να διευρύνεται η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέους αγωνιστές και αγωνίστριες, για να αναπτύσσεται η κοινωνική συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων αγροτών και ΕΒΕ, να αγκαλιάζει πιο πλατιά τις γυναίκες και τη νεολαία.
Απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις, διέξοδο υπέρ των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων μπορεί να δώσει μόνο η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης. Ο αγώνας, για μία διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας της εξουσίας, ο αγώνας για τον Σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένο πρόγραμμα και σχέδιο για να ζήσει ο λαός μας όπως του αξίζει.
Ζωή με σύγχρονα δικαιώματα και καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Ασφάλεια για το παρόν και το μέλλον και ταυτόχρονα συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως συμβαίνει σήμερα, δεν μπορούν να συμβαδίσουν.
Οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις τους, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να καυχιούνται και να ανταλλάσουν συγχαρητήρια για πολλά και διάφορα. Για ένα πράγμα όμως δεν δίνουν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον. Γιατί ένα πράγμα δεν καταφέρανε. Να τσακίσουν την διάθεση για αντίσταση, την διάθεση για διεκδίκηση, την προοπτική ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε κι αλλιώς, μπορούν να αλλάξουν. Κι αυτό θα το βρουν μπροστά τους.
Το ΚΚΕ γι’ αυτό παλεύει και δεν πρόκειται να το βάλουν στο χέρι. Κάθε προσπάθειά μας, κάθε παρέμβασή μας, παίρνει υπόψη της την σημερινή πραγματικότητα αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής που μπορούν να αξιοποιηθούν για να “ανθρωπέψει ο άνθρωπος”.
Γιατί εκεί πρέπει να κοιτάει η λαϊκή πάλη, εκεί πρέπει να προσανατολίζεται ο αγώνας, για να έχει διάρκεια, συνέχεια, να αφήνει παρακαταθήκες στην άνοδο της οργάνωσης, να θωρακίζεται τόσο απέναντι στην κρατική καταστολή, όσο και στην ενσωμάτωση, να αγκαλιάζει με τα αιτήματά του ακόμα περισσότερους, να ταρακουνάει την μοιρολατρία, το δρόμο για το αύριο που θέλουμε, για μία ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, τον ανοίγουν οι δύσκολες καθημερινές μάχες του σήμερα. Γι’ αυτό είμαστε σίγουροι.
Καθήκον όλων μας είναι να δυναμώνουμε το Κόμμα μας, κάθε μέρα, κάθε ώρα, παντού, όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης, του εργατικού λαϊκού κινήματος, των αγροτικών μπλόκων του αγώνα, των φοιτητικών κινητοποιήσεων, των αντιϊμπεριαλιστικών αντιπολεμικών δράσεων.
Γιατί όπως γράφει και ο Δημήτρης Περυσινάκης:
«Όλη η ζωή μας σύντροφοι, αγώνας και θυσία
Για μια ζωή καλλίτερη, με Λαϊκή Εξουσία
Που είναι μια ιστορική ανάγκη κι επιβάλει
Μικρό χαλίκι όποιος μπορεί, ή αγκωνάρι ας βάλει.
Σαν οργισμένος ποταμός το προλεταριάτο,
Θα ενωθεί και θάρθουνε στη γης τα πάνω- κάτω.»
