Παράνομη, εκτός από άκρως ενοχλητική, είναι η αποστολή SMS και e-mail από υποψήφιους βουλευτές που ζητούν την ψήφο των πολιτών, εκτός αν ο πολίτης συναινέσει με κάποιον τρόπο στη συγκεκριμένη διαδικασία.
«Συναινώ» στη λήψη προεκλογικών μηνυμάτων από υποψηφίους δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι έδωσα κάποτε το mail ή το τηλέφωνό μου σε κάποιον για να επικοινωνήσει μαζί μου για συγκεκριμένο λόγο. Τόσο ο νέος κανονισμός για τα προσωπικά δεδομένα (GDPR) όσο και παλαιότερη νομοθεσία (νόμος 3471/2006 (ΦΕΚ 133/Α’/28.6.2006) άρθρο 11) καθορίζουν τα όρια επικοινωνίας με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους, δίνοντας στους πολίτες το δικαίωμα να προσφύγουν στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με αμφίβολα πάντως αποτελέσματα.
Δύο μήνες πριν από τις εκλογές, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εξέδωσε «κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων, με σκοπό την επικοινωνία πολιτικού χαρακτήρα» και ενημέρωσε σχετικά τα κόμματα, όπως φαίνεται όμως χωρίς αποτέλεσμα.
«Αν δώσουμε το τηλέφωνό μας σε ένα κατάστημα για να μας ειδοποιήσουν όταν υπάρχει διαθεσιμότητα για ένα προϊόν, αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται στη συνέχεια να μας στέλνουν ειδοποιήσεις για προωθητικές ενέργειες. Πρόκειται για αλλοίωση του σκοπού επικοινωνίας για τον οποίο έχω δώσει το τηλέφωνό μου και αυτό απαγορεύεται», τονίζει στην «Καθημερινή» ο Λευτέρης Αναστασάκης, αντιπρόεδρος της εταιρείας Priority (εταιρεία συμβούλων οργάνωσης και πληροφορικής στην Ελλάδα, που εξειδικεύεται στην ανάπτυξη, εφαρμογή και αυτοματοποίηση εταιρικών διαδικασιών).
«Αν, για παράδειγμα, κάποιος έχει το τηλέφωνό σας γιατί είναι φίλος σας και αποφασίσει να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές, κανονικά δεν νομιμοποιείται να σας στείλει μήνυμα προεκλογικό», συμπληρώνει ο κ. Αναστασάκης καταδεικνύοντας τι σημαίνει αυθαίρετη αλλαγή του σκοπού επικοινωνίας, πράξη που απαγορεύεται.
Τρόποι άμυνας
Οι υποψήφιοι πολλές φορές βρίσκουν τα τηλέφωνα των εν δυνάμει ψηφοφόρων τους από τα ίδια τα κόμματα, τα οποία μπορεί να έχουν κρατήσει στοιχεία πολιτών που συμμετείχαν με κάποιο τρόπο κάποτε σε μια κομματική εκδήλωση, για παράδειγμα. Στη συνέχεια, μέσω ειδικών πακέτων χαμηλότερου κόστους από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, ξεκινούν τον προεκλογικό βομβαρδισμό. Υπολογίζεται ότι ένα πακέτο 200.000 μηνυμάτων κοστίζει περίπου 5.000-6.000 ευρώ.
Οι πολίτες μπορούν να αμυνθούν, ενημερώνοντας τον αποστολέα ότι δεν επιθυμούν να λαμβάνουν μηνύματα από αυτόν. Εφόσον δεν εισακουστούν, τη δεύτερη φορά μπορούν να υποβάλουν σχετικό αίτημα στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Ο κ. Αναστασάκης συμβουλεύει όποιον θέλει να προχωρήσει τη σχετική διαδικασία, να κρατήσει κάποιο στοιχείο (email ή screenshot), το οποίο να αποδεικνύει ότι είχε αντιδράσει εξαρχής. Οι πιθανότητες να βρεθεί λύση δεν είναι πάντως πολλές και ακριβώς αυτή την αδυναμία εκμεταλλεύονται οι υποψήφιοι που στέλνουν διαρκώς μηνύματα.
«Οι πολίτες μπορούν επίσης να ζητήσουν από τον πάροχό τους να εξαιρεθούν από την αποστολή μαζικών μηνυμάτων βασιζόμενοι στο άρθρο 11 (νόμος 3471)», συμβουλεύει ο κ. Αναστασάκης.
πηγή “Καθημερινή”
Τα σχόλια είναι κλειστά.