Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών – Η μία στις τρεις κακοποιείται

Στη χώρα μας, μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2023 καταγράφηκαν 3.100 περιστατικά κακοποίησης με θύματα γυναίκες
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών παραμένει μια από τις πιο κοινές και διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, εκτιμάται ότι 736 εκατομμύρια γυναίκες — σχεδόν μία στις τρεις — έχουν υποστεί σωματική ή και σεξουαλική βία από σύντροφο, σεξουαλική βία εκτός συντρόφου ή και τα δύο, τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Η μάστιγα αυτή έχει ενταθεί σε διάφορα περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των χώρων εργασίας και του Διαδικτύου, και στοιχεία δείχνουν πως έχει επιδεινωθεί μετά την πανδημία της Covid-19.

Τουλάχιστον 3.100 θύματα φέτος
Mόνο το πρώτο τετράμηνο του 2023 είχαν καταγραφεί από την Αστυνομία 3.100 περιστατικά βίας σε όλη την Ελλάδα, όταν μόνο το 1 στα 40 περιστατικά τελικά καταγγέλλεται. Πριν τελειώσει το 2023, 9 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τον νυν ή πρώην σύντροφο τους ή κάποιο άντρα. Σε έρευνα της έκθεσης GSNI, το 26% των γυναικών άνω των 15 ετών έχουν υποστεί βία από τον σύντροφό τους.

Το 25% των ερωτηθέντων θεωρεί δικαιολογημένο ένας άντρας να χτυπά τη γυναίκα του

Περίπου 89.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονήθηκαν σκόπιμα πέρυσι, ανέφεραν η UN Women

Χαρακτηριστικά από την έρευνα του Μεσογειακού Ινστιτούτου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (MIIR) προκύπτει ότι το 2021 η Ελλάδα είχε καταγράψει αύξηση 187,5% στις γυναικοκτονίες, που ήταν η υψηλότερη στην Ευρώπη.

Θλιβερά είναι και τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το 25% των ερωτηθέντων εκφράζει την άποψη ότι είναι δικαιολογημένο ένας άνδρας να χτυπάει τη γυναίκα του.

Την ίδια ώρα στην έκθεση του ΟΗΕ αναφέρεται ότι ο αριθμός των γυναικών και των κοριτσιών που δολοφονήθηκαν παγκοσμίως το 2022 έχει αυξηθεί στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών.

Περίπου 89.000 γυναίκες και κορίτσια δολοφονήθηκαν σκόπιμα πέρυσι, ανέφεραν η UN Women που καλύπτει τα γυναικεία ζητήματα και η UNODC που είναι υπεύθυνη για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος.

Όταν η Δικαιοσύνη… χαϊδεύει τους θύτες
Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις που η Δικαιοσύνη δεν στέκεται στο πλευρό του θύματος. Τρανταχτά παραδείγματα η Όλγα και η Έφη που δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας.

Το πρωί της Παρασκευής 14 Ιανουαρίου του 2022 η Όλγα ούρλιαζε για τη ζωή της. Ζητούσε βοήθεια ενώ δεχόταν βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι και τα πλευρά από τον σύντροφό της. Είχαν μόλις τρεις μήνες σχέση.

Όταν η αστυνομία έφτασε στο σπίτι τη βρήκαν λιπόθυμη, να αιμορραγεί. Ο δράστης είχε πάρει το αυτοκίνητο και είχε εξαφανιστεί για να γλιτώσει τη σύλληψη. Μετά από τρεις ημέρες, συνοδεία δικηγόρου, παρουσιάστηκε στη Διεύθυνση Ασφαλείας Νοτιοανατολικής Αττικής όπου ομολόγησε την πράξη του… ισχυριζόμενος όμως πως δεν ήθελε να την στείλει στο νοσοκομείο.

Η ‘Ολγα μετά από 1.5 χρόνο νοσηλείας, δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει, ούτε να κινηθεί. Πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό, αλλά δεν τα κατάφερε.

Για πάνω από 20 χρόνια ο Βαγγέλης, ο δολοφόνος της, κακοποιούσε τις κοπέλες και συζύγους του και πάντοτε γλίτωνε. Το δικαστήριο (κατά πλειοψηφία) του αναγνώρισε το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη, αφού μετά τον άγριο ξυλοδαρμό της Όλγας, ειδοποίησε την αδελφή του και εκείνη το ΕΚΑΒ κι έτσι όπως είπε ο εισαγγελέας, «συνέβαλε στο να παραμείνει στη ζωή το θύμα».

Αναγνώριση ελαφρυντικού όμως έγινε και για τον σύζυγο της Έφης Τσιχλάκη, η οποία τον Μάρτιο του 2016 είχε βρεθεί νεκρή με μια σφαίρα στο κεφάλι και άγρια κακοποιημένη μέσα στο σπίτι της στα Χανιά.

Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο του Αρείου Πάγου ο Κώστας Λεμενιτάκης, που είχε καταδικαστεί με ποινή-χάδι 8 χρόνων, αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της…καλής συμπεριφοράς και αφέθηκε ελεύθερος!

Γιατί η 25η Νοεμβρίου;
Το 1981 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επέλεξε να καθιερώσει την 25η Νοεμβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Η επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία…

Όλα ξεκίνησαν το 1960. Η Patria, η Minerva και η María Teresa Mirabal — τρεις αδελφές από μεσοαστική οικογένεια, όλες παντρεμένες με παιδιά — μπορεί να μην έμοιαζαν για επαναστάτριες, όμως, ζώντας υπό τον βίαιο δικτάτορα της Δομινικανής Δημοκρατίας Ραφαέλ Τρουχίγιο στα τέλη της δεκαετίας του 1950, οι αδελφές Mirabal διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να εργαστούν στην αντίσταση.

Κατά τη διάρκεια των 31 ετών της εξουσίας του Τρουχίγιο, το καθεστώς κατέστειλε βίαια τις πολιτικές ελευθερίες και τη διαφωνία. Οι αδελφές Mirabal βοήθησαν στην οργάνωση και ανάπτυξη του υπόγειου κινήματος που αμφισβητούσε το καθεστώς και συνελήφθησαν επανειλημμένα για τις δραστηριότητές τους.

Η Μινέρβα κάποτε αγνόησε τους φόβους των συμμάχων της για τη ζωή της, λέγοντας: «Αν με σκοτώσουν, θα απλώσω τα χέρια μου από τον τάφο και θα είμαι πιο δυνατή».

Οι αδερφές Mirabal

Εκπλήρωσε την υπόσχεσή της. Η κρατική δολοφονία των τριών αδελφών, ηλικίας 36, 34 και 25 ετών, στις 25 Νοεμβρίου 1960, εξόργισε την κοινή γνώμη και αποτέλεσε βασικό έναυσμα για τη δολοφονία του ίδιου του Τρουχίγιο, έξι μήνες αργότερα, από μια ομάδα αντιφρονούντων.

Μετά τη μετάβαση στη δημοκρατία στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι Πεταλούδες, όπως αποκαλούν τις αδελφές Mirabal οι Δομινικανοί, έγιναν σύμβολα τόσο της δημοκρατικής όσο και της φεμινιστικής αντίστασης. Μια τέταρτη αδελφή Mirabal, η Dede, η οποία συμμετείχε λιγότερο ενεργά στην αντίσταση, επέζησε του καθεστώτος και βοήθησε να συνεχιστεί η κληρονομιά των αδελφών της μέχρι το θάνατό της το 2014, ιδρύοντας ένα ίδρυμα και ένα μουσείο στο όνομά τους.

Ο ΟΗΕ καθιέρωσε την ημερομηνία του θανάτου τους την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.