Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, όπως θα θελες να σ’αγαπούν οι άλλοι!

Να τον ταξιδεύεις τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις ταξίδια, και εικόνες που θα τον γεμίσουν δύναμη και ευφορία. Ακόμη και από αυτά που κάνεις με κλειστά μάτια.

Να τον αφήνεις να ταξιδεύει με όλες του τις αισθήσεις. Να χάνεται σε ανεξερεύνητα μέρη, να μυρίζει μυρωδιές κρυμμένες και παράξενες. Να δοκιμάζει γεύσεις που φτιάχτηκαν μόνο γι’ αυτόν, επειδή κανένας άλλος δεν μπορούσε να τις εκτιμήσει.

Να τον κατευθύνεις τον εαυτό σου. Να μην τον ξεχνάς κολλημένο στο παρελθόν βαλτωμένο, να βουλιάζει σε τελειωμένες σχέσεις και πόνους που τον σημάδεψαν.

Να μην τον αφήνεις να ανησυχεί για το μέλλον, αφαιρώντας του το δικαίωμα να απολαύσει το σήμερα. Η ζωή είναι εδώ και σε προκαλεί να την ζήσεις.

Να τον ξεσηκώνεις τον εαυτό σου. Να τον προτρέπεις να ονειρεύεται και να βάφεις με τα ομορφότερα χρώματα τα όνειρα του. Να βάζεις τα θεμέλια για να μπορέσει να τα υλοποιήσει και κανέναν να μην ακούς ότι δεν θα γίνουν. «Μ’ ακούς»;

Γιατί δίχως όνειρα, μια καλοστημένη μαριονέτα στα χέρια των άλλων θα γίνεις.

Σαν όλους αυτούς που έγιναν – και σου λένε πως δεν μπορείς να τα καταφέρεις.

Να τον ξεκουράζεις τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να αναλύεις τα πάντα και να σκέφτεσαι τα ενδεχόμενα και τις συνέπειες κάθε ενέργειας σου. Δεν είναι όλα μαθηματικά αποτελέσματα και εξετάσεις που θα κληθείς να βαθμολογηθείς.

Να τον αφήνεις να λειτουργεί αυθόρμητα και παρορμητικα δίχως δεύτερες σκέψεις, ακόμη και εάν φάει τα μούτρα του. Η υπερανάλυση καταστρέφει τη στιγμή. Και η ζωή μας είναι μόνο στιγμές, που εάν δεν τις ζήσεις, θα καταντήσεις ένας συλλέκτης επιλεκτικών εμπειριών, σαν αποστειρωμένος θάλαμος νοσοκομείου.

Να τον ταξιδεύεις τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις ταξίδια, και εικόνες που θα τον γεμίσουν δύναμη και ευφορία. Ακόμη και από αυτά που κάνεις με κλειστά μάτια.

Να τον αφήνεις να ταξιδεύει με όλες του τις αισθήσεις. Να χάνεται σε ανεξερεύνητα μέρη, να μυρίζει μυρωδιές κρυμμένες και παράξενες. Να δοκιμάζει γεύσεις που φτιάχτηκαν μόνο γι’ αυτόν, επειδή κανένας άλλος δεν μπορούσε να τις εκτιμήσει.

Να τον κατευθύνεις τον εαυτό σου. Να μην τον ξεχνάς κολλημένο στο παρελθόν βαλτωμένο, να βουλιάζει σε τελειωμένες σχέσεις και πόνους που τον σημάδεψαν.

Να μην τον αφήνεις να ανησυχεί για το μέλλον, αφαιρώντας του το δικαίωμα να απολαύσει το σήμερα. Η ζωή είναι εδώ και σε προκαλεί να την ζήσεις.

Να τον ξεσηκώνεις τον εαυτό σου. Να τον προτρέπεις να ονειρεύεται και να βάφεις με τα ομορφότερα χρώματα τα όνειρα του. Να βάζεις τα θεμέλια για να μπορέσει να τα υλοποιήσει και κανέναν να μην ακούς ότι δεν θα γίνουν. «Μ’ ακούς»;

Γιατί δίχως όνειρα, μια καλοστημένη μαριονέτα στα χέρια των άλλων θα γίνεις.

Σαν όλους αυτούς που έγιναν – και σου λένε πως δεν μπορείς να τα καταφέρεις.

Να τον ξεκουράζεις τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να αναλύεις τα πάντα και να σκέφτεσαι τα ενδεχόμενα και τις συνέπειες κάθε ενέργειας σου. Δεν είναι όλα μαθηματικά αποτελέσματα και εξετάσεις που θα κληθείς να βαθμολογηθείς.

Να τον αφήνεις να λειτουργεί αυθόρμητα και παρορμητικα δίχως δεύτερες σκέψεις, ακόμη και εάν φάει τα μούτρα του. Η υπερανάλυση καταστρέφει τη στιγμή. Και η ζωή μας είναι μόνο στιγμές, που εάν δεν τις ζήσεις, θα καταντήσεις ένας συλλέκτης επιλεκτικών εμπειριών, σαν αποστειρωμένος θάλαμος νοσοκομείου.

Να τον γλεντάς τον εαυτό σου. Να γελάς, να ερωτεύεσαι, να πονάς, να κλαις και να γίνεσαι λιώμα από χαρά και από απογοήτευση. Να πίνεις κρασί αναπολώντας παλιές αγάπες και να παθιάζεσαι με τις καινούριες που έρχονται.

Να τον προστατεύεις τον εαυτό σου. Να μην τον χαραμίζεις σε ψεύτικες αγκαλιές. Να μην τον στριμώχνεις στο χώρο, που κάποιοι άνθρωποι σου “επιτρέπουν”. Να μην τον “βολεύεις” σε οικονομικές συμφωνίες και φτηνά αλισβερίσια.

Να μην τον θανατώνεις σε νεκρούς γάμους. Να μην τον βάζεις σε καλούπια, που άλλοι ετοίμασαν για να σε φυλακίσουν. Να μην τον περιφέρεις σε “τσίρκα” που στήθηκαν, για ξένες διασκεδάσεις.

Να τον έχεις ελεύθερο να αποφασίζει. Να τον πηγαίνεις εκεί που ο αέρας είναι καθαρός, να μπορεί να αναπνέει και να γεμίζει η ψυχή με αλήθεια και χαμόγελα.

Να αλητεύει κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι και να τραγουδάει σαν παιδί. Γιατί παιδιά παραμένουμε μέσα μας.

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου. Να του το λες και να του το δείχνεις κάθε μέρα. Να τον καλομαθαίνεις σαν μοναχοπαίδι. Να μην του κρατάς κακία και να τον συγχωρείς όταν κάνει λάθη.

Να του δίνεις ανάσες όταν κουράζεται. Να τον ακούς και να τον εμπιστεύεσαι. Να τον αποδέχεσαι όπως είναι και να μην τον συγκρίνεις με τους άλλους.

Και να είσαι περήφανος για ό, τι έχεις καταφέρει. Να τα κάνεις όλα αυτά για τον εαυτό σου, διότι κανένας δεν θα βρεθεί να τα κάνει για σένα.

Και επειδή, με τον τρόπο που αγαπάς ΕΣΥ τον εαυτό σου, έτσι ακριβώς θα μάθουν να σε αγαπούν και οι άλλοι.

loveletters.gr