Μήνυμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα Για την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας

“Τιμάμε την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας, στηρίζοντας τη δίκαιη διεκδίκηση των ποντιακών οργανώσεων και συλλόγων για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Στηρίζουμε τον αγώνα για την ανάδειξη και τη στήριξη από το ελληνικό κράτος της πολιτιστικής και πνευματικής δραστηριότητας των Ποντίων όλων των γενεών, μακριά από τις διάφορες αντιδραστικές εθνικιστικές ρητορικές μίσους. Στεκόμαστε στο πλευρό των χιλιάδων ομογενών, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας ύστερα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και συνεχίζουν μετά από τόσα χρόνια να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αποκατάστασης.

Είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ και τις ΗΠΑ, που το τελευταίο διάστημα έχουν επικεντρώσει στα μεγάλα ιστορικά θέματα, της σφαγής των Αρμενίων. Πολύ φοβόμαστε πως μόλις λύσουν τις προσωρινές διαφορές τους με την Τουρκία, θα ξεχάσουν τη σφαγή, όπως έχουν κάνει και με άλλα μεγάλα εγκλήματα κατά των λαών.
Γι’ αυτό νιώθουμε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε ορισμένα ιστορικά δεδομένα που παραμένουν επίκαιρα.

Ο ποντιακός ελληνισμός γνώρισε τις συνέπειες της διαμόρφωσης των εθνικών αστικών κρατών, των νότιων Σλάβων, των Αρμενίων, των Αράβων, των Τούρκων, σε συνθήκες ιστορικής αποσύνθεσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που γινόταν κάτω από την άμεση παρέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης.

Οι συνέπειες δεν ήταν για όλους ίδιες. Τα πλήγματα, τους διωγμούς, τους σήκωσαν οι άνθρωποι του λαού. Οι ξεριζωμένοι Πόντιοι, δεν είχαν απέναντί τους μόνο την τουρκική αστική τάξη. Απέναντί τους είχαν και την ελληνική αστική τάξη, που χρησιμοποίησε τους πληθυσμούς του Πόντου ως χαρτί πίεσης για να βγει κερδισμένη στην αντιπαράθεσή της με την αστική τάξη της Τουρκίας. Αλλά και κατά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκαν ως φτηνή εργατική δύναμη και ζήσανε σε συνθήκες που δεν διαφέρουν από αυτές που ζουν σήμερα οι πρόσφυγες και ξεριζωμένοι.

Σήμερα, 102 χρόνια μετά, η μεγαλύτερη τιμή για τη Μνήμη, την Ιστορία του ποντιακού λαού είναι ο αγώνας για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανείς λαός όσα έζησε ο ίδιος. Γι’ αυτό απαιτείται να δυναμώσει η πάλη για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για να κλείσουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις που καθιστούν τη χώρα μας μαγνήτη επιθέσεων. Να μπει στο στόχαστρο του λαού μας το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς.”