Όλα λοιπόν ξεκίνησαν από τον διακαή πόθο της ΤΕΡΝΑ να πληρώσει και να προσφέρει στους Ρεθεμνιώτες, στους Κρητικούς μια μεγάλη συναυλία με τους γνωστούς συμβολισμούς.
Αλλά… για μισό λεπτό βρε παιδιά.
Απαγόρευε κανείς στην ΤΕΡΝΑ, να κάνει αυτή την συναυλία με την βούλα και την υπογραφή της? Κανείς.
Γιατί δεν την έκανε? Γιατί φοβόταν πως δεν θα πήγαινε κανείς? Εκτός από τα εξαπτέρυγά της?
Κι από πότε η προσφορά στον πολιτισμό και η κάθε προσφορά μετριέται από το πόσοι την παρακολουθούν-χειροκροτούν? Από ποτέ. Ίσα ίσα λέμε «κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό»
Αν λοιπόν το κίνητρο της ΤΕΡΝΑ ήταν κάποιες αληθινές πολιτιστικές και αξιακές ευαισθησίες τότε θα έβγαινε ανοιχτά και ντόμπρα να οργανώσει την συναυλία και «όσοι πιστοί προσέλθετε».
Τι έκανε όμως?
Πήρε τον γνωστό, από την εποχή Σημίτη, ανεκδιήγητο ιντριγκαδόρο Πανταγιά να οργανώσει μια νέα ίντριγκα πρωθυπουργικού επιπέδου παρακαλώ.
Περιφέρεια, ΠΕΔ και ΟΑΚ δεν συζήτησαν απλά με τον «διάβολο» (Πανταγιά). Τον έβαλαν να τους εκπροσωπεί. Ως τέτοιος εμφανίζεται στην επιστολή προς την Μητρόπολη, να ζητά, εκ μέρους όλων αυτών, τον χώρο της Μονής. Είναι προφανές ότι εκ μέρους όλων αυτών κι όχι της ΤΕΡΝΑ κάλεσε και τον Ξαρχάκο.
Κοτζάμ θεσμοί έγιναν εξαπτέρυγα της ΤΕΡΝΑ και κομπολόι στα χέρια του Πανταγιά, που τους ενάλλασσε από την θέση του οργανωτή στη θέση του δίδοντος την αιγίδα σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της ίντριγκάς του. Να φαίνεται ότι αυτοί οργανώνουν και η φιλεύσπλαχνη, ανιδιοτελής, κοινωνικά και πολιτιστικά ευαίσθητη ΤΕΡΝΑ είναι ο ΜΕΓΑΣ ΧΟΡΗΓΟΣ.
Κανονικό πλυντήριο δηλαδή σε μια εταιρεία, όπως κι ανταγωνιστές της φυσικά, που στο βωμό των κερδών δεν δείχνουν κανένα οίκτο, καμία ευαισθησία ούτε στην φτωχοποίηση και την ενεργειακή φτώχεια του λαού μας, ούτε στα βουνά, τις θάλασσες, τα νερά, το φυσικό περιβάλλον που ζούμε. Κι ας σταματήσουν τα κλάματα γύρω από την αξία της Τέχνης. Γιατί Τέχνη είναι η καλλιτεχνική απόδοση αυτών ακριβώς των αξιών. Είναι η τεράστια συμβολή της στο «να ανθρωπέψει ο άνθρωπος». Έξω από αυτό γίνεται τεχνική παραγωγής ευχάριστων ήχων, εικόνων. Ένα κοινό εμπόρευμα.
Ο ΜΕΓΑΣ ΧΟΡΗΓΟΣ παραδέχτηκαν πως δεν χορηγούσε κανέναν. Χρηματοδοτούσε τον δικό του σχεδιασμό. Το δικό του επικοινωνιακό λίφτιγκ δηλαδή. Τα εξαπτέρυγά του όμως (όλα ανεξαιρέτως) εν γνώσει τους παρίσταναν τους επιχορηγούμενους. Όλα ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν.
Ας σταματήσουν να καπηλεύονται τον Ξαρχάκο και το έργο του γιατί έγιναν άξιοι να τους «περιλάβει» το νέο ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ.
Μανουσογιάννης Μανούσος
Δημοτικός Σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση
