Η αναστάτωση στους οικισμούς του Βρύσινα και τα, χωρίς καμιά θεμελίωση, «καπέλα» των 600 ευρώ στους λογαριασμούς ύδρευσης είναι αποτέλεσμα της εντεινόμενης εμπορευματοποίησης του νερού και των υποδομών του, που ακολουθείται από την ΔΕΥΑΡ. Επιχειρεί να μεταφέρει στους κατοίκους το κόστος αντικατάστασης του παλιού δικτύου αποχέτευσης χρεώνοντας γι’ αυτό και τα ακίνητα που είχαν πληρώσει το σχετικό τέλος στις πρώην κοινότητες και παρά το γεγονός ότι κάθε ακίνητο πληρώνει γι’ αυτό μία και μόνο φορά.
Η διοίκηση της ΔΕΥΑΡ ισχυρίζεται ότι δεν έχει άλλους πόρους και σε διαφορετική περίπτωση θα χρεωκοπήσει.
Η λογική αυτή αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι ο λαός είναι ο μόνος που πληρώνει ένα σκασμό άμεσους και έμμεσους φόρους και δικαιούται και αυτά και ακόμη περισσότερα έργα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών του. Εξ άλλου το νέο αποχετευτικό στα χωριά του Βρύσινα χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ δηλ από την ενωσιακή φορολογία που πληρώνει ο λαός.
Αλλά και πέραν τούτου η διοίκηση της ΔΕΥΑΡ προσπερνά το γεγονός ότι εισπράττει προκαταβολικά μέσα από τους λογαριασμούς της για την εκτέλεση των αναγκαίων έργων. Θυμίζουμε ότι ο ιδρυτικός νόμος των ΔΕΥΑ υποχρέωνε τον λαό να πληρώνει το «ειδικό τέλος» για την εκτέλεση έργων, που ισοδυναμούσε με το 80% της αξίας του νερού. Ενώ αρχικά το τέλος αυτό προβλέπονταν να έχει διάρκεια 10 χρόνων (για να κατασκευαστούν υποτίθεται τα βασικά έργα υποδομής) με αλλεπάλληλες παρατάσεις έφτασε τα 30 χρόνια (!!!) και στη συνέχεια δεν καταργήθηκε αλλά ενσωματώθηκε στην τιμή του νερού.
Στην πραγματικότητα λοιπόν οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν πληρώσει ήδη όχι μία αλλά δύο φορές για τα έργα αυτά και μάλιστα χωρίς να υπολογίζονται τα τέλη σύνδεσης. Είναι οι μόνοι που δεν έχουν ευθύνη για τα οικονομικά προβλήματα της ΔΕΥΑΡ.
Είναι το εξιλαστήριο θύμα αυτών των προβλημάτων που εκπορεύονται από την αχόρταγη πολιτική εμπορευματοποίησης και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του νερού. Σήμα κατατεθέν της ΔΕΥΑΡ, όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, της ΕΕ και των στηριγμάτων τους στο Δήμο.
Αυτό που μετατρέπει τις ΔΕΥΑ σε «βαρέλι δίχως πάτο» είναι το απαράδεκτο καθεστώς του πανάκριβου οικιακού τιμολογίου στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Δώρο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ στα ενεργειακά μονοπώλια. Είναι η αποψίλωση του προσωπικού για να δικαιολογούνται οι πανάκριβες εργολαβίες για να πλουτίζουν εκ του ασφαλούς τα επιχειρηματικά συμφέροντα που συναλλάσσονται με την ΔΕΥΑΡ. Είναι η κοστολόγηση του νερού ακόμη κι όταν έρχεται με φυσική ροή χωρίς καμιά επεξεργασία. Είναι τα ευρωενωσιακά τεχνάσματα του λεγόμενου κόστους ανάκτησης που μετατρέπουν το νερό από φυσικό κοινωνικό αγαθό, απολύτως αναγκαίο για την ζωή του λαού σε αντικείμενο αδίστακτης καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.
