Κρήτη: Στο «κόκκινο» οι ελλείψεις φαρμάκων

Η λογική των Βρυξελλών αλλά και των αρμόδιων υπουργών της χώρας μας, να «βλέπουν» το φάρμακο όχι ως δημόσιο αγαθό αλλά ως εμπόρευμα και να πανηγυρίζουν για την αύξηση των εξαγωγών του, έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα σήμερα μια κατάσταση άκρως επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.

Όπως αποκαλύπτει το μέλος της διοίκησης του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και πρώην πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηρακλείου Γιάννης Τσικανδηλάκης, ακόμα και οι καρκινοπαθείς αδυνατούν πλέον να βρουν φάρμακα κρίσιμα για τη ζωή τους. Ακόμα όμως και απλές αντιβιώσεις παρουσιάζουν σοβαρές ελλείψεις, αφού οι εταιρείες προτιμούν να εξάγουν τα φάρμακά τους σε άλλες χώρες, όπως τη Γερμανία, και να τα πληρωθούν πολλές φορές πάνω σε σχέση με τις τιμές στη χώρα μας, λειτουργώντας στεγνά ως έμποροι.

Είναι ταξικό το ζήτημα, σύμφωνα με τον Γιάννη Τσικανδηλάκη, αφού η πλούσια Γερμανία χρυσοπληρώνει τα φάρμακα για να τα εισάγει από τη φτωχή Ελλάδα, αδιαφορώντας για την τύχη του ελληνικού λαού, που δε θα βρίσκει φάρμακα και θα κινδυνεύουν έτσι οι ασθενείς που τα χρειάζονται.

«Οι “μάσκες έπεσαν”. Γιατί πλέον και στο φάρμακο αποδεικνύεται πως υπάρχουν ταξικά και οικονομικά συμφέροντα. Γιατί οι χώρες του Βορρά, που έχουν χρήματα, θα αγοράσουν από τις φτωχές χώρες του Νότου τα φάρμακα κάνοντας παράλληλη εξαγωγή. Π.χ. η Γερμανία έχει χρήματα. Θα πληρώσει δύο και τρεις φορές πάνω την αξία του φαρμάκου απ’ ό,τι αξίζει στην Ελλάδα και θα το αγοράσει», λέει ο Γιάννης Τσικανδηλάκης.

«Την ίδια ώρα, και τη χώρα μας την ενδιαφέρει να γίνεται εμπόριο. Γιατί το εμπόριο φέρνει χρήματα», όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλει.

Σε κίνδυνο η δημόσια υγεία

Την ίδια ώρα, για τις κατηγορίες των ασθενών που πλέον δε βρίσκουν τα φάρμακο που χρειάζονται, το μέλος της διοίκησης του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου επισήμανε: «Έχουμε ελλείψεις σε σοβαρές περιπτώσεις. Και σε περιπτώσεις καρκινοπαθών. Και σε ανθρώπους με επιληψίες, και σε αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι λένε “βοήθα Παναγιά μου”… Αυτό που συμβαίνει πλέον είναι πολύ σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε. Εμείς στο συμβούλιο που είχαμε την περασμένη Τετάρτη “φάγαμε” τρεις ώρες μόνο συζητώντας αυτό το θέμα. Τώρα θα βγάλουμε τρία σχετικά σποτάκια στον “αέρα” μήπως και πιέσουμε έτσι στην κατεύθυνση να ληφθούν μέτρα. Τα σποτάκια θα αναδεικνύουν το θέμα και από ’κει και πέρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Πολιτεία ας αναλάβουν τις ευθύνες τους».

Σύμφωνα με τον συνδικαλιστή, «το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό. Όταν λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση το χαρακτηρίζει ως εμπόρευμα, το αντιμετωπίζει και ως εμπόρευμα. Όταν λοιπόν βγαίνει ο Γερμανός και λέει “εμένα δε με ενδιαφέρει. Εγώ θέλω να καλύψω τον δικό μου πελάτη κι εγώ έχω λεφτά να το αγοράσω”. Και ο έμπορος που πουλάει τα φάρμακα συμπεριφέρεται σαν έμπορος και όχι σαν λειτουργός υγείας, το φάρμακο θα πάει εκεί που υπάρχει η καλύτερη τιμή»!

Τι κάνει όμως το ελληνικό κράτος μπροστά στο φαινόμενο αυτό; Όπως καταγγέλλει ο Γιάννης Τσικανδηλάκης, «η Πολιτεία διαχρονικά έλεγε “ναι, θα σταματήσουμε τις ελλείψεις”, αλλά την ίδια στιγμή βγαίνουν οι συναρμόδιοι υπουργοί και πανηγυρίζουν για την αύξηση των εξαγωγών. Και πριμοδοτούν και τις εξαγωγές. Δηλαδή, “ναι μεν, αλλά”… Όταν τους πιέζουμε, μας λένε “ναι, θα το σταματήσουμε, μη στενοχωριέστε, όλα θα πάνε καλά”. Την άλλη στιγμή πριμοδοτούν τις εξαγωγές των φαρμάκων».

Στο μεταξύ, η Ελλάδα διαθέτει δική της παραγωγή, αλλά μόνο στα γενόσημα φάρμακα. «Και με τα γενόσημα δεν καλύπτουμε καθόλου τις ανάγκες», σύμφωνα με τον συνδικαλιστή.

Και τι μπορεί να κάνει ένας ασφαλισμένος που χρειάζεται φάρμακο σημαντικό για την υγεία του; «Οι άνθρωποι αυτοί στηρίζονται καθαρά και μόνο στην υπερπροσπάθεια που καταβάλλουμε εμείς οι φαρμακοποιοί για να τους καλύψουμε. Δηλαδή, εγώ σήμερα πήγα και αγόρασα από άλλον συνάδελφο φάρμακο για να το δώσω σε ηλικιωμένο δικό μου πελάτη-ασθενή. Έτυχε αυτός να μην έχει πελάτη ασθενή που το παίρνει και πήγα εγώ και το αγόρασα για να εξυπηρετήσω τον πελάτη μου, που δεν μπορούσε να πάει και να το ψάχνει»!

Το ίδιο ισχύει και σε άλλα φάρμακα, όπως η ινσουλίνη. «Εμείς θα συνεργαστούμε μεταξύ μας να βρούμε ένα σωληνάριο για να καλυφθεί ο ασθενής και γενικά μεταξύ μας προσπαθούμε να το λύνουμε το πρόβλημα. Και αυτό γίνεται σε όλη την Ελλάδα. Και κάποιοι φαρμακοποιοί στην υπόλοιπη Ελλάδα αντιμετωπίζουν πολύ χειρότερες καταστάσεις, όπως είναι για παράδειγμα στη Βόρεια Ελλάδα», σύμφωνα με τον Γιάννη Τσικανδηλάκη.

Όσο για τις κατηγορίες των φαρμάκων που έχουν τις μεγαλύτερες ελλείψεις… «Δεν υπάρχει κατηγορία που να μην υπάρχει έλλειψη. Αυτή τη στιγμή έχουμε έλλειψη ακόμα και στα αντιβιοτικά! Για παράδειγμα στο Zinadol, μέχρι τον περασμένο μήνα παίρναμε ένα μέχρι κανένα τον μήνα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, απαγόρευσαν την εξαγωγή του. Μείνανε κάποια Zinadol στα ράφια και τα πήραμε. Προ ημερών σταμάτησαν πάλι την απαγόρευση και ξανάρχισε η εξαγωγή. Τώρα πάλι δεν μπορούμε να πάρουμε το αντιβιοτικό αυτό», σύμφωνα με τον Γιάννη Τσικανδηλάκη.

Ο τιμοκατάλογος – Οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας

Πόσο μεγάλες, όμως, είναι οι διαφορές των τιμών στη Γερμανία σε σχέση με την Ελλάδα; Ο συνδικαλιστής λέει χαρακτηριστικά: «Ένα φάρμακο που έκανε 2 ευρώ στην Ελλάδα το 2004, το πήρα από τη Γερμανία 21 ευρώ! Και το ίδιο φάρμακο πριν από πέντε χρόνια, υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης μού είπε ότι το πήρε 17 ευρώ. Και μου το είπε αυτό, όταν του είπα “δώστε αυξήσεις στα φάρμακα”. Αλλά μου είπε ότι η μείωση στις τιμές των φαρμάκων είναι μνημονιακή δέσμευση και δεν μπορεί η Ελλάδα να προχωρήσει σε αυξήσεις»…

Καταλήγοντας, ο Γιάννης Τσικανδηλάκης επαναλαμβάνει μια πάγιά του πρόταση: «Να υπάρχουν ενιαίες τιμές φαρμάκων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι όμως κάτι που δε γίνεται αποδεκτό».

Όσο για την πραγματική επιβάρυνση των Ελλήνων ασφαλισμένων, «στην πραγματικότητα η συμμετοχή τους είναι γύρω στο 52% της τιμής του φαρμάκου, γιατί σήμερα μια σειρά από φάρμακα που κάποτε οι γιατροί τα έγραφαν σήμερα δε γράφονται και πρέπει ο Έλληνας ασφαλισμένος να καταβάλλει εξολοκλήρου την τιμή της αγοράς τους». neakriti.gr