ΚΚΕ:Ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα σε τηλεδιάσκεψη κουμμουνιστικών κομμάτων

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για τη συμμετοχή σας στη σημερινή τηλεδιάσκεψη των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων της περιοχής μας. Μια διάσκεψη που διεξάγεται μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας, οι οποίες όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επισκιάσουν την σταθερή μας αλληλεγγύη στο δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, όπως και στην αναγκαιότητα της ανταλλαγής απόψεων για την κατάσταση στην περιοχή μας, που είναι και μια από τις βασικές προϋποθέσεις για το συντονισμό της κοινής μας πάλης.

Για εμάς δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός, πως η μεθοδευμένη και διαχρονική στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ στο Ισραήλ, σε βάρος των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού και άλλων γειτονικών λαών, συμβάλλει στην όξυνση της εγκληματικής επιθετικότητας του ισραηλινού κράτους στην Παλαιστίνη και ευρύτερα στην περιοχή.

Η προκλητική “νομιμοποίηση” των ισραηλινών εποικισμών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, μαζί με σειρά αποφάσεων της κυβέρνησης Τραμπ, με πιο χαρακτηριστική, τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, προστίθενται στον χαρακτηρισμό του Ισραήλ ως του “πιο ισχυρού συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή” και δείχνουν τη στήριξη, που παρέχει συνολικά η αστική τάξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ. Και από ότι φαίνεται ήδη, είναι σίγουρο, πως η νέα «διεύθυνση» του Λευκού Οίκου, υπό τον Τζό Μπάϊντεν, θα «πιάσει το νήμα» απ’ εκεί που το βρήκε. Οι όποιες πιθανές τακτικές της, θα κινηθούν στην ίδια πορεία.

Όπως σε ανάλογη «ρώτα» κινείται και η ΕΕ, οι κυβερνήσεις των χωρών της, παρά επιμέρους ελιγμούς και διαφοροποιήσεις, που “θολώνουν τα νερά”, αλλά δεν αλλάζουν την κύρια κατεύθυνση στήριξης της ισραηλινής επιθετικότητας.
Η ορμητική βιασύνη των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη διευθέτηση του παλαιστινιακού προβλήματος και άλλων, είναι μέρος της “μεγάλης εικόνας” της έντασης και όξυνσης των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων και ενεργειακών μεγαθηρίων, που συγκρούονται στην Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική, τον Κόλπο, την Α. Μεσόγειο και έχουν προκαλέσει μεγάλες αιματοχυσίες στους λαούς της ευρύτερης περιοχής, της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης κ.ά.
Σήμερα, εκτός της κατοχής εδαφών της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας από το κράτος του Ισραήλ, έχει προστεθεί και η κατοχή συριακών εδαφών από την Τουρκία και τις ΗΠΑ, καθώς και η στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή πολλών άλλων δυνάμεων.

ΗΠΑ και ΕΕ δεν “αποσύρονται”, δεν παραιτούνται και επεξεργάζονται συνεχώς νέα σχέδια ενίσχυσης της γεωπολιτικής επιρροής τους στην περιοχή, αξιοποιώντας όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και άλλα καθεστώτα – συμμάχους τους, σε διαπάλη με ισχυρές ανταγωνιστικές δυνάμεις.

Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ, βαδίζοντας στα χνάρια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αρνείται να αναγνωρίσει ουσιαστικά και πραγματικά το κράτος της Παλαιστίνης, προχωρά στην εγκληματική διεύρυνση και εμβάθυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής συνεργασίας, που ψευδώς την παρουσιάζει στο λαό μας ως “λύση” για την ασφάλεια και την ειρήνη έναντι στην επιθετικότητα της αστικής τάξης της ΝΑΤΟικής συμμάχου Τουρκίας.
Ο δίκαιος αγώνας του λαού της Παλαιστίνης, μπορεί να βρει τη δικαίωση, μέσα από τη συνέχιση της ανυπότακτης πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστές και στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων της περιοχής, με την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και δράσης.

Το ΚΚΕ καλεί τους λαούς όλων των κρατών της περιοχής, να αντιπαλέψουν και να αλλάξουν τον σημερινό αρνητικό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και να συνεχίσουν ακόμα πιο ενεργά την έκφραση της πολύμορφης αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, καταδικάζοντας τα καθημερινά εγκλήματα της ισραηλινής κατοχής σε βάρος των Παλαιστινίων.
Για:
Απόρριψη του Αμερικανο-Ισραηλινού «σχεδίου του αιώνα» και της πολιτικής των προσαρτήσεων παλαιστινιακών εδαφών.
• Τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και των συνεπειών της
• Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του
• Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές Αποφάσεις του ΟΗΕ
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές».

Αγαπητοί σύντροφοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Βόρειας Αφρικής, Μέσης Ανατολής και Κόλπου. Αυτές οι εξελίξεις καθορίζονται από την πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους ανταγωνισμούς τους με Κίνα, Ρωσία, για τον έλεγχο λιμανιών, φυσικού πλούτου από τους ενεργειακούς κολοσσούς, την εμπλοκή δεκάδων άλλων αστικών τάξεων της περιοχής, που επιδιώκουν τη γεωστρατηγική τους αναβάθμιση.

Σε αυτή την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων επιδρούν η νέα καπιταλιστική κρίση και οι συνέπειες της πανδημίας.
Από το 2010, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, αξιοποίησαν τις λαϊκές αντιδράσεις της αποκαλούμενης «Αραβικής Άνοιξης», για να προωθήσουν το σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή», για αναδιατάξεις που εναρμονίζονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους. Δίπλα σε πληγές που κακοφορμίζουν για δεκαετίες στην περιοχή μας, όπως του Παλαιστινιακού και του Κυπριακού, προστέθηκαν αυτές της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης.
Οι διεθνείς εξελίξεις προκαλούν ανησυχία και προβληματίζουν τους λαούς. Τα τελευταία 30 χρόνια η ευρύτερη περιοχή μας συγκλονίζεται από σειρά ιμπεριαλιστικών πολέμων, ενώ στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται το προσφυγικό πρόβλημα, το δράμα των ξεριζωμένων.
Συνυπάρχουμε σ’ έναν ενιαίο γεωγραφικό χώρο με πολλά κοινά γεωστρατηγικά στοιχεία. Οφείλουμε να εξετάσουμε συλλογικά την κατάσταση στην περιοχή μας. Να σχεδιάσουμε τη δράση μας στο πλευρό του δίκαιου αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Παράλληλα, οι εξελίξεις τονίζουν, ότι στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται γενικότερης σημασίας “διευθέτηση” στην περιοχή με την σφραγίδα του Αμερικανο-ΝΑΤΟικού παράγοντα και της ΕΕ που αγκαλιάζει την ευρύτερη περιοχή.

Στοιχεία αυτών των εξελίξεων είναι, πρώτα από όλα ο καταστροφικός πόλεμος στη Συρία, που διαρκεί πλέον 9 χρόνια. Οι αιτίες του, που αποκρύπτονται σκοπίμως από τις αστικές δυνάμεις, βρίσκονται στη σφοδρή αντιπαράθεση για τους ενεργειακούς αγωγούς, για γεωπολιτικά στηρίγματα, για τα μερίδια των αγορών. Οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία κ.α., χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για την ανατροπή του Άσαντ, δημιούργησαν, χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν τους Τζιχαντιστές για να επιβάλλουν τα σχέδιά τους.
Ο συσχετισμός δύναμης άλλαξε με την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας το 2015 που υπερασπίζεται τα δικά της συμφέροντα και διατηρεί δύο στρατιωτικές βάσεις, ισχυρές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις, στο Ταρτούς και το Χμεμίμ, συμμετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Τη Συριακή κυβέρνηση εκτός της Ρωσίας στηρίζει η Σιιτική λιβανέζικη οργάνωση Χεσμπολάχ και το Ιράν. Η κατάσταση στη χώρα αυτή είναι δραματική, ο πόλεμος έχει μπει σε φάση μοιράσματος και διαμελισμού, με εμπλοκή όλων των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και της Τουρκίας, η οποία με τέσσερεις στρατιωτικές εισβολές ευθέως και την κατοχή σημαντικών εδαφών, βάλει κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας.
Η τουρκική επέμβαση στη Συρία έχει γενικότερες στοχεύσεις. Αποσκοπεί στην παρεμπόδιση δημιουργίας κουρδικού κράτους στα Τουρκο – Συριακά σύνορα και παράλληλα θέτει το γενικότερο στόχο της αλλαγής των συνόρων στην περιοχή.
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα είναι η υπογραφή της Συμφωνίας – πλαισίου στα τέλη Σεπτεμβρίου 2019 ανάμεσα στο Ιράκ και την Κίνα που είναι γνωστή ως “Πετρέλαιο εναντίον ανοικοδόμησης”, η οποία προκάλεσε την έντονη αντίδραση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, ενώ, λίγους μήνες αργότερα, με εντολή Τραμπ, δολοφονήθηκαν με αεροπορικό πλήγμα Ιρακινοί αξιωματούχοι και ο Ιρανός στρατηγός Κάσεμ Σουλεϊμανί, αξιωματούχοι που είχαν πολιτικο-στρατιωτική εμπλοκή σ’ αυτές τις εξελίξεις της στροφής προς την Κίνα.

Ταυτόχρονα, άλλο στοιχείο των εξελίξεων είναι η «τροχοδρόμηση» της 25ετούς κινεζο – ιρανικής συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας, ύψους 400 δις δολαρίων, η οποία φαίνεται να βρίσκεται στο στάδιο της “ζύμωσης” και αναμένεται να αποκρυσταλλωθεί τον Μάρτιο του 2021.
Επίσης, σημαντικές είναι οι δηλώσεις των Κινέζων αξιωματούχων για την ανοικοδόμηση της Συρίας, παρά το σχετικό “απαγορευτικό” που έχουν κηρύξει οι Ευρω- ατλαντικοί. Την ίδια ακριβώς περίοδο, υπήρξε ραγδαία αύξηση των κινεζικών επενδύσεων σε σημαντικά έργα υποδομής σε Ελλάδα και Τουρκία, όπως και σε άλλες χώρες της Βαλκανικής, της Μέσης Ανατολής, όπως στο Λίβανο, που βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του χερσαίου και θαλάσσιου «δρόμου του μεταξιού».
Τα τελευταία 6 χρόνια, η Κίνα υπήρξε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος και η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγών στον Λίβανο. Μια χώρα που συνδέεται πολιτικο-στρατιωτικά με τις τρέχουσες εξελίξεις και επεμβάσεις που λαμβάνουν χώρα σε Ιράν, Συρία, Παλαιστίνη, Ιράκ και Υεμένη. Προς το παρόν, βρίσκεται εκτός των πλαισίων των “νέων εταιρικών γεωπολιτικών σχέσεων” που προκύπτουν από τα αλληλένδετα σχέδια «EAST MED» και «Συμφωνίας του αιώνα».

Ο λαός του Λιβάνου έζησε τις συνέπειες αρκετών πολέμων, των καπιταλιστικών “μεταρρυθμίσεων” και παρακολουθεί ανήσυχος την διπλωματία των εκπροσώπων των ενεργειακών μεγαθηρίων που αποσκοπούν στην καταλήστευση του πλούτου της χώρας του, ενώ η αστική τάξη διεκδικεί την ενίσχυση του ρόλου ως “διαμετακομιστικού κέντρου” στην ευρύτερη περιοχή με διακριτό ρόλο στην “πίτα” της ανοικοδόμησης της Συρίας.
Παράλληλα δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι ο Περσικός Κόλπος έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία. Υπάρχουν πολύ σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και διακινείται τεράστιος όγκος πετρελαίου.
Δεν ξεχνούμε πως η περιοχή αποτέλεσε θέατρο πολέμων μεταξύ του Ιράν – Ιράκ την περίοδο 1980 – 1988. Έλαβε χώρα η επέμβαση του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990. Ακολούθησε ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, με την «καταιγίδα της Ερήμου», το 1991. Όπως και ο πόλεμος κατά του Ιράκ το 2003 που οι συνέπειες σημαδεύουν την κατάσταση στη χώρα μέχρι σήμερα.
Είναι αξιοσημείωτη η ενίσχυση των συμφερόντων της Κίνας στο Ιράν, αλλά και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπως και η προσπάθεια των ΗΠΑ για διατήρηση και ενίσχυσης της παρουσίας τους στο Ιράκ.

Ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω, η Λιβύη μπήκε σε πορεία διάλυσης μετά την ΝΑΤΟική επίθεση το 2011 και την δολοφονία του Καντάφι. Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός μαίνεται με την εμπλοκή πολλών κρατών της περιοχής, όπως της Τουρκίας και του Κατάρ, που στηρίζουν την κυβέρνηση Σάρατζ, καθώς και της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που την αντιπαλεύουν και στηρίζουν την ομάδα του στρατηγού Χαφτάρ, στην Ανατολική Λιβύη.
ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία και Γερμανία, έχουν την «υψηλή εποπτεία» της διαπάλης, που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως οι ιμπεριαλιστές ανάβουν τη φωτιά του πολέμου και προσφεύγουν σε κινήσεις σκοπιμότητας, για να επιβάλλουν την ιμπεριαλιστική ειρήνη με όρους που αντιστοιχούν στα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, μακελεύοντας και ληστεύοντας τους λαούς.
Επίσης, έχουμε την υπογραφή της λεγόμενης “Συμφωνίας Αβραάμ” μεταξύ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Ισραήλ, με την επιδίωξη των ιμπεριαλιστών να «σπρώξουν» κι άλλες χώρες στην ίδια κατεύθυνση.
Ταυτόχρονα, ο ρόλος της αστικής τάξης της Τουρκίας να διεκδικεί την επέκταση του χώρου δράσης της γίνεται επικίνδυνος, δυναμιτίζει την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, αφού, εκτός της κατοχής του 40% της Κύπρου και του 10% των εδαφών της Συρίας, δημιουργεί και σοβαρές στρατιωτικές υποδομές στη Λιβύη, βάσεις σε Ιράκ, σε Κατάρ, σε Σομαλία.
Η στάση από την άλλη μεριά της ελληνικής αστικής τάξης, κλιμακώνει την επιθετικότητα για την γεωστρατηγική της αναβάθμιση, μέσω της συμμετοχής στα σχέδια των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και συνοδεύεται από τα σχέδια της λεγόμενης «συνεκμετάλλευσης» που φτάνει μέχρι την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

Παρατηρούμε συνολικά, την εμπλοκή κρατών της περιοχής στις “νέες εταιρικές γεωπολιτικές σχέσεις” που προκύπτουν από σχέδια, όπως ο «EAST MED» ή «συμφωνία του αιώνα», ή ο «δρόμος του μεταξιού» κ.ά., αλλά όλα ενταγμένα στην προσπάθεια αναβάθμισης της θέσης των κυρίαρχων τάξεων στον διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, με την ισχυροποίηση του “αποτυπώματος” των ΗΠΑ, της Κίνας αλλά και της Ρωσίας. Όλα αυτά φυσικά, καμία σχέση έχουν με τα πραγματικά συμφέροντα των λαών της περιοχής.
Οι παραπάνω πλευρές των ανταγωνισμών, που δεν είναι οι μόνες, τροφοδοτούν την ίδια στιγμή συζητήσεις για πιθανούς τρόπους ειρήνευσης, μέσω μιας «νέας δεθνούς αρχιτεκτονικής ασφάλειας»!
Ωστόσο, η δική μας εκτίμηση είναι πως αυτές οι συζητήσεις για την αναζήτηση μιας «νέας διεθνούς αρχιτεκτονικής ασφάλειας» και ο λεγόμενος «πολυπολικός» κόσμος, είναι από χέρι «καμένα χαρτιά».
Τα συμφέροντα των μονοπωλίων ούτε μπαίνουν κάτω από την λογική, πολύ περισσότερο δεν τιθασεύονται. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί, είναι το βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Οξύνονται στις συνθήκες της κρίσης του, στην οποία ως καταλύτης έδρασε και η πανδημία του κορονοιού.
Επέρχονται αναδιατάξεις στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα». Για αυτό λέμε ότι, αντικειμενικά, λοιπόν, η πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, για την ειρήνη, την κυριαρχία και την ελευθερία των λαών, είναι οργανικά πιο πολύ δεμένη σήμερα με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Επιτρέψτε μου, λίγα λόγια περισσότερα για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως κι η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει απολύτως ευθυγραμμισμένη με τη στρατηγική του ΝΑΤΟ, που έχει στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας από τη Μαύρη Θάλασσα ως τη Βαλτική. Έχει αποδεχτεί το δόγμα του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», τα σχέδια για παραπέρα επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με «οδηγό» τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αναλαμβάνει με προθυμία, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού, το ρόλο «διαύλου» προς τους ανταγωνιστές του ΝΑΤΟ, όπως της Ρωσίας, του «μεντεσέ» στα Βαλκάνια.
Έχει μετατραπεί σε διευρυμένη, σε σχέση με το παρελθόν, βάση πολεμικής στρατιωτικής εξόρμησης των ΗΠΑ. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ σε σύμπραξη και με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και πριν οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι συνένοχες στην επικίνδυνη μετατροπή της Ελλάδας σε στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Έχουν ευθύνες για την οικοδόμηση στενών συμμαχιών με το κράτος του Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ και με το πρόσχημα δήθεν της «προφύλαξης» από τις επεκτατικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το ΚΚΕ παλεύει για να απορρίψει ο λαός μας σχετικά εκβιαστικά διλήμματα. Να απορρίψει τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ταυτόχρονα να μη δεχτεί υποχωρήσεις σε κυριαρχικά δικαιώματα. Να δυναμώσει την πάλη για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Ταυτόχρονα σε συνθήκες πανδημίας και κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, εξαιτίας των πολιτικών της εμπορευματοποίησης, της ιδιωτικοποίησης, που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και η ΕΕ, παλεύουμε για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού. Ενώ δυναμώνει η καπιταλιστική κρίση και οι συνέπειες της στα εργατικά – λαϊκά στρώματα δίνουμε τη μάχη για να μην πληρώσει και πάλι ο λαός την κρίση τους.
Στηρίζουμε και πρωτοστατούμε στους εργατικούς αγώνες, όπως ήταν η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των συνδικάτων, που έγινε πριν λίγες μέρες στις 26 Νοέμβρη, για την υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, κι ενάντια στα νέα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης.

Η πάλη του Κόμματός μας, των συνδικάτων και των άλλων λαϊκών οργανώσεων έρχεται όλο και περισσότερο αντιμέτωπη με την εργοδοτική τρομοκρατία, καθώς και την κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλα τα κόμματα της περιοχής, που στάθηκαν αλληλέγγυα στο ΚΚΕ, στην πρόσφατη επίθεση που δεχτήκαμε στις 17 Νοέμβρη, ανήμερα της 47ης επετείου της ηρωικής, αντιιμπεριαλιστικής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Παρά την καταστολή και τις απαγορεύσεις οι κομμουνιστές, τα εργατικά συνδικάτα, άλλοι φορείς των εργαζομένων και της φοιτητικής και σπουδάζουσας νεολαίας, έστειλαν το μήνυμα της πάλης για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα, της ενδυνάμωσης του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στη συμμετοχή της Ελλάδας στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Σύντροφοι,

Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτή την εισαγωγική ομιλία με μια εκτίμηση του Κόμματός μας. Σήμερα, πιστεύουμε, έχει ωριμάσει η αναγκαιότητα να σπάσει ο φαύλος κύκλος των αντιφάσεων ενός συστήματος, που αδυνατεί να ικανοποιήσει ζωτικά δικαιώματα και ανάγκες για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, την ίδια ακριβώς στιγμή που η άνοδος της παραγωγικότητας, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, διαμορφώνουν προϋποθέσεις για άλματα στη ριζική βελτίωση και αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων.

Αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο και με πιο παραστατικό τρόπο, το πώς η οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η εξουσία στα χέρια μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των εκπροσώπων των μονοπωλιακών ομίλων, γίνεται εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.
Συσσωρεύονται στοιχεία που φανερώνουν την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, δηλαδή της εργατικής εξουσίας, για τη θεμελίωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της οικονομίας, με κριτήριο την διευρυνόμενη ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών.
Εκείνο, που γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό δεν είναι απλώς ο συντονισμός της πάλης μας, αλλά και η επαναστατική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού και του εργατικού κινήματος, σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο.
Σας ευχαριστώ. Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!