Τιμάμε τα 81 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, μάχη με ιδιαίτερη θέση στη λαϊκή αντίσταση και πάλη της περιόδου του Β΄ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία. Σε όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη, κράτησαν ηρωική στάση και στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Στους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς, αυτούς που βασανίστηκαν στα φοβερά στρατόπεδα θανάτου και συγκέντρωσης και κάθε χώρου φρίκης. Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από τη στάση τους.
Η ναζιστική εισβολή βρήκε απέναντί της μια γενικευμένη ένοπλη λαϊκή εξέγερση στην Κρήτη. Οι λιγοστοί Έλληνες και οι Βρετανοί στρατιώτες που συμμετείχαν στην άμυνα του νησιού έδωσαν σκληρή μάχη πλάι στον λαό της Κρήτης, απέναντι σε έναν πάνοπλο αντίπαλο.
Πάνω από 600 ομάδες δύναμης απλών κατοίκων του νησιού, 30-80 άνδρες η κάθε μια, σχηματίστηκαν εκείνες τις μέρες στο νησί και ρίχτηκαν στη μάχη ενάντια στους φασίστες εισβολείς. Έγραψαν το δικό τους έπος κατά των ναζί, παρ’ ότι η κυβέρνηση Μεταξά είχε μεριμνήσει να αφοπλίσει τον λαό. Η άμυνα του νησιού επί τοις ουσίας δεν οργανώθηκε και δεν στηρίχτηκε ούτε από το επίσημο αστικό ελληνικό κράτος ούτε από το βρετανικό Επιτελείο Στρατού, παρόλο που είχαν στη διάθεσή τους 6 μήνες να μετατρέψουν την Κρήτη σε απόρθητο φρούριο.
Χαρακτηριστικό της στάσης της Μεταξικής κυβέρνησης Τσουδερού, του βασιλιά Γλίξμπουργκ και των Άγγλων, ήταν η αναχώρησή τους από την Κρήτη και ενώ ήταν σε εξέλιξη ακόμα ο παλλαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στους φασίστες εισβολείς. Προηγουμένως, η κυβέρνηση μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής χώρας είχε αφήσει χωρίς κανονικό εξοπλισμό και εμπόδισε την 5η μεραρχία των Κρητών, στρατιωτών και αξιωματικών που είχαν πολεμήσει στο Αλβανικό μέτωπο, να μεταφερθούν στο νησί, για να το υπερασπιστούν από την αναμενόμενη επίθεση των Ναζί.
Το γεγονός ότι δεν στηρίχτηκε οργανωμένα η λαϊκή αυτενέργεια δείχνει την απέχθεια και τον φόβο των αστικών δυνάμεων απέναντι στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, τη λαϊκή αντίσταση! Αποδεικνύει απ’ την άλλη ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στις αστικές κυβερνήσεις, στα αστικά κόμματα και στην τάξη τους.
Για πρώτη φορά, στην έως τότε πορεία του πολέμου, η ναζιστική εισβολή βρήκε απέναντί της μια γενικευμένη ένοπλη λαϊκή εξέγερση. Η αντίσταση του λαού της Κρήτης σηματοδότησε το τέλος της έως τότε παθητικής αποδοχής της φασιστικής εισβολής και την έναρξη της παλλαϊκής αντίστασης. Αυτό ακριβώς το παράδειγμα, που εξέπεμψε ο μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης, θέλησαν τα ναζιστικά στρατεύματα να κάμψουν, επιστρατεύοντας για πρώτη φορά το μέτρο των αντιποίνων: Την αρχή έκαναν με το Κοντομάρι Χανίων και ακολούθησαν εκατοντάδες χωριά στην Κρήτη και ολόκληρη τη χώρα.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών για την υπεράσπιση της Κρήτης, παρά τα πλήγματα που είχε δεχθεί από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του ΓΓ του, Νίκου Ζαχαριάδη, με το γράμμα του που δημοσιεύτηκε στις 2 Νοέμβρη του 1940 από τη φυλακή της ασφάλειας Αθηνών, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που είχε αποδράσει από την Κίμωλο, με άρθρο στην εφημερίδα του Ηρακλείου ”Κρητικά Νέα” στις 16 Μάιου 1940, καλούσε τους κομμουνιστές και τον κρητικό λαό να οργανώσουν την αντίσταση, με κάθε τρόπο, στην επικείμενη ναζιστική εισβολή στην Κρήτη. Καθοριστική συμβολή στη μάχη της Κρήτης, την έναρξη του αντιστασιακού αγώνα, είχαν οι 9 κομμουνιστές που απέδρασαν στις αρχές του Μάη 1941 από τη Φολέγανδρο, με επικεφαλής τον Στέργιο Αναστασιάδη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Από κοινού με τους 8 κομμουνιστές που απέδρασαν στα τέλη Μάη του 1941 από τη Γαύδο, πρωτοστατούν στην οργάνωση Παγκρήτιου αντιστασιακού μετώπου (ΠΑΜ, μετονομάστηκε σε ΕΑΜ μετά την ίδρυση του) και της Παγκρήτιας οργάνωσης ελεύθερων νέων (ΠΟΕΝ μετονομάστηκε σε ΕΠΟΝ μετά την ίδρυσή της).
Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε εμπνευστής, οργανωτής και κύριος αιμοδότης της επικής ΕΑΜικής αντίστασης του λαού μας.
Σήμερα, 81 χρόνια μετά τη Μάχη της Κρήτης, οι οξυμένοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι ενώσεις των ιμπεριαλιστών, σε συνθήκες μιας επερχόμενης νέας κρίσης του καπιταλισμού, διαμορφώνουν μια καινούργια βαρβαρότητα για τους λαούς του κόσμου.
Το ερώτημα που έχει να απαντήσει ο εργαζόμενος λαός σήμερα είναι: Μπορεί να αναμένει θετικές εξελίξεις μέσα στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των σφοδρών αντιθέσεων που οδηγούν σε κλιμάκωση της πολεμικής αναμέτρησης στην οποία πρωτοστατούν οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις;
Οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν θετικές εξελίξεις για τους λαούς χωρίς την ενεργή συμμετοχή στη δράση, την ένταση της διεκδίκησης, χωρίς την εργατική – λαϊκή παρέμβαση. Πολύ παραπάνω αν οι λαοί σήμερα βρίσκονται ‘κάτω από τη σημαία’ των εκμεταλλευτών τους και στοιχίζονται πίσω από τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, αντί να χαράξουν το δικό τους δρόμο που οδηγεί στην έξοδο από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, συμμαχίες είτε με επίκεντρο την ΕΕ και το ΝΑΤΟ είτε με επίκεντρο τη Ρωσία ή την Κίνα, με το λαό κυρίαρχο στον τόπο του, για τη δική του εξουσία.
Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο όσο ποτέ το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τον πόλεμο, τις κρίσεις, τη φτώχεια.
Ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία καταρρίπτει το μύθο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ως «καταφυγίων ασφάλειας και σταθερότητας» για τους λαούς, αφού αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο, ότι φέρνουν την πολεμική κλιμάκωση, τη γενίκευση των συγκρούσεων, προσθέτουν διαρκώς νέα επεισόδια στην ιμπεριαλιστική πολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα.
Επεισόδια στα οποία, τόσο η εμπλοκή της Ελλάδας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στη Ουκρανία, όσο και η πρόσφατη ψήφιση της Ελληνοαμερικανικής επιθετικής πολεμικής Συμφωνίας, δείχνουν ότι τα ακόμα χειρότερα είναι μπροστά για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Γιατί στην πραγματικότητα η μετατροπή της χώρας μας σε ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα στην περιοχή, απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα, με ευθύνη διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων βάζει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα, μετατρέπει όλη τη χώρα σε βάση εφόρμησης, επομένως και σε μαγνήτη κινδύνων.
Το ΚΚΕ κάνει κάλεσμα ώστε να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, και στους πολέμους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με την Ρωσία, για καμιά αλλαγή συνόρων που την πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί. Να κλείσει η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, να επιστρέψουν οι φαντάροι από τις ξένες χώρες.
Η εποποιία που έγραψαν οι λαοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκείνη που έγραψε ο κρητικός λαός στη Μάχη της Κρήτης φωτίζει σήμερα το αξεπέραστο μέγεθος της δύναμής τους, όταν βγαίνουν στο προσκήνιο της Ιστορίας.
