Ηράκλειο:Παρέμβαση του Συντυχάκη στην τηλεδιάσκεψη με τον Πρύτανη του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου,

«Το ΚΚΕ συμμερίζεται τις αγωνίες, τις ανησυχίες της πανεπιστημιακής κοινότητας, σχετικά με το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης και του Μεσογειακού Πανεπιστημίου.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με το ν/σ της ΝΔ και ζητάμε την απόσυρσή του. Είναι νόμοσχέδιο κατά παραγγελία της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ και συνέχεια όλων των προηγούμενων. Από το νόμο Αρσένη, Ευθυμίου το 2001, το νόμο Γιαννάκου που για πρώτη φορά εισάγεται η λεγόμενη ελάχιστη βάση εισαγωγής που φέρνει σήμερα και η παρούσα κυβέρνηση με διαφορετικό όμως τρόπο, μετέπειτα με το νόμο πλαίσιο της ΝΔ το 2007, τους νόμους Διαμαντοπούλου, του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, ΤΟ 2017, το 2019 της ΝΔ, το 2020 για την αναγνώριση των κολεγίων, 2021 νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη.

Μέσα από τις συναντήσεις μας έχουν καταγραφεί προβλήματα υποχρηματοδότησης, ελλείψεων προσωπικού, κ.ά. έχουμε κάνει αντίστοιχες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις και κυρίως τις διεκδικούμε μέσω του κινήματος.
Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοίδη φέρνει ένταση της καταστολής, νέους κόφτες στην πρόσβαση στις σπουδές και το πτυχίο, οικοδόμηση ενός ακαδημαϊκού περιβάλλοντος εχθρικού προς τις διεκδικήσεις, την αμφισβήτηση, την προσπάθεια των παιδιών να σπουδάσουν με τεράστιες δυσκολίες.

Μιλάει για …«ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας» με αστυνομικούς στα ιδρύματα, κάρτες ελέγχου εισόδου και πειθαρχικές διώξεις σε φοιτητές και προσωπικό, παρουσιάζοντας τα μέτρα ως συνέχεια της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, με όλη την προσπάθεια που τη συνόδεψε να αξιοποιηθούν ενέργειες που καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους.

Για τα οξυμένα και διαχρονικά προβλήματα, η κυβέρνηση δεν βρήκε χρόνο να σκεφτεί και να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την ασφαλή λειτουργία των Ιδρυμάτων. Είχε όμως όλη την άνεση χρόνου, με τα πανεπιστήμια κλειστά, να προετοιμάσει και να φέρει στη Βουλή τις αντιδραστικές διατάξεις.

Ισχυρίζεται ότι με τις αλλαγές στη συμπλήρωση των μηχανογραφικών, το σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ γίνεται δικαιότερο και ότι διασφαλίζεται η ποιότητα των σπουδών. Λένε ψέματα. Το νέο σύστημα βάζει επιπλέον εμπόδια στην πρόσβαση στο πανεπιστήμιο, περιορίζει τις επιλογές των μαθητών και επισημοποιεί τα πτυχία των πολλών κατηγοριών και ταχυτήτων.
Το ίδιο ψεύτικοι είναι οι ισχυρισμοί ότι με τις αλλαγές στον καθορισμό της διάρκειας φοίτησης τα πανεπιστήμια θα απαλλαγούν από τους «αιώνιους» και «αδιάφορους» φοιτητές, ανταμείβοντας τους «συνεπείς» με αναβάθμιση των σπουδών τους. Η αλήθεια είναι όμως ότι με τα μέτρα αυτά ενισχύονται τιμωρητικά οι αποκλεισμοί σε βάρος φοιτητών που για μια σειρά κοινωνικούς λόγους αργούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Τι άλλο κάνει; Επαναφέρει την ελάχιστη βάση εισαγωγής, που κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι θα σημάνει χιλιάδες λιγότερους εισακτέους, όπως κι όταν εφαρμόστηκε ξανά επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου.

Οι ρυθμίσεις αυτές θα φέρουν αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών – ιδιαίτερα των πιο φτωχών λαϊκών οικογενειών – από τα ΑΕΙ, ενώ παράλληλα θα εμφανιστούν και πάλι κενές θέσεις σε Τμήματα ΑΕΙ, ανοίγοντας συζήτηση για νέα αναμόρφωση του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτά έρχονται και δένουν με την επιδίωξη της κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα τοπίο μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με κολέγια, αναβαθμισμένα ιδιωτικά ΙΕΚ κ.ά., πιο οργανικά συνδεδεμένο με τις ανάγκες του κεφαλαίου κάθε στιγμή, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ για πτυχία και προσόντα που θα τα δίνει οποιοσδήποτε και τελικά θα τα κρίνει η αγορά.

Το ελάχιστο που θα μπορούσε σήμερα να ανακουφίσει τους υποψηφίους στην αγχώδη και κοστοβόρα διαδικασία των πανελλαδικών θα ήταν η απεριόριστη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών προτίμησης, με δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίας όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, με κατοχύρωση βαθμολογίας μαθημάτων για τις επόμενες χρονιές και διευρυμένες επιλογές σχολών ανάλογα με τα μαθήματα.

Το επίπεδο των εισακτέων στα ΑΕΙ δεν κρίνεται στην ουσία ούτε από τη «φωτογραφία» των πανελλαδικών εξετάσεων ούτε από το «τζόκερ» που θα παίζουν οι υποψήφιοι συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό τους. Το επίπεδο κρίνεται και διαμορφώνεται στη βάση, στο τι μαθαίνουν τα παιδιά τα 12 χρόνια τους στο σχολείο, σ’ αυτό το σχολείο που προσανατολίζεται όλο και περισσότερο σε μια μηχανιστική καλλιέργεια δεξιοτήτων και σε αποσπασματική προσφορά πληροφοριών, σε βάρος της σφαιρικής και ολοκληρωμένης προσφοράς γνώσης και της φροντίδας για την εμπέδωσή της. Κρίνεται επίσης στην τσέπη των γονιών, στο πόσο καλύτερα μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους με φροντιστήρια, ιδιαίτερα, πολύπλευρες δραστηριότητες.

Οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για την πρόσβαση, που για πρώτη φορά δίνουν στα πανεπιστημιακά Τμήματα τη δυνατότητα να έχουν λόγο για τη βάση εισαγωγής τους, αποτελούν το δέλεαρ, το «τυράκι» για να δεχτεί ο πανεπιστημιακός κόσμος τη «φάκα» της πανεπιστημιακής αστυνομίας και της έντασης της καταστολής στα ιδρύματα. Βέβαια, ο δρόμος της κυβέρνησης δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα βρει μπροστά το φοιτητικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα.
Το κοινωνικό ασανσέρ που επικαλείται η κ. Κεραμέως κρύβει την βαθύτατα αντιδραστική αντίληψη ότι όλοι δεν είναι το ίδιο και δεν έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα. Το κοινωνικό ασανσέρ στην ουσία ο κοινωνικός – ταξικός κόφτης των νέων των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Το ΚΚΕ μιλά για Πανεπιστήμια ανοιχτά, δημόσια και δωρεάν, της μάθησης, της επιστήμης και της έρευνας προς όφελος της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων των λίγων. Πανεπιστήμια ουσιαστικής ακαδημαϊκής ελευθερίας, συζήτησης και προβληματισμού και όχι καταστολής και αυταρχισμού!

Σήμερα είναι απολύτως αναγκαίο και ρεαλιστικό να ανοίξουν με ασφάλεια τα πανεπιστήμια για τους νέους όλης της χώρας.
Υπάρχουν δημόσιες υποδομές που παραμένουν αναξιοποίητες, άλλες που περιμένουν να πωληθούν στο μεγάλο κεφάλαιο. Υπάρχει επιστημονική τεχνογνωσία που επιτρέπει τον σχεδιασμό της επαναφοράς στη διά ζώσης φοίτηση. Κυρίως υπάρχει επιστημονικό διδακτικό δυναμικό που είτε “λιμνάζει” είτε ακολουθεί τη φυγή στο εξωτερικό, αποδεικνύοντας στην πράξη πόσο νοιάζονται οι κυβερνήσεις για το “brain drain”.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι πολιτική βούληση ικανοποίησης αυτής της ανάγκης, γιατί η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ θέτει τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων στην ταξική ζυγαριά του κόστους και γι’ αυτό δεν τα ικανοποιεί.
Το ΚΚΕ έχει πρόταση αγώνα και διεξόδου!

Για ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, που θα στηρίζει τις νέες και τους νέους στις σπουδές τους. Κόντρα στην πολιτική που τους αφήνει αβοήθητους στην προσπάθειά τους να σπουδάσουν.
Πλήρως στελεχωμένο με μόνιμο διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, με σύγχρονες υποδομές και εξοπλισμό.
Για ένα πανεπιστήμιο που θα παρέχει ενιαία επιστημονική μόρφωση και επαγγελματική ειδίκευση. Κόντρα στην πολιτική που δημιουργεί πτυχία πολλών ταχυτήτων και τα αντικαθιστά με προσόντα.

Με αναβαθμισμένα προγράμματα σπουδών, που θα δίνουν στους φοιτητές το αναγκαίο επιστημονικό υπόβαθρο για να ασκήσουν το επάγγελμα που αντιστοιχεί στο αντικείμενο σπουδών τους.
Για ένα πανεπιστήμιο που θα προάγει τη συζήτηση, τον προβληματισμό, ανοιχτό στη διάθεση του λαού να έχει πρόσβαση στην επιστημονική γνώση. Κόντρα στην πολιτική της παρακολούθησης, των αλλεπάλληλων φραγμών, της έντασης της καταστολής, της παρέμβασης στις εσωτερικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων.

Με κατοχυρωμένες τις δημοκρατικές ελευθερίες, τη δυνατότητα των φοιτητικών συλλόγων, των εργαζομένων στα ΑΕΙ, των πανεπιστημιακών να έχουν λόγο και συμβολή στην ανάπτυξη ενός πανεπιστημίου για το λαό.
Σ΄ ένα τέτοιο αγωνιστικό δρόμο σας καλούμε να στρατευτείτε, για την ανατροπή αυτής της πολιτική, για την κατάκτηση μιας κοινωνίας, όπου η παιδεία, όπως και η υγεία θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τους λίγους.»