Ηράκλειο: Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός ενός δασκάλου στο “σχολείο της καρδιάς του” και στην εκπαίδευση

Τριάντα εφτά ολόκληρα χρόνια στην εκπαίδευση, μέτρησε ο Κώστας Παραδεισανός, ο Διευθυντής 2ου Δημοτικού Σχολείου Αρχανών και έφτασε η στιγμή του αποχαιρετισμού. Ενός αποχαιρετισμού που δόθηκε στο “σχολείο της καρδιάς του”, στην αυλαία της σχολικής χρονιάς.

Ο ίδιος, συγκίνησε με τα λόγια του, στη μικρή εκδήλωση που στήθηκε στο σχολείο, παρουσία και του δημάρχου Αρχανών – Αστερουσίων Μανόλη Κοκοσάλη.

Συγκεκριμένα, ο Κώστας Παραδεισανός ανέφερε τα εξής:

«Μαζεύω τα σύνεργα μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό. Βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο… Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε…Ρίχνω στερνή ματιά γύρω μου· ποιόν να αποχαιρετήσω; τι ν’ αποχαιρετήσω; …» δανειζόμενος τα λόγια του Καζαντζάκη.

Κύριε Δήμαρχε του Δήμου Αρχανών- Αστερουσίων, κυρία Αντιδήμαρχε, κυρία Πρόεδρε Σχολικών Επιτροπών Σχολικών Μονάδων, κυρία Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου του ΠΕΚΕΣ Ηρακλείου, Συνάδελφοι Διευθυντές, αγαπητοί γονείς του Συλλόγου Γονέων του σχολείου, αγαπημένοι μου συνάδελφοι, φίλοι και δικοί.

Ένα ταξίδι εκπαιδευτικής πορείας τριάντα εφτά χρόνων, με τελευταίο σταθμό το 2ο Δημοτικό σχολείο Αρχανών, ολοκληρώνεται. Συναισθήματα ανάμεικτα: χαράς, συγκίνησης, ευγνωμοσύνης. Εκατομμύρια εικόνες χορεύουν μπροστά μου με ήχους που τελαλίζουν τη χαρά τους. Ένα ταξίδι-γιορτή, γεμάτο εμπειρίες, χαρές, ενθουσιασμό, δημιουργικότητα, συνεργασία, φιλίες, αγάπη, αγωνίες και αγώνες.

ς, πρωτοπόρους, μα πάνω απ΄ όλα ανθρώπους.

Στο ταξίδι αυτό πρωταγωνιστές οι μικροί μαθητές με τα φωτεινά και χαμογελαστά προσωπάκια, γεμάτα τρυφερότητα, αυθορμητισμό, σκανδαλιάρικη διάθεση, με τα αθώα παιδικά ματάκια να κρέμονται από τα χείλη σου. Συμπαραστάτες στο ταξίδι οι Περιφερειακοί Διευθυντές, οι Διευθυντές Εκπαίδευσης και ο νυν Μανόλης Μπελαδάκης, οι συντονίστριες και συντονιστές εκπαιδευτικού έργου και ιδιαίτερα Στέλα Κουτσουράκη, Μαρία Γιγουρτάκη, Ανδρονίκη Σπαθαράκη, Ειρήνη Βιδάκη, Αμαλία Φιλιππάκη, Μαρία Πρατσίνη, Νίκος Καρατάσος παρέχοντας ακούραστα και ακατάπαυστα επιστημονική και συμβουλευτική υποστήριξη, ενθαρρύνοντας την ανάληψη πρωτοβουλιών και καινοτόμων δράσεων. Συνταξιδιώτης το ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Ηρακλείου με την Προϊσταμένη του Ελένη Μαράκη.

Ταξίδι με αγώνες και διεκδικήσεις. Τιμή μου που διάβηκα τους συνδικαλιστικούς δρόμους του αγώνα και του χρέους, υπερασπιζόμενος το δημόσιο σχολείο μέσα από το Σύλλογο μου «Δ. Θεοτοκόπουλος», τη ΔΟΕ, την ΑΔΕΔΥ. «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα…».

Αρωγοί στο ταξίδι οι Δημοτικές αρχές που συνεργάστηκα και ιδιαίτερα ο Δήμος Αρχανών-Αστερουσίων με τον δραστήριο Δήμαρχό μας Μανόλη Κοκοσάλη, η αποτελεσματική Αντιδήμαρχος Χαρά Γενειατάκη, η εργατική Πρόεδρος των Σχολικών Επιτροπών Παιδείας του Δήμου μας Καλλιόπη Αντωνιδάκη με τους συνεργάτες της και ο ακούραστος Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του Σχολείου μας και του κάθε Σχολείου.

Ταξίδι ευλογημένο με τους Εφημέριους της Ενορίας των Αρχανών. Αγαστή η συνεργασία και αρμονική η συμπόρευση με τον συνταξιδιώτη Διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αρχανών Χάρη Καπετανάκη, καθώς και με Διευθυντές όμορων και άλλων Σχολείων. Συνάδελφοί μου του 2ου Δημοτικού Αρχανών, πολύτιμοι συνεργάτες και στερνοί συνταξιδιώτες. Αγαπημένοι μου Υποδιευθυντές Χρήστο Χαρμπή και Γιάννη Ντουράκη. Αγαπημένες και αγαπημένοι συνάδελφοι. Καθημερινά εισέπραττα την αφειδώλευτη αγάπη σας μέσα από τη ματιά σας και το χαμόγελό σας.

Συνάδελφοι μου, κάθε στιγμή μας και γιορτή. Γιορτή το μάθημα, γιορτή η συνεργασία μας, το ποτηράκι που τσουγκρίζαμε γιορτή. Γιορτή όμως και τα δύσκολα χάρη στη στήριξη, τη συμπαράστασή σας και το ομαδικό πνεύμα. Συνάδελφοί μου αντάμα πορευτήκαμε, οραματιστήκαμε, δημιουργήσαμε και γευτήκαμε τις χαρές που μας έδωσε η παιδική αγνότητα, ο αυθορμητισμός και το ζύμωμα με τα όνειρα. Θερμά σας ευχαριστώ υποκλινόμενος. «Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε!»

Αετοπετά η σκέψη μου/ στο Γιούχτα ξεπροβαίρνει

αλλοτινές και νιές χαρές / στο λογισμό μου φέρνει.

Και φαίνεταί μου και θαρρώ/ επίτηδες το κάνει

στην ύστερή μου ζωγραφιά/ τις πινελιές, μου βάνει!

Ο ήλιος γέρνει. Χρυσίζει τη δυτική πλευρά του Γιούχτα. Το τραγούδι του δειλινού έχει αρχίσει. Σαν μουσική, στη νύχτα, μακρινή, που σιγοσβήνει. Σηματοδοτεί το τέλος μιας πορείας και την ανατολή μιας άλλης. «Άξιον εστί το τίμημα.» Όλους τους συνταξιδιώτες, σας ευχαριστώ! Σας ευγνωμονώ! Σας αγαπώ!

Κώστας Παραδεισανός, Διευθυντής 2ου Δημ. Σχ. Αρχανών, Ιούνιος 2022https://www.ekriti.gr/