Ηράκλειο:Ο ποταμός που ρέει ανάποδα – Το κρυμμένο μυστικό της Κρήτης που λίγοι γνωρίζουν

Κείμενο – βίντεο: Ευάγγελος Μπικάκης

Σήμερα θα σας ξεναγήσω σε έναν από τους πιο άγνωστους και εντυπωσιακούς φυσικούς θησαυρούς της Κρήτης, τον ποταμό Αναποδάρη και το φαράγγι του Αναποδάρη. Αυτό το ποτάμι, το μεγαλύτερο σε μήκος και ποσότητα νερού στο νησί, εκτείνεται από τα νότια του νομού Ηρακλείου και καταλήγει στη θάλασσα, μεταξύ Τσούτσουρα και Κερατόκαμπου.

Εκεί το ποτάμι σχηματίζει ένα φαράγγι μοναδικής άγριας ομορφιάς. Οι βράχοι που υψώνονται γύρω του είναι γιγάντιοι, σαν φυσικά γλυπτά που απεικονίζουν μορφές ανθρώπων και ζώων. Η υδάτινη διάβρωση στο πέρασμα των αιώνων έχει δημιουργήσει περάσματα που μοιάζουν με κάτι από αρχαίο μύθο. Το θέαμα προκαλεί δέος και κάνει κάθε επισκέπτη να νιώθει μικρός μπροστά στη δύναμη της φύσης.

Η πρόσβαση στο φαράγγι είναι δύσκολη και επικίνδυνη. Για να φτάσετε εδώ, θα χρειαστείτε ένα αξιόπιστο όχημα 4×4 και πολύ θάρρος. Η διαδρομή περνά από απότομες πλαγιές και στενούς χωματόδρομους, αλλά η ανταμοιβή είναι μια μοναδική εμπειρία που λίγοι έχουν συναντήσει

Η φύση εδώ είναι απρόσιτη, παρθένα και γεμάτη μυστήριο Ο Αναποδάρης έχει γίνει γνωστός για τους μύθους που την περιβάλλουν. Λέγεται ότι κατά την επανάσταση κατά των Οθωμανών, ο αντάρτης Δασκαλογιάννης δραπέτευσε από τους διώκτες του μέσα από το φαράγγι, όταν ξαφνικά τα νερά του ποταμού άρχισαν να κυλούν προς τα πίσω.

Οι ντόπιοι πίστευαν ότι το ποτάμι είχε μια μυστική, θεϊκή δύναμη. Ένας άλλος μύθος λέει για τους γιγάντιους βράχους που σχηματίζουν φιγούρες ανθρώπων και ζώων στις όχθες του ποταμού. Αυτοί οι βράχοι λέγεται ότι είναι απολιθωμένοι Τιτάνες και αρχαία πλάσματα που είχαν καταφύγει εκεί κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την οργή των θεών.

Οι φιγούρες τους στέκονται εκεί αιώνια, δίνοντας στο φαράγγι μια αίσθηση αρχαίας δύναμης και μυστηρίου. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Κάποτε τα γουρούνια ενός τοπικού αγρότη διέφυγαν στο φαράγγι, αναπαράγοντας με την πάροδο του χρόνου. Τώρα, αυτά τα γουρούνια περιφέρονται στην άγρια φύση, προσθέτοντας άλλο ένα στρώμα μυστηρίου στον θρύλο του Αναποδάρη.