Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φόδελε «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος» με ιδιαίτερη χαρά φιλοξενεί τη νέα έκθεση της σπουδαίας εικαστικού Μανταλένας Μελισσουργάκη-Βόζνιακ. Η κυρία Μελισσουργάκη-Βόζνιακ επιστρέφει στο σπίτι του El Greco με ένα θέμα που θα μας προβληματίσει και θα μας βάλει να «σκάψουμε» βαθιά μέσα μας για να βρούμε απαντήσεις. «ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ» ο τίτλος της έκθεσης και μοιραία ανασύρουμε εικόνες από το παρελθόν – αφού μιλάει για «μνήμη»- οι οποίες ενδεχομένως δεν μας είναι και τόσο ευχάριστες –αφού είναι «απαγορευμένη».
Όπως αναφέρει και η εικαστικός, η τέχνη είναι προσωπική υπόθεση, μέσα σε μια συνθήκη συνδιαλλαγής ανάμεσα στα έργα και τον εσώτερο εαυτό μας Ελάτε να κάνουμε όλοι μαζί αυτό το προσωπικό μας ταξίδι!
Η έκθεση θα διαρκέσει από 01/8-15/08, ενώ το Σάββατο 10/08 και ώρα 18:30 θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης, όπου θα μας παραθέσει και μια άκρως ενδιαφέρουσα ομιλία ο Ψυχίατρος Ψυχοθεραπευτής κος Μάνος Δολαψάκης, με θέμα την Μνήμη. Έπειτα θα ακολουθήσει ζωντανή μουσική. Σας περιμένουμε!
Ακολουθεί η ανακοίνωση της εικαστικού κας Μανταλένας Μελισσουργάκη-Βόζνιακ και μια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας του ψυχιάτρου κου Μάνου Δολαψάκη.
Η μνήμη δεν είναι στατικός αποθηκευτικός χώρος από τον οποίο ανασύρουμε αυτούσια βιωμένες εμπειρίες του παρελθόντος.
Είναι μια ενεργή διαδικασία δημιουργίας νοημάτων”
Όλοι μας έχουμε μια απαγορευμένη μνήμη, είναι ένα μικρό συρτάρι βαθιά στον εγκέφαλό μας όπου κρύβονται οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες μας. Αρνητικές ή θετικές, αυτές είναι οι σκέψεις στις οποίες δεν θέλουμε να επιστρέψουμε γιατί, κατά μία έννοια, μας τραυματίζουν. Αναπαράγονται από επιθυμία ή λύπη. Όλες αυτές είναι ένα ίχνος διαφόρων γεγονότων από μια άλλη χρονική διάσταση.
Τίποτα δεν συμβαίνει μόνο μία φορά, είναι σαν να ακούς φωνές από το παρελθόν που επιστρέφουν ως αντανακλάσεις τραύματος. Τα χρώματα, τα διάφορα σχήματα, οι φόρμες, αποτυπώνουν ψυχολογικές καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές οι καλλιτέχνες συνειδητά η ασυνείδητά , τοποθετούν στα έργα τους τις σκιές των προβληματισμών τους. Όσο κοιτάμε ένα φως, τόσο αυτό μας τυφλώνει και όσο περισσότερο μας τυφλώνει, αρχίζει να μεταβάλλεται σε συναισθηματική βουτιά η οποία μετατρέπεται σε πολύχρωμα σημεία.
Αυτό είναι μια πρόκληση για τον επισκέπτη που μπορεί να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις του για την «απαγορευμένη μνήμη» {να μας γράψουν τη δική του άποψη}
Η Έκθεση είναι σε μορφή διαλόγου, προβάλλει σκέψεις και αναπάντητες ερωτήσεις.
Στόχος της έκθεσης είναι να ενθαρρύνει τους επισκέπτες να αναλογιστούν τι σημαίνει για αυτούς «απαγορευμένη μνήμη» και «αυτοθεραπεία».
ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΑΚΗ-ΒΟΖΝΙΑΚ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
Απώθηση. Είναι ο βασικός και πρωταρχικός αμυντικός μηχανισμός που βρίσκεται κάτω από όλους τους άλλους μηχανισμούς. Μοιάζει με ξέχασμα, γιατί η λειτουργία του είναι να ωθεί μη αποδεκτά ψυχικά στοιχεία – ιδέες, φαντασίες, συναισθήματα ή ενορμήσεις – στο ασυνείδητο και ενεργητικά να τα κρατά μακριά από την ενημερότητα και επίγνωση του ατόμου.
Άλλοι αμυντικοί μηχανισμοί όπως η μετατροπή (στη διαταραχή μετατροπής), η μετάθεση (στις φοβίες) κτλ. μπορεί να κινητοποιηθούν σε δεύτερο επίπεδο, για να συμπληρώσουν ή να ενισχύσουν την απώθηση, που είναι όμως ο πρωταρχικός μηχανισμός των διαταραχών αυτών. Αποτέλεσμα της απώθησης είναι και καθημερινά φαινόμενα, όπως π.χ. αργοπορία ή το ξέχασμα μιας ανεπιθύμητης συνάντησης.
Η απώθηση διακρίνεται από την άρνηση που είναι ένας άλλος αμυντικός μηχανισμός, στο ότι η απώθηση μας προφυλάγει από την αναγνώριση των συναισθημάτων και σκέψεων μας, ενώ η άρνηση μας προφυλάγει από την αναγνώριση κυρίως της εξωτερικής πραγματικότητας. Dolapsakis Dolapsakis Emanuel Η μνήμη είναι μια κοινωνική δραστηριότητα που συν-οικοδομείται στη σχέση μας με τους άλλους. Οι μνήμες -ατομικές, συλλογικές, ιστορικές- αφορούν τις αναπαραστάσεις του παρελθόντος.
Είναι κοινωνιοψυχολογικά, επικοινωνιακά οικοδομήματα που καθορίζουν και καθορίζονται από την ταυτότητα των δρώντων υποκειμένων και επηρεάζονται από τα χωρο-χρονικά πλαίσια μέσα στα οποία εγγράφονται. Η ανθρώπινη μνήμη επιλέγει να θυμάται και αποφασίζει να λησμονά. Η μνήμη είναι επιλεκτική και χρησιμοποιεί στρατηγικές για τη σύσταση του περιεχομένου της, ξεχνάει και θυμάται ό,τι θέλει, ό,τι της διασφαλίζει την ακεραιότητα στο παρόν. Η μνημοσύνη και η λησμοσύνη, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, συγκροτούν τη μνήμη. Λογοκρισία, υπερβολή, έκπτωση, αλλαγή νοήματος, απώθηση, ωραιοποίηση δυσάρεστων ενθυμήσεων απαλλαγμένων από το άγχος, είναι μερικοί από τους μηχανισμούς που παρεμβαίνουν στη μνημονική διαδικασία.
ΔΟΛΑΨΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ”ΑΓ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ”
