Ηράκλειο :Με μεγάλη επιτυχία και συμμετοχή πλήθους νέων ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στο Ηράκλειο στο πάρκο στο Κομμένο Μπεντένι

Με μεγάλη επιτυχία και συμμετοχή πλήθους νέων ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στο Ηράκλειο στο πάρκο στο Κομμένο Μπεντένι.

Στο πάρκο είχε στηθεί με την εθελοντική δουλειά των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μια κόκκινη πολιτεία. Από νωρίς το απόγευμα κάθε μέρας πλήθος κόσμου, νεολαίας από όλους τους χώρους, συγκεντρώνονταν ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της ΚΝΕ.

Η μεγάλη κεντρική έκθεση αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στους εκατοντάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ κάθε ηλικίας στις οργανωμένες ξεναγήσεις σε αυτήν.

Το μαθητικό στέκι γέμισε από μαθητές αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες που ξεναγήθηκαν στην έκθεση που είχε στηθεί με τίτλο «Ο αγώνας του σήμερα κοιτάζει την επανάσταση. Το μέλλον μας ανήκει» ενώ την πρώτη μέρα το πρόγραμμα περιελάμβανε επίδειξη χορών λάτιν και dj party. Την δεύτερη μέρα πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή του προγράμματος ΚΕΘΕΑ Αριάδνη και μελών της θεραπευτικής κοινότητας workshop με θέμα «Ψάξε την πραγματική ουσία. Πες όχι σε όλα τα ναρκωτικά.

Οι γωνιές του Παιδότοπου και του Κόκκινου Αερόστατου φιλοξένησαν τους μικρούς μας φίλους με πλούσια δραστηριότητα, με παιδαγωγικά και ψυχαγωγικά ομαδικά παιχνίδια, κατασκευές κ.α.
Επίσης λειτούργησε χώρος των ΑΕΙ-ΤΕΙ όπου είχε στηθεί έκθεση για τις εξελίξεις στην ανώτατη εκπαίδευση και το μεγάλο πρόβλημα με τη φοιτητική στέγη στο Ηράκλειο.
Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ την πρώτη μέρα άνοιξε με αφιέρωμα στα 100 χρόνια από το διδακτικό παράδειγμα της Μικρασιατικής εκστρατείας με τίτλο «Η Ελλάδα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών», ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον Κύριλλο Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και στην συνέχεια συναυλία με το συγκρότημα «Stakes” ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με μεγάλο λαϊκό γλέντι με το Γιώργο Μαργαρίτη ο οποίος ξεσήκωσε το κοινό μέχρι αργά το βράδυ.
Την δεύτερη μέρα το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ περιελάμβανε κρητικό γλέντι με το «καραβάνι» της Μαρίας Κώτη και συναυλίες με την Μιρέλλα Πάχου και τον Μύρωνα Στρατή που διασκέδασαν μικρούς και μεγάλους.

Στην ομιλία του την Παρασκευή 13/9 το μέλος του ΠΓ ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Σύντροφοι και συντρόφισσες φίλες και φίλοι
Απ’ αυτό βήμα χαιρετίζουμε την μαζική παρουσία εκατοντάδων νέων στις Φεστιβαλικές εκδηλώσεις που φέτος έχουν μια ιδιαίτερη πλευρά γιορτάζουμε τα 45 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ του σημαντικότερου πολιτικού-πολιτιστικού θεσμού για την νεολαία αλλά και για όλο το λαό μας.
Ένα ραντεβού ανάμεσα σε ότι πιο πρωτοπόρο βγάζει η πολιτιστική δημιουργία στη χώρα μας, ένα ραντεβού ανάμεσα στις αγωνίες, προβληματισμούς και τα θέλω χιλιάδων νέων με την ανατρεπτική ιδεολογία και πολιτική του ΚΚΕ.

Ναι εμείς κόντρα στους καιρούς συνεχίζουμε να λέμε ανοιχτά καθαρά ότι το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, δεν είναι ο σημερινός κόσμος, δεν είναι η σημερινή κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση των πολλών, των εργαζομένων για τα κέρδη των λίγων, ο κόσμος που γεννά σαν τη μάνα το παιδί τον πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που ξεριζώνει λαούς, που διευρύνει το χάσμα ανάμεσα στο πλούτο που παράγεται και την αδυναμία ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών και κοινωνικών αναγκών.

(….) Η άνοδος της αυτοματοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας, η τεχνητή νοημοσύνη, η πληρέστερη εφαρμογή της διαδικτυακής πληροφορικής στην παραγωγή και στις υπηρεσίες, η εκτίναξη της παραγωγικότητας της εργασίας, όλες οι εξελίξεις που συντελούνται στην παραγωγή είναι στοιχεία που αποδεικνύουν ακόμα περισσότερο την ανάγκη μιας νέας κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.
(…) Ο πλούτος που παράγεται πάει σε όλο και λιγότερα χέρια, ιδιοκτησία των διαφόρων μετόχων των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι νέες δυνατότητες στη παραγωγή αξιοποιούνται ώστε να μεγαλώνει η εκμετάλλευση, ώστε να μεγαλώνει η απλήρωτη δουλειά με διάφορους τρόπους και έτσι να μεγαλώνει το κέρδος. Αντί να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος εξασφαλίζοντας πλήρη εργατικά, ασφαλιστικά μισθολογικά δικαιώματα, οι νέες δυνατότητες στη παραγωγή αξιοποιούνται για εργασιακές σχέσεις λάστιχο, για πολύ χαμηλούς μισθούς, για κινητικότητα μεταξύ ανεργίας και δουλειάς χωρίς δικαιώματα, για έλλειψη σταθερού χρόνου εργασίας, εργάσιμης ημέρας και εργάσιμης βδομάδας.

(…) Όλα αυτά δείχνουν ακόμα πιο καθαρά την ανάγκη να φύγουν απ’ τη μέση τα εμπόδια των καπιταλιστικών σχέσεων της παραγωγής με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, την ανάγκη αλλαγής οργάνωσης της κοινωνίας, της παραγωγής, της οικονομίας.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους νεότερους ηλικιακά φίλους μας, σε όλους εσάς που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε σε συνθήκες που ο καπιταλισμός δεν είχε και δεν έχει αντίπαλο δέος. Ανοίξτε τα αυτιά σας στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ στο πρόγραμμα του. Ανοίξτε τα αυτιά στην προοπτική ενός διαφορετικού μέλλοντος.

(…) Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι
Πριν λίγες ημέρες από το βήμα της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός της χώρας παίρνοντας τη σκυτάλη από τον προηγούμενο μας διαφήμισε το σχέδιο της κυβέρνησης για την «ανάπτυξη για όλους». Ο Τσίπρας μας μιλαγε για «δίκαιη ανάπτυξη». Βέβαια όπως και ο προκάτοχος του δεν μπόρεσε-ούτε προσπάθησε βέβαια – να κρύψει το αντίθετο μάλιστα διαφήμιζε οτι αυτή η δίκαιη ανάπτυξη για όλους περιείχε κραυγαλέα δωράκια, παροχές, διευκολύνσεις όχι σε όλους αλλά στο μεγάλο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Τα δωράκια, οι παροχές, οι διευκολύνσεις τα μεγάλα κέρδη που θα εξασφαλίσουν δεν πάνε μαζί με τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, δεν πάνε μαζι μισθολογικα, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Και δεν μιλάμε γενικά στον αέρα ο κάθε κλάδος, ο καθε τομέας, η κάθε περιοχή έχει τη δικιά της πείρα σε αυτό το ζήτημα. Και ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και οι νέοι της Κρήτης ξέρουν τι πάει να πεί αυτή η ανάπτυξη.
Ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στην περιοχή για τα οποία μιλαγε και η προηγούμενη κυβέρνηση και μιλάει και η σημερινή ολα τα αστικά κόμματα και επιτελεία;
Πρώτα απ’ ολα ειναι ο τουρισμός. Είναι αληθεια οτι στο νησί δραστηριοποιούνται μεγαθήρια ξενοδοχειακοί όμιλοι και τουρ οπερεϊτορς. Ειναι αλήθεια οτι και μεγάλες επενδύσεις έχουν γίνει και σχέδια καινούργια υπάρχουν για ακόμα μεγαλύτερες. Σχέδια που συνοδεύονται απο πόρους εκατομμυρίων ευρώ μέσω ΕΣΠΑ και προγράμματα δημόσιων επενδύσεων που στηρίζουν τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Μηπως κέρδισαν τίποτα μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι που δουλεύουν πραγματικά σε συνθήκες γαλέρας σε πραγματικά εργασιακά κάτεργα που θεριεύει η εντατικοποίηση, οι χαμηλοί μισθοί, η εργοδοτική τρομοκρατία, η καταστρατηγηση δικαιωμάτων. Μηπως κέρδισαν από το μεγάλωμα της τουριστικής πίτας οι αυταπασχολούμενοι που είδαν τα μικρομαγαζά τους να κλείνουν ή να φυτοζωούν μην ανταποκρινόμενα στο σκληρό ανταγωνισμό;
Τι αλλο λένε είναι συγκριτικό πλεονέκτημα; Η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Πραγματι η Κρήτη έχει πλούσια γη μεγαλο κτηνοτροφικό κεφάλαιο. Τι εχει γίνει όμως μεχρι σήμερα; Και τι μέλει να γίνει; Μηπως δεν ενισχύεται η τάση της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε όλο και λιγότερα χέρια. Μήπως δεν είναι που καθε χρονιά μειώνεται το αγροτικό εισόδημα, δεν είναι οι βιοπαλαιστές αγρότες που στενάζουν κάτω από τη βαριά φορολογία, τις ελλείψες υποδομών που τους αφήνουν έρμαιο των φυσικών καταστροφών. Μήπως η στενότερη σύνδεση με την αγροτοδιατροφική βιομηχανία δεν δένει ακόμα περισσότερο στο άρμα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων – ποτών, σε βιομηχανίες τυποποίησης και μεγαλεμπόρους αγροτικών προϊόντων. που δραστηριοποιούνται σε αυτό τον τομέα Που παίρνουν κοψοχρονιά το προϊόν του αγρότη, οδηγώντας τον σε βέβαιο ξεκλήρισμα ;
Τι αλλο είναι συγκριτικό πλεονέκτημα; Μα τι αλλο από την ένταξη της Κρήτης στον ενεργειακό σχεδιασμό μεγαλων πολυεθνικών μονοπωλίων. Στα σχέδια τους είναι το πέρασμα από την Κρήτη του αγωγού «EastMed», που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα του Ισραήλ στην Ευρώπη, μέσω Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας. Ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται το ζήτημα της εκμετάλλευσης των ενεργειακών θαλάσσιων οικόπεδων νοτιοδυτικά της Κρήτης, για τα οποία ενδιαφέρονται ενεργειακοί κολοσσοί, όπως η «Exxon Μobil» και η «Τotal».
Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει ακόμα τεράστιες επενδύσεις στις ΑΠΕ, από ντόπια και ξένα μονοπώλια, στο πλαίσιο και του προγράμματος της ΕΕ για τα «ενεργειακά νησιά». Προσπαθούν να αξιοποιήσουν το περιβάλλον και την αγωνία των εργαζόμενων γι’ αυτό, σαν ένα νέο μοχλό για την καπιταλιστική ανάπτυξη του επόμενου διαστήματος.
Τα ενεργειακά σχέδια, ανοίγουν μεγάλα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, «πασπαλίστηκαν» με υποσχέσεις στο λαό για νέες θέσεις εργασίας, φτηνότερο ρεύμα, δημιουργία ενεργειακών κοινοτήτων. Η εκμετάλλευση κοιτασμάτων από πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους σημαίνει παράδοση ενός πλούτου που θα μπορούσε προοπτικά να αξιοποιήσει ο λαός μας για δικά του συμφέροντα. Ενώ ταυτόχρονα η εμπείρια εχει δείξει οτι τέτοιες εξορυκτικές διαδικασίες συνοδεύονται από μεγάλους κινδύνους για το περιβάλλον, κινδύνους σαν αυτούς που έχει ζήσει ο Κόλπος του Μεξικού.
Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι η Κρήτη θα βρεθεί ακόμα πιο κοντά στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των συγκρούσεων για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων Ενέργειας. Δεν είναι τυχαίο ότι η βάση της Σούδας αναβαθμίζεται και επεκτείνεται συνεχώς, με στόχο να στρατωνίζεται μόνιμα δύναμη πεζοναυτών. Οπως δεν είναι τυχαία η μόνιμη παρουσία ευρωΝΑΤΟικών πλοίων, με πρόσχημα τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι αναβαθμίζουν τη δική τους βάση στο Ταρτούς της Συρίας και τη ναυτική παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στο επικίνδυνο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων προχωρά παράλληλα με τα σχέδια για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, υπό τη σκέπη αμερικανικών και γαλλικών μονοπωλίων, που διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος.
Για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η κυβέρνηση συνεχίζοντας το έργο της προηγούμενης αναλαμβάνει τον επικίνδυνο ρόλο του σημαιοφόρου σε επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ, ενώ η αναβάθμιση της βάσης της Σούδας παίζει και ρόλο «προστάτη» των επενδύσεων αμερικανικών και άλλων μονοπωλίων στην περιοχή.
Μπροστά μας άλλωστε είναι η διαπραγμάτευση για τη νέα συμφωνία για τις βάσεις παρουσία του ίδιου του Πομπέο τον Οκτώβρη. Μια διαπραγμάτευση που συνεχίζοντας εκεί που την άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση έχει ως στόχο να «αναβαθμιστεί» η Ελλάδα ως προμαχώνας του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, ως μια απέραντη αμερικανο-ΝΑΤΟική βάση. Η χώρα γίνεται μαγνήτης κινδύνων. Γι’ αυτό αλλωστε το λόγο εχει σημασία να βρεθεί ο λαός μας απέναντι απ’ αυτή την συμφωνία μαζικά, να κινητοποιηθεί να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΕΕΔΥΕ αλλα και αλλων φορέων του μαζικού κινήματος να υποδεχτούμε αγωνιστικά την επίσκεψη Πομπέο και τα νέα επικίνδυνα σχέδια στην περιοχή.
(….) Η διαχείριση της κρίσης από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των συμμαχιών των αστικών κομμάτων του αξιοποιήθηκε για να περάσουν αναδιαρθρώσεις που είχαν καθυστερήσει για κάποια χρόνια, για να υποχρεωθούν οι εργαζόμενοι σε μεγάλες θυσίες σε βαθιές αλλαγές στους όρους ζωής και εργασίας ιδιαίτερα όσον αφορά τους νεότερους ηλικιακά, αλλαγές όχι εκτακτες και προσωρινές αλλα μόνιμες.
Παρά τις μεγάλες και σημαντικές κινητοποιήσεις της περιόδου αυτό που πέρασε στο λαό και τους εργαζόμενους είναι οτι το φάρμακο στην καπιταλιστική κρίση είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Δηλαδή θα γιατρέψουμε την κρίση με την αιτία που την δημιούργησε. Αυτή η αντίληψη βεβαίως διανθίστηκε με αντιμνημονιακό περιεχόμενο οτι δηλαδή για να έρθει η ανάπτυξη πρέπει να βγούμε από τα μνημόνια, οτι από την ανάπτυξη που θα έρθει θα αποκατασταθούν όσα χάθηκαν, θα διορθωθούν «αδικίες».
Σε αυτό το πνευμα ο ΣΥΡΙΖΑ πουλησε ψεύτικες ελπίδες αναδείχθηκε σε κυβέρνηση ασκώντας μια διαχείριση που έπαιξε ενα πολύ βρώμικό ρόλο. Ουσιαστικά με την κατοχύρωση όλων των προηγούμενων μνημονιων και την ψήφιση ενός ακόμα «εκπαίδευσε» το λαό, στην λογική του μονοδρόμου, στη λογική της παραίτησης από όσα έχασε, στην λογική μείωσης των απαιτήσεων, στη λογική της προσαρμογής σε μια ζωή με ψίχουλα.
Σημερα σε συνθήκες ανόδου της οικονομίας η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιώντας ολα αυτά έρχεται προκλητικά να τα θεωρεί ως αυτονόητα.
Η ανάπτυξη λένε δεν έχει «χρώμα» δεν είναι «αριστερή» ή «δεξιά». Είναι αυτονόητο οτι η ανάπτυξη σημαίνει κέρδη για τις επιχειρήσεις. Διευκόλυνση στήριξη τους από το κράτος. Αυτό αλλωστε είναι το περιεχόμενο του αναπτυξιακού νόμου που κατάθεσε η κυβέρνηση προχωράει με σίγουρα βήματα παρα πέρα τα επενδυτικά σχέδια, τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για νέα πεδία κερδών.. Η ανάπτυξη λένε σημαίνει οτι δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω και ως πίσω εννοούν την ανάκτηση απωλειών που χάθηκαν την περίοδο της κρίσης.

Η ανάπτυξη τους δεν ξέρουμε τι χρώμα έχει παντως σίγουρα έχει ταξικο χαρακτήρα, είναι ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους φορτώνοντας τα βάρη στο λαό. Δεν είναι αλλωστε τυχαίο οτι το αναπτυξιακό τους σχέδιο περιέχει μέσα διατάξεις που βάζουν ταφοπλακα στις κλαδικές συμβάσεις εργασίας συνεχίζοντας παραπέρα το έργο που ξεκίνησαν οι προηγούμενοι και ο ΣΥΡΙΖΑ, επικαλείται μάλιστα η κυβέρνηση δικό του νόμο αλλά και την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιωματα συνέχεια και αυτή των αντιαπεργιακών νόμων του ΣΥΡΙΖΑ.

Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα θα δεχθούμε ως αυτονόητο οτι η δουλειά και η ζωή μας θα είναι λάστιχό; είναι αυτονόητο οτι θα βάζουμε βαθειά το χέρι στην άδεια τσέπη για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση; είναι αυτονόητο οτι δεν θα μπορούμε να ικανοποιούμε στοιχειώδης ανάγκες οτι θα ζούμε πιο πίσω από τις δυνατότητες που μας δίνει η επιστήμη και η τεχνολογία;
Εμείς λοιπόν λέμε οτι δεν πρέπει να μάθουμε, δεν πρέπει να συνηθίσουμε, δεν πρέπει να αποδεχτούμε και αν η σημερινή κατάσταση του εργατικού, λαϊκού κινήματος είναι αυτή που δημιουργεί την αίσθηση και την αντίληψη οτι δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο εμείς πρέπει αυτή την κατάσταση να την αλλάξουμε, ξαναζωντανεύοντας τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τα σωματεία, ανεβάζοντας την οργάνωση, τη συμμετοχή ανασυντάσσοντας το κίνημα, ενισχύοντας τον αγωνιστικό, ταξικό, προσανατολισμό του βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο.
(…)Πρέπει λοιπόν να δοθεί μια πρώτη δυναμική μαζική απάντηση με τα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την Τρίτη 17 Σεπτέμβρη.
Ο δρόμος που μας καλουν να διαλέξουμε είναι ο δρόμος που μας έχει φέρει ως εδώ, είναι ο δρόμος έχει φέρει το λαό με την πλάτη στον τοίχο. Εμείς καλούμε το λαό να ακολουθήσει εναν αλλο δρόμο το δρόμο που δίνει μάχες για σύγχρονα δικαιώματα, για νέες κατακτήσεις με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες το δρόμο που φωτίζει την διέξοδο για το λαό.

Δίνουμε αυτόν τον αγώνα μας λοιπόν σήμερα, συσπειρώνοντας δυνάμεις γύρω από στόχους που προβάλουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που συγκρούονται με τα διάφορα σχέδια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του. Μέσα σε αυτό τον αγώνα οικοδομείται η κοινωνική συμμαχία εργαζόμενων, βιοπαλαιστών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, μέσα σε αυτό τον αγώνα η συμμαχία αυτή βαθαίνει παίρνει κατεύθυνση αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια τους στόχους της ανάπτυξης τους και την εξουσία τους. Για αυτή την προοπτική παλεύουμε, είναι η μόνη ελπιδοφόρα, η μόνη ρεαλιστική για την εργατική τάξη για τα λαϊκά στρώματα, η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδα του σήμερα.

Απευθύνουμε λοιπόν πλατύ κάλεσμα ελατε να βαδίσουμε μαζι αυτόν τον δρόμο σε κάθε μέτωπο πάλης, σε κάθε χωρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά , σε κάθε σχολείο ή σχολή. Ελάτε να βαδίσουμε τον δρόμο που μπορεί να οδηγησει σε ενα κόσμο λεύτερο χωρις τα δεσμά του καπιταλισμού, σε ενα κόσμο σοσιαλιστικό.»