Στο ετήσιο μνημόσυνο των 30 Δαμαστιανών εθνομαρτύρων που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές, συμμετείχε η Ευγενία Τσατσάκη, υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος με την παράταξη «Για την Κρήτη μας» του Σταύρου Αρναουτάκη.
Επίσης η κ. Τσατσάκη, παραβρέθηκε στην τέλεση του ετήσιου μνημόσυνου στο χωριό Μάραθος για τους 17 εθνομάρτυρες που εκτελέστηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Η ίδια σε άρθρο της αναφέρει:
Νερό αντί αίματος: Με αφορμή το μνημόσυνο των πεσόντων στη Δαμάστα…
Το αδυσώπητο, ανελέητο και τυραννικό ξυπνητήρι θύμωσε στις 06:15. Σε κατάσταση REM ακόμα σύρθηκα. Στο αυτοκίνητο για τη χαλέπα της Μητέρας Γης, το στόμα κλειστό, σκληρό, κρεμασμένο στο ρυθμό της αυπνίας.
Ένα «α» μαζί με την ανάσα στο απότομο φρενάρισμα του Δημήτρη. Αιτία μια πέρδικα στο δέτη μαζί με τα καμάρια της. Έμεινε ακίνητη και τα μικρά, φύλλα και φτερά έγιναν. Άλλη γεύση το πρωί εκείνο μετά το όμορφο και ακριβοθώρητο συναπάντημα. Ο ήλιος απαλός, έκρυβε τη σκληράδα του. «Φωτιά και σήμερα» είπε ο Γιώργος. Στο ζενίθ του καλοκαιριού σκάβουμε. Στο σημείο που περίμενε από χτες το κρουστικό. Ο θόρυβος απάλευτος, ο βράχος σε πλήρη άρνηση υποταγής, τα θραύσματα σε τροχιά επικίνδυνης ομπρέλας. Αλμύρα παντού, στο σώμα, στα μάτια. «Νερό!» κατά κοινή ομολογία και απόλυτη ανάγκη. Στο 35°21’41.70″Β, 24°56’48.68″Α, φωνές, κακό, αχός. Και αναδύθηκε εκεί από το πουθενά, κατάμαυρος, ταλαιπωρημένος, λαλίστατος εκείνος.
Από το πουθενά ένας σωλήνας κακάσχημος. Φωνών, κακών, αχών συνέχεια… Το νερό ευχάριστα κι ανέμελα ξεχύθηκε στον ουρανό! Κλήθηκαν οι γνώστες του τόπου για να πουν. Οι Γερμανοί μετά το ολοκαύτωμα του χωριού και τις εκτελέσεις 30 Δαμαστιανών ως αντίποινα, επιστρέφουν το 1951 στον τόπο του εγκλήματος για να εξιλεωθούν… Πληρώνουν για το δίκτυο, έτσι ώστε να φτάσει το νερό από την πηγή του Βασιλικού ως την Δαμάστα. Αυτό υπάρχει μέχρι σήμερα 22/8/2018 για να ξεδιψά το χωριό. «Το νερό είναι καλό, αλλά το δίκτυο παλιό, εντός κι εκτός επενδυμένο με πίσσα. Γι’ αυτό βάζουμε πολύ χλώριο.» Εντός κι εκτός… Εντός της ιστορίας. Στις 8 Αυγούστου 1953 η Ελλάδα υπογράφει την Συμφωνία του Λονδίνου για τα εξωτερικά χρέη της Γερμανίας χαρίζοντάς τα (London Agreement on German External Debts), ήτοι 280 δισ. έως 340 δισ. ευρώ. Eντός της πυρετώδους προεκλογικής προετοιμασίας. Εξ’ ου και η υλοποίηση του έργου στο παρόντα χρόνο. Για να υπενθυμίζει πόσο φτηνή είναι η ανθρώπινη ζωή και η δική μας υποκρισία. Πληγές στο χώμα, πληγές στο σώμα της ιστορίας, αιμάσσουσες στο όποιο πολιτικό καπήλευμα. Γιατί τώρα; Καλώς γινομένο, αλλά γιατί όχι τόσα χρόνια πριν;
«Παρευρέθηκαν οι τάδε στο μνημόσυνο που τελέστηκε στις 21 Αυγούστου 2018. Τίμησαν, θυμούνται…» κατέγραψε ο τοπικός τύπος και διέδωσε απανταχού στον διαδικτυακό τόπο. Καλώς το έκαναν. Κακώς το έκαναν, αν πήγαν μόνο για να φανούν. Ο σωλήνας αποκαλύφθηκε για να πει πολλά. Και τα είπε και τα λέει σε όσους διαθέτουν ευήκοα ώτα. Οι Γερμανοί φίλοι μας, θεώρησαν ότι ξεχρέωσαν έτσι το αίμα με νερό. Ίσως και να μην το σκέφτηκαν έτσι. Ίσως και να μην ησύχασαν ποτέ για τα εγκλήματα που έκαναν. Ίσως και να ήλπιζαν ότι πληρώνοντας τη λαμαρίνα που θα πήγαινε το νερό, εκεί που άλλοτε σκότωσαν και λεηλάτησαν, θα κοιμόντουσαν πιο ήρεμοι. Αγνοώ. Δεν είναι η δουλειά μου να ξέρω και να πω. Όμως το αίμα είναι αίμα. Και δεν ξεπλένεται ούτε καθαγιάζεται αυτός που το ‘χυσε. Είναι όμως δουλειά και μάλιστα πολλή των πολιτικών μας, οποιουδήποτε χρώματος και βαθμίδoς, να παρελαύνουν όχι μόνο στα ετήσια μνημόσυνα των κατά τόπων πεσόντων, αλλά και στα κτίρια των αρμόδιων θεσμών, εντός κι εκτός του τόπου μας και να διεκδικούν το αίμα εκείνων, των δικών μας. Είναι υποχρέωση και υπερχρέωση τους, να ιδρώσουν και να ματώσουν, για την αξιοπρέπεια ενός λαού που μετρά αμέτρητες πληγές του τότε και του τώρα. Ποιοι; Οι οραματιστές κινημάτων αλλαγής, οι ποταμίσιοι, οι ριζοσπάστες κυβερνώντες προς αριστερά, οι πατριώτες και οι κόκκινοι γραμματείς. Γιατί από το 1945 κι εξής η ελληνική δικαιοσύνη δεν μεριμνά; Ο Άρειος Πάγος έχει αποφανθεί σχετικά με τα οφειλόμενα της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Γιατί κανένας Έλληνας υπουργός δικαιοσύνης από το 1945 κι εξής δεν έχει υπογράψει προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες;
30 από τη Δαμάστα. 17 από το Μάραθος. 1007 και άλλοι τόσοι, αμέτρητοι. Ούτε καν καταγεγραμμένοι όλοι. Κατεστραμμένα αρκετά τεκμήρια. Μια μανία να εξαφανιστεί το αίμα όσων χάθηκαν. Μια βολική σιωπή κατά κοινή ομολογία και συνενοχή. Ένας εθνικός ύμνος, μόλις ενός λεπτού σιγή και τόσων χρόνων ντροπιαστικής σιωπής και στεφάνια στο σημείο. Κλείσαμε. Η φιέστα έλαβε τέλος. Το καθήκον μας το πράξαμε όλοι. Όλοι ευχαριστημένοι.
Θυμάμαι τον Hagen Fleischer σε μια από τις πολλές διαλέξεις του στο Ηράκλειό μας, να λέει το εξής: «Μα αφού οι δικοί σας, όλοι όσοι κυβέρνησαν από το ’45 κι εξής, συμφώνησαν να καταστραφούν αρχεία με ονόματα αντιστασιακών. Να αποσιωπηθεί το γεγονός.» Σοκ. Όχι ότι όλοι μας, ασχέτως ηλικίας δεν το έχουμε αντιληφθεί τόσα χρόνια, απλώς όταν το τεκμηριώνει ένας Γερμανός ιστορικός, με ειδίκευση στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, το μέσα σου, αν έχεις την ευαισθησία να νοιώσεις, αντιδρά. Το αίμα νερό δε γίνεται. Νερό αντί αίματος. Μην ενοχλείτε τους θύτες, αλλοδαπούς και ημεδαπούς. Απαγορεύεται αυστηρώς, όπως και τα συλλαλητήρια στο προσύμφωνο των Πρεσπών. Τα συλλαλητήρια που επιτρέπει το Σύνταγμα των Ελλήνων στο άρθρο 11, § 1. Τυραννικός, ανελέητος, αδυσώπητος ο σωλήνας.
*Η Ευγενία Τσατσάκη είναι Αρχαιολόγος, Εκπαιδευτικός, Πτυχιούχος Μεθοδολογίας, Ιστορίας, Θεωρίας της Επιστήμης.
