Έκλεισε ήδη ένας μήνας από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής στον δήμο Ηρακλείου. Οι πολιτικές της επιλογές ήδη δείχνουν ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί το νέο Αυτοδιοικητικό τοπίο που διαμόρφωσαν οι πρόσφατες εκλογές και οδηγείται στην αναποτελεσματικότητα και, εν τέλει, στην κοινωνική απομόνωση.
Ο σημερινός δήμαρχος είχε μια μοναδική ευκαιρία που δεν διέθεταν οι προηγούμενοι. Μια ευκαιρία για την ανάπτυξη και λειτουργία του πιο πλουραλιστικού Δημοτικού Συμβουλίου των τελευταίων χρόνων στο Ηράκλειο, η οποία ωστόσο χάνεται αμετάκλητα κάθε μέρα που περνά, για χάρη της επιβίωσης ενός κλειστού συστήματος εξουσίας. Μετά από μια μακρόχρονη περιπέτεια και δοκιμασία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον κομματισμό, η ελληνική κοινωνία βρέθηκε μπροστά σε μια ανοικτή πρόκληση:
«Έπρεπε ο θεσμός να αποκτήσει ευρωπαϊκή ταυτότητα, να αποτελέσει τον κατεξοχήν δημόσιο χώρο παραγωγής δημιουργικής πολιτικής που θα στηρίξει τις αναπτυξιακές προσπάθειες της κοινωνίας και θα συμβάλλει στον δημοκρατικό διάλογο για την πολιτική, πνευματική και πολιτιστική αναβάθμιση μιας κοινωνίας που προσπαθεί να βρει διέξοδο μετά από μια δεκαετή, γενικευμένη αξιακή κρίση».
Ο δήμαρχος ξεκίνησε έναν διάλογο με όλες τις δημοτικές παρατάξεις που προσήλθαν με πνεύμα σύνθεσης και συνεργασίας, είχε την ιστορική ευθύνη να εγκαινιάσει μια νέα εποχή. Προτίμησε όμως να κάνει χρήση ενός αντιδημοκρατικού νόμου, επικαλούμενος μια ψευδεπίγραφη κυβερνησιμότητα όπου απέναντι σε αυτές τις λογικές ήταν το 76% της κοινωνίας του πρώτου γύρου των εκλογών.
Η απλή αναλογική είχε σαν αποτέλεσμα ο δήμος μας να διαθέτει σήμερα το πλέον αντιπροσωπευτικό Δημοτικό Συμβούλιο έκφρασης της Ηρακλειώτικης κοινωνίας, με ένα αξιόλογο πολιτικό προσωπικό, με προσωπικότητες της πολιτικής, επαγγελματικής και κοινωνικής δράσης που ήρθαν να αμφισβητήσουν, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, τις «κακές πρακτικές» προηγούμενων εποχών.
Μέσα σε ένα μήνα η δημοτική αρχή έχει βαλτώσει, έχει τσαλακωθεί η εικόνα της και η αποτελεσματικότητά της και έχει ταυτιστεί με τις αντιδραστικές και αναχρονιστικές πρακτικές που εξέθρεψαν την ελληνική κρίση.
Το ποτήρι ξεχείλισε με την πρωτοφανή επίθεση απέναντι σε μια μάχιμη εκλεγμένη δημοτική σύμβουλο, την κα Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη, που η δημοτική αρχή όχι απλά ανέχθηκε αυτή την συμπεριφορά αλλά την κάλυψε σε όλα τα επίπεδα.
Ο εκλογικός νόμος ανέδειξε δυο ισχυρούς πόλους στο Αυτοδικοικητικό πεδίο, ισχυροποίησε το Δημοτικό Συμβούλιο ως το ανώτερο δημοκρατικό όργανο παραγωγής εφαρμοσμένης πολιτικής και τον δήμαρχο, ως τον δεύτερο ισχυρό πόλο που έχει την λαϊκή εντολή να υπερβεί τα στενά και περιορισμένα όρια της μειοψηφούσας παράταξης του .
Οι πολίτες στο 2ο γύρο ψήφισαν με κριτήριο τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του δημάρχου, να σεβαστεί την λαϊκή βούληση, να συνθέσει, να αξιοποιήσει το πολιτικό προσωπικό του δήμου, να αφουγκραστεί την φωνή των πολιτών, να λειτουργήσει χωρίς εξαρτήσεις.
Όταν ο λαός επιλέγει δήμαρχο με υπερδιπλάσια ποσοστά από εκείνα της παράταξής του, του παρέχει πολιτική αυτονομία υπερβατικών επιλογών και συνθέσεων κι εκεί κρίνεται η εναρμόνιση της κυβερνησιμότητας με την λαϊκή ετυμηγορία.
Άμεσα πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες από όλες τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης για να αντιμετωπιστεί η διαμορφωμένη διαλυτική κατάσταση στον δήμο Ηρακλείου. Η κατάρρευση της δημοτικής αρχής δεν πρέπει να παρασύρει τον δήμο στην αδράνεια και την απαξίωση. Είναι καθήκον όλων μας να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, που αν συνεχιστεί, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο θα έχει μεγάλες συνέπειες στο Ηράκλειο και την Κρήτη γενικότερα. Αφού, ο πιο μεγάλος δήμος της Κρήτης, κινδυνεύει να απολέσει τον Μητροπολιτικό του ρόλο και να απομονωθεί από την Αυτοδιοικητική κοινότητα του νησιού.
