Εκδήλωση – συζήτηση
Η εκπαίδευση στην υπηρεσία του κεφαλαίου και η μάχη για μία απελευθερωτική παιδεία
Για άλλη μια χρονιά, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να είναι κλειστά και τη κοινωνία σε ένα παρατεταμένο, αποτυχημένο οριζόντιο lockdown, ο κόσμος της εκπαίδευσης έδειξε να έχει σφυγμό. Συνεχίζει και επιμένει να αναμετριέται με στρατηγικού χαρακτήρα αναδιαρθρώσεις, που στοχεύουν στο να καθορίσουν κάθε πτυχή της λειτουργίας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης με βάση το κέρδος και στην υπέρβαση της κοινωνικο-οικονομικής και υγειονομικής κρίσης του συστήματος σε όφελος του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση της ΝΔ, με το έργο του ΣΥΡΙΖΑ ως παρακαταθήκη και με οδηγό τις κατευθύνσεις που εδώ και δεκαετίες προωθούν η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ και ο ΣΕΒ, επιβάλλει αυταρχικές απαγορεύσεις και ωμή καταστολή ενώ φέρνει το ένα αντιεκπαιδευτικό-αντεργατικό νομοσχέδιο μετά το άλλο.
● Προσπαθούν να εμπορευματοποιήσουν και ιδιωτικοποιήσουν πλήρως τη δημόσια εκπαίδευση, χτυπούν τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς και οξύνουν τις ανισότητες, προωθούν την «τηλεκπαίδευση»- που δεν αποτελεί εκπαίδευση- που είχε σοβαρότατες ψυχολογικές, κοινωνικές και μαθησιακές επιπτώσεις στους μαθητές-τριες, δεν λαμβάνουν κανένα υγειονομικό μέτρο προστασίας για την εκπαιδευτική κοινότητα.
● Μετατρέπουν τη μόρφωση από δικαίωμα σε προνόμιο των λίγων, στο όνομα της «αριστείας» και μέσα από την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση – εμπορευματοποίηση σχολείων και το πέρασμα τους στους Δήμους, εντείνοντας την υποχρηματοδότηση, τον ανταγωνισμό και την ελαστική εργασία.
● Αντί για ολόπλευρη γνώση, προωθείται δραστικά στην εκπαίδευση η λογική των κατακερματισμένων δεξιοτήτων, που στόχο έχει τη διαμόρφωση μισοκαταρτισμένων, ευέλικτων και πειθήνιων εργαζόμενων, όπως ακριβώς έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
● Στο πεδίο της έρευνας, αυτή χρηματοδοτείται και σχεδιάζεται απευθείας για τους επιχειρήσεις, ακόμη και για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, και εντείνεται η εκμετάλλευση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων σε αυτή.
● Έγινε κανόνας η επίθεση στις συλλογικές διαδικασίες, εκεί που η ριζοσπαστική σκέψη, συγκρότηση και δράση παίρνουν σάρκα και οστά, στους φοιτητικούς συλλόγους, στα σωματεία, στις συνελεύσεις. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους βασικούς στόχους του πρόσφατου νομοσχέδιου Χατζηδάκη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Τα σχόλια είναι κλειστά.