Εδώ και μερικές μέρες έχουν αρχίσει και «ρίχνουν» ξανά στη θάλασσα τα αλιευτικά τους, οι παράκτιοι αλιείς της Ιεράπετρας, μετά τη χειμερινή ξεκούραση, ελπίζοντας ότι στη νέα σαιζόν η κατάσταση στην Ελληνική αλιεία θα βελτιωθεί.
Δυστυχώς με τα πρώρα φετινά ταξίδια για ψάρεμα στη θάλασσα της Ιεράπετρας, της Χρυσής και της γύρω περιοχής, η απογοήτευση είναι ακόμα μεγαλύτερη από τις επιθέσεις των λαγοκέφαλων στα δίχτυα και στα παραγάδια, καθώς και από την εξαφάνιση των εμπορεύσιμων βρώσιμων ψαριών, το γόνο των οποίων τρώνε οι τεράστιοι πληθυσμοί των λεοντόψαρων.
Οι λαγοκέφαλοι είναι πλέον οι κυρίαρχοι της θάλασσας, αφού δεν έχουν θηρευτές. Ο πληθυσμός τους συνεχώς αυξάνεται και όποιο εμπορεύσιμο ψάρι προλάβει να μεγαλώσει λίγο – εφόσον όταν είναι ακόμα γόνος δεν βρεθεί στην κοιλιά των λεοντόψαρων – τότε έρχονται εκείνα ,με τα κοφτερά τους δόντια και δίνουν το τελειωτικό χτύπημα των ιχθυοαποθεμάτων, των μεροκάματων των παράκτιων αλιέων και του ίδιου του απόντος Ελληνικού κράτους, που αδιαφορεί και δεν παίρνει κάποια μέτρα, όπως εκείνα της επιδότησης του ψαρέματος των λαγοκέφαλων που έχει υιοθετήσει η Κύπρος.
Αν επιδοτούσαν το ψάρεμα των λαγοκέφαλων, οι ίδιοι οι Έλληνες ψαράδες, θα τα έπιαναν με ειδικά αλιευτικά εργαλεία, θα έπαιρναν την επιδότηση τους ανά κεφάλι η ανά κιλό, η θάλασσα θα καθάριζε από τα τοξικά ψάρια και οι πληθυσμοί των βρώσιμων ψαριών θα μπορούσαν να επιστρέψουν το θαλάσσιο οικοσύστημα σε μια νέα καλή ισορροπία.
Το πρωί της Παρασκευής πήγαμε στο λιμάνι της Ιεράπετρας να μιλήσουμε με τους ψαράδες που είχαν επιστρέψει από το ψάρεμα. Το κλίμα ήταν εκρηκτικό. Τα νεύρα τεντωμένα. Τα κεφάλια σκυμμένα και α πρόσωπα σκυθρωπά, γιατί μεροκάματο δε βγήκε ούτε σήμερα… και τα έξοδα τρέχουν…
«Αυτά τα 10 τελευταία χρόνια, δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας και είναι αιτία τα λαγόψαρα. Περιμένετε να ξαναμπεί νέος ψαράς στη θάλασσα; Δε μπορούμε να ζήσουμε τα κοπέλια μας… Θέλουμε κάποια βοήθεια από το κράτος μας . Ζητάμε μια ενίσχυση. Να μας επιδοτήσουν να ψαρεύουμε τους λαγοκέφαλους η να μας επιδοτούν την αντικατάσταση των διχτυών μας, που μας τα ξεσκίζουν τα τοξικά λαγόψαρα», μας λέει οργισμένος για την κατάσταση που επικρατεί στη θάλασσα της Ιεράπετρας, ο αλιέας κ. Νίκος Δοργιάκης.
«Το νησί Χρυσή για πρώτη φορά εφέτος δεν έχει μπαρμπούνια. Έχω γεννηθεί εδώ στο λιμάνι μέσα στη θάλασσα και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που πάω στη Χρυσή για ψάρεμα και δε βρίσκω μπαρμπούνια ούτε για το σπίτι. Είμαι από τους τελευταίους νέους ψαράδες που δεν έχουν ακόμα εγκαταλείψει την αλιεία. Δεν υπάρχουν άλλοι νέοι να θέλουν να μπουν στο επάγγελμα με όλα αυτά που περνάμε τώρα εμείς. Πάμε για ψάρεμα με πολλά έξοδα και μεροκάματο δε βγάζουμε. Το γόνο τον έχουν φάει τα λεοντόψαρα. Χθες στη Χρυσή ψαρεύαμε 15 αλιευτικά και ο καθένας έβγαλε ένα -δυο μπαρμπούνια. Τα προηγούμενα χρόνια πιάναμε 10 με 15 κιλά μπαρμπούνια και βγάζαμε ένα τουλάχιστον μικρό μεροκάματο. Τώρα βάζουμε ένα σωρό δίχτυα και ψάρια δεν πιάνουμε ενώ τα έξοδα και οι υποχρεώσεις μας δεν καλύπτονται. Και δε μας έφταναν τα λεοντόψαρα και οι λαγοκέφαλοι, τώρα τελευταία πολλαπλασιάστηκαν και οι φώκιες που και αυτές μας κάνουν μεγάλη ζημιά στα ψάρια», μας είπε ο αλιέας Αλέξης Χαραλαμοπάκης.
«Το θέμα των λαγοκέφαλων δε μπορούμε να το παλέψουμε. Εγώ αναγκάστηκα να βγάλω στο ίντερνετ ότι πουλώ το δικό μου αλιευτικό, γιατί δεν γίνεται να συνεχίσω να ψαρεύω χωρίς να πιάνω ψάρια. Πηγαίνουμε το καλοκαίρι και βάζουμε παραγάδια με 500-600 αγκίστρια και σηκώνουμε μόνο τα 150-200 από αυτά . Τα άλλα μας τα κόβουν τα λεοντόψαρα κλέβοντας το ψάρι πάνω από τα αγκίστρια. Η κατάσταση δεν πάει άλλο.
Τόσα χρόνια το φωνάζουμε, πως η παράκτια αλιεία έχει διαλυθεί. Μας έβαλαν να πληρώσουμε τέλη κυκλοφορίας για τα αλιευτικά μας. Ζήτησαν να πληρώσουμε για να βάλουμε δορυφορικά συστήματα VMS να βλέπει το στίγμα μας ο θάλαμος επιχειρήσεων όταν ψαρεύουμε στη θάλασσα, αλλά ξέχασαν να βάλουν κάποιο αντίστοιχο δορυφορικό σύστημα στα τρένα… Όλο και κάτι καινούργιο μας ζητάνε για να μας πάρουν ότι έχει μείνει στην τσέπη μας αλλά δεν έρχονται να δούνε την κατάντια μας» λέει αγανακτισμένος ο καπετάν Γιώργης Καραγιάννης αποφασισμένος να πουλήσει το αλιευτικό του και να αλλάξει επάγγελμα για να βρει την ησυχία του.
«Μετά από δυο μήνες ξεκούρασης ρίξαμε πάλι τα σκάφη μας στη θάλασσα και διαπιστώσαμε ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο χάλια από ότι ήτανε. Δε μπορούμε πια να δουλέψουμε από τις ζημιές που μας κάνουν οι λαγοκέφαλοι. Πληρώνουμε ακριβά τα πετρέλαια να πάμε να ψαρέψουμε στη Χρυσή για να πιάσουμε 5-6 κιλά ψάρια. Τα μπαρμπούνια και τα άλλα πρώτα ψάρια είναι πλέον είδη υπο εξαφάνιση. Η καθημερινότητα μας είναι τα ακριβά καύσιμα, το ράψιμο των σκισμένων διχτυών από τους λαγοκέφαλους και οι απολαβές μας στο μηδέν.
Αν αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την αλιεία και την απόσυρση του λαγοκέφαλου, εμείς θα τα κυνηγήσουμε και θα τα ξεκάνουμε. Θα εξοντώσουμε το μεγαλύτερο πληθυσμό. Προχθές στη Χρυσή πιάσαμε στα δίχτυα 70 μεγάλους λαγοκέφαλους. Τώρα τα βρίσκουμε από 5 μέχρι 10 κιλά και αυτά δεν αφήνουν τίποτα στα δίχτυα. Χθές ράψαμε στα δίχτυα μας 100 ζημιές. Δεν τα προλαβαίνουμε. Στα δε παραγάδια βάζουμε 600 αγκίστρια και σηκώνουμε τα 200 γιατί τα υπόλοιπα τα έχουν κόψει οι λαγοκέφαλοι για να μας φάνε μέχρι και τα δολώματα . Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους γιατί η κατάσταση είναι απελπιστική. Το επάγγελμα μας πάει για διάλυση και τα αλιευτικά μας πάνε για πούλημα», καταλήγει ο πρόεδρος των επαγγελματιών αλιέων Ιεράπετρας κ. Λάμπης.neakriti.gr
