Η κατάργηση του ασύλου ως απαρχή δυσμενών εξελίξεων στα Πανεπιστήμια

Η πρώτη «εμβληματική» και fasttrack νομοθετική ενέργεια της νέας Κυβέρνησης (υποκινούμενη προφανώς από την ακραία πτέρυγά της) και μάλιστα σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών, αφορούσε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Η ενέργεια αυτή ήταν εξαρχής ενταγμένη σε ένα γενικό πλαίσιο επιθετικής «επιβολής  του νόμου και της τάξης» στα Πανεπιστήμια, όπου επικρατούν, το μπάχαλο, η ανομία, η βία, τα ναρκωτικά, το παραεμπόριο και άλλα κακουργήματα/εγκλήματα, σύμφωνα με την αρνητική προπαγάνδα και τη συστηματική απαξίωση των δημόσιων Πανεπιστημίων, από φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.

Δηλαδή, οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια δουλεύουν σε ένα χώρο, ο οποίος περιβάλλεται από την παραπάνω ζοφερή κατάσταση και κατ’ επέκτασιν είναι συνένοχοι σε αυτή την ανασφαλή και εγκληματική ενδοπανεπιστημιακή (πλαστή)εικόνα που περιγράφει η συνεχόμενη και στρατευμένη μιντιακή προπαγάνδα.

Όλα αυτά τα προβλήματα, σύμφωνα με το Άρθρο 64 του διυπουργικού νομοσχεδίου, που κατέθεσε και ψήφισε η Κυβέρνηση, στις 08/08/2019 και φέρει τον “γλαφυρό” τίτλο: «Αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος», προτείνεται να επιλυθούν με την επέμβαση των ΜΑΤ.

Μια πρόταση που προσβάλλει τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια όλων όσων σχετίζονται με τη λειτουργία των Πανεπιστημίων.

Εξυπακούεται φυσικά ότι όλοι συμφωνούν με την παρέμβαση της Αστυνομίας σε περιπτώσεις εγκλημάτων ζωής και αυτόφωρων κακουργημάτων, όπως σαφέστατα προσδιορίζεται και στο Ν. 1268/1982, που αφορά την μεταδικτατορική θεσμοθέτηση του Πανεπιστημιακού ασύλου. Σε κάθε περίπτωση, το Ακαδημαϊκό Άσυλο σαφώς και δεν παρέχει ασυλία στην παρανομία.

Τα ΜΜΕ δραματοποιούν κάποιες σποραδικές παραβατικές καταστάσεις, σε κάποια Πανεπιστήμια, στο Κέντρο της Αθήνας, αποσιωπώντας πεισματικά τα τεράστια πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλα τα Πανεπιστήμια σε εκπαιδευτικό, διοικητικό και φοιτητικό επίπεδο. Όπως: υποστελέχωση, έλλειψη εκπαιδευτικού/ερευνητικού προσωπικού, υποχρηματοδότηση, ανάγκες σε θέματα σίτισης και στέγασης των φοιτητών και άλλα πολλά που εντέχνως «εξαφανίζουν» τα ΜΜΕ.

Τα Πανεπιστήμια παρουσιάζονται με αστείο τρόπο, ως «νησίδες ανομίας», μέσα στον ελληνικό «ωκεανό νομιμότητας»! Όταν όλοι γνωρίζουμε τις διαστάσεις ανομίας που μας περιτριγυρίζουν και κανένα άσυλο δεν εμποδίζει τις δυνάμεις ασφαλείας, να πατάξουν τις κλοπές, τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα, τη διαφθορά και άλλα κακουργήματα σε όλους τους χώρους, εκτός Πανεπιστημίων.

Αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση όλων μας, η υπεράσπιση του «ασύλου» και του «αυτοδιοίκητου» των Πανεπιστημίων.

Ένας μετά τον άλλο οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών και εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους και την αντίθεσή τους για την κατάργηση του ασύλου και μάλιστα με τον τρόπο που συνεισφέρουν στην «επιβολή νόμου και τάξης» τα περισσότερα ΜΜΕ, απαξιώνοντας την προσφορά του πανεπιστημιακού προσωπικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σε όλες τις ανακοινώσεις τονίζεται ότι η δήθεν ανησυχία της Κυβέρνησης, για την εγκληματικότητα στα Ανώτατα Ιδρύματα, είναι ψευδής και υποκριτική.

Πραγματικοί στόχοι της κυβέρνησης είναι :

• η αποδυνάμωση/απαξίωση του δημόσιου Πανεπιστημίου,
• η δημιουργία ηθικού πλεονεκτήματος των «αναμενόμενων» ιδιωτικών Πανεπιστημίων, που έχουν αποκτήσει μεσσιανικό χαρακτήρα σε ορισμένα ΜΜΕ και think-tanks.
• ενώ η εισαγωγή στο Νόμο Κεραμέως της έννοιας της «αυτονομίας» θεωρείται ως το κουτί της Πανδώρας που ανοίγει θέματα όπως:
  • υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ, οπότε και οδηγούνται σκόπιμα στην αναζήτηση ιδιωτικών κεφαλαίων και μετατρέπονται έτσι σε εξαρτώμενες “πανεπιστημιακές” επιχειρήσεις
  • αυτοχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, ακόμα και σε θέματα που αφορούν τη μισθοδοσία των υπαλλήλων.

Σε αυτή την προσχεδιασμένη πορεία δεν επιτρέπονται φωνές αμφισβήτησης και αντίστασης, ιδίως όταν αρκετοί μιντιάρχες έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για συμμετοχή σε ιδιωτικά κέντρα εκπαίδευσης, τα οποία και θα έχουν δυνατότητα υπερπροβολής από τα μέσα ιδιοκτησίας-τους, δυσφημίζοντας παράλληλα το δημόσιο Πανεπιστήμιο, ανενόχλητα και με τη «βοήθεια» της Αστυνομίας!

Τα Πανεπιστήμια δεν χρειάζονται ΜΑΤ και αυταρχισμό. Χρειάζονται:

• Δημοκρατία, ελευθερία, διαφάνεια, επαρκή κρατική χρηματοδότηση και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού
• «Ανεμπόδιστη» πρόσβαση των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, άσυλο ιδεών και φοιτητικής δράσης.

 

Βασίλης Παπουτσάκης

Ένας εργαζόμενος στο «Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο»

Διαβάστε επίσης:

• Κατάργηση του ασύλου: μια κακή αντιγραφή του νόμου Διαμαντοπούλου : https://www.efsyn.gr/ellada/ekpaideysi/2/
•  Σύνταγμα-Watch: Πανεπιστημιακό Άσυλο: Αναγκαία η διατήρηση ή η κατάργηση του θεσμού; : https://www.syntagmawatch.gr/dialogue/
• 180 χρόνια κρατά η συζήτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο : https://www.efsyn.gr/ellada/ekpaideysi/203/

Χρονολόγιο που αφορά το άσυλο:

11 Μαΐου 1859: πρώτη εξέγερση των μαθητών με αφορμή τα σκιάδια (τα καπέλα δηλαδή), αλλά βαθύτερες αιτίες τις δυσλειτουργίες της μοναρχίας. Τίθεται για πρώτη φορά το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου (βλ.:  «Εφ.Συν.» 12.05.2019).

14 Φεβρουαρίου 1973: εισβολή της αστυνομίας στο ΕΜΠ, η Σύγκλητος παραιτείται λόγω καταπάτησης του ασύλου.

20 Μαρτίου 1973: 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν τη Νομική Αθηνών. Η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ δίνει άδεια για βίαιη εκκένωση.

15 Νοεμβρίου 1973: Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η Σύγκλητος αρνείται να δώσει άδεια εκκένωσης του Πολυτεχνείου. Η χούντα στέλνει τανκς και κηρύσσει στρατιωτικό νόμο. Η εξέγερση πνίγεται στο αίμα.

1975: Η κυβέρνηση Καραμανλή απορρίπτει την πρόταση της αντιπολίτευσης για ρητή αναγνώριση του ασύλου στο νέο Σύνταγμα.

Μάιος 1977: Ο χουντικός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ευστάθιος Μπλέτσας, γνωμοδοτεί πως το άσυλο δεν ισχύει και πως η αστυνομία μπορεί να παρεμβαίνει κατά το δοκούν στα ΑΕΙ.

11 Νοεμβρίου 1977: φοιτητής προσπαθεί να αποφύγει τη σύλληψη κρατώντας το κιγκλίδωμα της πόρτας της αυλής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Ο λόγος που προσπαθούσαν να τον συλλάβουν ήταν η διανομή έντυπων φυλλαδίων του ΚΚΕ.

1980: Η Επιτροπή Πρυτάνεων, που είχε συστηθεί τότε για την αναμόρφωση των ΑΕΙ, ισχυρίστηκε πως το θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου είναι «πολιτικό» και όχι εκπαιδευτικό.

1982: νομοθετική κατοχύρωση του πανεπιστημιακού ασύλου από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Νοέμβρης 1985: κατάληψη παλαιού Χημείου και Πολυτεχνείου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά.

17 Νοεμβρίου 1995: άρση του ασύλου από τη Σύγκλητο του ΕΜΠ και σύλληψη 483 αντιεξουσιαστών, τα ξημερώματα μετά τη γιορτή του Πολυτεχνείου.

2011: θέσπιση Ν. 4009 της Αννας Διαμαντοπούλου για την κατάργηση του ασύλου. Εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά.

2017: σε ισχύ το άσυλο με τον Ν. 4485/2017 επί Γαβρόγλου και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά ο θεσμός του ακαδημαϊκού ασύλου προστάτευε «την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών» και επέτρεπε τις αυτεπάγγελτες επεμβάσεις της ΕΛ.ΑΣ. «σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής».

8 Αυγούστου 2019: Η κυβέρνηση της Ν.Δ. καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο.