Η τυχαία πτώση ενός υπνοβάτη
Θεωρώ ότι αυτήν την ιστορική στιγμή, και σε πρώτη φάση, το ελάχιστο που μπορεί να απαιτήσει η κοινωνία του Ηρακλείου είναι την παραίτηση των πρυτανικών αρχών αλλά και όλων όσων εμπλέκονται από την πλευρά του Πανεπιστημίου στην συναίνεση που δόθηκε για να εισβάλει η αντιτρομοκρατική στο κτήριο του Ευαγγελισμού, στην κατατρομοκράτηση των παιδιών που ήταν μέσα, στον ξυλοδαρμό και τον βασανισμό τους, πράγματα που εν τέλει οδήγησαν και στην πτώση του μεταπτυχιακού φοιτητή, από την ταράτσα του κτηρίου.
Και θεωρώ ότι την παραίτηση αυτήν πρέπει να την απαιτήσει και να την βροντοφωνάξει κι όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα, αν θέλει να σταθεί στην σωστή πλευρά της ιστορίας σ’ αυτήν την μαύρη μεν αλλά κορυφαία στιγμή δε, για την ιστορία του κινήματος της πόλης του Ηρακλείου.
Ο λόγος που εμείς οι δημοκρατικοί και φορολογούμενοι πολίτες, παραμένουμε στο άστυ και δεν έχουμε πάρει τα βουνά, είναι γιατί υποθέτουμε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο, ένα κράτος που προστατεύει τον πολίτη, πρυτανικές αρχές που τουλάχιστον δεν θα δίνανε τη συναίνεση να γίνει νύχτα μια τέτοια εισβολή.
Δεν μπορεί να μην ξέρουν οι αρχές… (για να μην πω τίποτα χειρότερο…) ότι στον ιστορικό αυτόν χώρο της κατάληψης Ευαγγελισμού έχουν περάσει μπαινοβγαίνοντας γενιές φοιτητών όχι μόνο επειδή αναζητούν έναν ελεύθερο χώρο πολιτικής έκφρασης αλλά και για να συναναστραφούν κοινωνικά με άλλους ανθρώπους με τις ίδιες πνευματικές ανησυχίες.
Μήπως τελικά το υψηλά εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας είναι ο στόχος;
Μήπως τελικά η ανύπαρκτη πολιτική για την έρευνα στη χώρα δεν είναι τυχαία;
Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει στο εργατικό κέντρο του Ηρακλείου ενώπιον σωματείων και φορέων γιατί η επίθεση που δέχεται το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα είναι μεγάλη, διαχρονική, έρχεται από πολύ μακρυά και θα μας πάει ακόμα μακρύτερα…
Όσον αφορά τις σοβαρότατες ευθύνες του Βενιζελείου Νοσοκομείου που έδωσε την συναίνεση να φύγει ένας πολυτραυματίας και να επιστρέψει στο μπουντρούμι, αναρωτιέμαι πότε άλλοτε έχει γίνει κάτι τέτοιο στην ιστορία της ανθρωπότητας…
(Ας με διαφωτίσουν και προσωπικά στο μέιλ μου όσοι μπορεί να γνωρίζουν, ίσως έχει ενδιαφέρον και για κάποια διδακτορική διατριβή στο μέλλον, αν δεν υπάρχει ήδη, αλλά δεν είναι της παρούσης…)
Ας πιέσουμε προς πάσα κατεύθυνση για να αναλάβει άμεσα ο καθείς, τον ιστορικό του ρόλο.
Την υπεραξία που μας δόθηκε από αυτήν την αλαζονεία της εξουσίας, αυτήν την Ύβρη, ας μην την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Να λογοδοτήσουν μέρα.
Δρ. Ευτυχία Καρασμάνη
ΥΓ: Παρατηρώ ότι στα διάφορα δημοσιεύματα στον τύπο, μάλλον επειδή είναι και το κλίμα προεκλογικό, να κάνουν λόγο για δυνητική αξιοποίηση του κτηρίου πότε για φοιτητικές εστίες, πότε για πολιτιστικό κέντρο που θα συνδέει το Πανεπιστήμιο και το Ηράκλειο και πότε για Μουσείο Ιατρικής. Τι θα εκθέτουν, άραγε; Τα σπασμένα κόκαλα των φοιτητών τους;
Προφανώς δεν υπάρχει ούτε σχέδιο, ούτε χρήματα.
Όσο για τις φοιτητικές εστίες,
Αυτοί που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για εστίες τόσα χρόνια που παρέλαζαν τόσα λεφτά από το Πανεπιστήμιο Κρήτης,
Αυτοί που πιο εύκολα θα βρίσκανε χρηματοδότηση για αστεροσκοπείο στις Βούτες παρά για εστίες,
Αυτοί που το καλύτερο που κάνανε ήταν να στοιβάξουν τους φοιτητές στα κτήρια της Κνωσσού
και παραλίγο να τους κάψουν ζωντανούς…
Τώρα με περίσσεια υποκρισία να λένε ότι δήθεν είναι καλή ιδέα να βάλουν τους φοιτητές στον Ευαγγελισμό;
Μήπως εννοούν να τους στείλουν στον Ευαγγελισμό στην Αθήνα;
Να μην τολμήσουν οι αρχές του Πανεπιστημίου να πουν κάτι τέτοιο.
Ποιος θα χάψει ότι θα δαπανήσουν τόσα λεφτά για να ανακαινίσουν ένα τέτοιο κτήριο για τους φοιτητές ή για την κοινωνία;
Ποιος;
Εδώ δέρνουν υψηλά εξειδικευμένο προσωπικό του Πανεπιστημίου Κρήτης και το πετάνε απ’ τις ταράτσες…
Άλλα επειδή έρχονται και εκλογές, έχω να πω και το εξής:
Να μην διανοηθούν οι διάφορες παρατάξεις να προτείνουν σενάρια για την αξιοποίηση του κτηρίου.
Η κατάληψη Ευαγγελισμού έχει συγκλονιστική ιστορία που θα αρχίσει να παρουσιάζεται οργανωμένα το επόμενο διάστημα.
Το κτήριο στέκεται όρθιο κυριολεκτικά και μεταφορικά όλα αυτά τα χρόνια με πολλούς κόπους και πολύ ιδρώτα.
Ο Ευαγγελισμός είναι το μόνο πράγμα που λειτουργεί στη χώρα υποδειγματικά!
Κι ένα παράδειγμα πραγματικής λαοκρατίας που έρχεται από παλιά να μας εμπνεύσει και πάλι…
