Το μεγαλείο των γονιών της να δωρίσουν τα όργανά της και η Ελλάδα που είναι ουραγός στις μεταμοσχεύσεις
Το έχω γράψει ξανά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν που νιώθουν οι γονείς όταν χάνουν το παιδί τους.
Και τι μεγαλείο ψυχής μπορεί να έχουν αυτοί οι γονείς που βλέπουν κλινικά νεκρό το παιδί τους σε έναν ψυχρό θάλαμο νοσοκομείου και παίρνουν την απόφαση να δωρίσουν τα όργανά του;
Η 21χρονη Εμμα έφυγε τόσο ξαφνικά από τη ζωή, σαν αστραπή. Δεν πρόλαβε να σπουδάσει, να αγαπήσει, να κάνει οικογένεια, να μεγαλουργήσει στην κοινωνία, στον επαγγελματικό χώρο.
Ενας ασυνείδητος οδηγός την παρέσυρε και την εγκατέλειψε. Κι ένας ακόμη πιο άθλιος, την ώρα που έδινε μάχη για να αντέξει, την έκλεψε το πορτοφόλι, αντί να την βοηθήσει.
Η απανθρωπιά πάντα θα υπάρχει για να μας θυμίζει ότι υπάρχει και η ανθρωπιά. Αυτή που έχουν οι γονείς του άτυχου κοριτσιού, το οποίο κήδευσαν σήμερα, αλλά με το κεφάλι ψηλά γιατί πρέπει να αισθάνονται περήφανοι για την πράξη τους.
Για την απόφασή τους να δώσουν ζωή σε άλλους ανθρώπους που είχαν ανάγκη κάποιο όργανο.
Η καρδιά του κοριτσιού τους χτυπάει σε ένα άλλο σώμα, τα μάτια της βλέπουν από κάποιον άλλον, κι αυτό είναι τουλάχιστον παρηγοριά στον άφατο πόνο τους.
Όμως, δεν αρκεί μια Εμμα και οι γονείς της για να αλλάξει ο κόσμος μας, για να αλλάξει η Ελλάδα.
Η χώρα μας είναι από τις τελευταίες παγκοσμίως στη δωρεά οργάνων.
Υπάρχουν περισσότεροι από 11 χιλιάδες νεφροπαθείς που υποβάλλονται σε επώδυνες αιμοκαθάρσεις για πολλά χρόνια ενώ 1.350 από αυτούς περιμένουν με αγωνία ένα μόσχευμα και κινδυνεύει η ζωή τους.
Τα στοιχεία της ντροπής
Ενας νεφροπαθής μπορεί να περιμένει έως και 8 χρόνια για να βρει δότη, όταν σε άλλες χώρες ο χρόνος αναμονής είναι 2 έτη.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε 4-5 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού και γίνονται κατά μέσο όρο 120 μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων. Στην Πορτογαλία με τον ίδιο πληθυσμό, έχουν 200 δότες και 700 μεταμοσχεύσεις ετησίως.
Πανευρωπαϊκά στη λίστα αναμονής για ένα ή περισσότερα συμπαγή όργανα είναι εγγεγραμμένοι περισσότεροι από 150.000 ασθενείς, ενώ κάθε ώρα 6 νέοι ασθενείς προστίθενται κατά μέσο όρο στις εθνικές λίστες αναμονής στην Ευρώπη. Η αναμονή εκτός από μακρά, μπορεί να είναι και μοιραία:18 άνθρωποι στην Ευρώπη πεθαίνουν καθημερινά αναμένοντας να λάβουν ένα όργανο. Συνολικά, περίπου 6.500 άνθρωποι τον χρόνο.
Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς, ο αδερφός μας, ο πατέρας ή η μητέρα μας, ένας άγνωστος που βλέπουμε στο δρόμο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχει έλλειμμα ενημέρωσης και μια οργιώδης στρέβλωση της πραγματικότητας. Πόσες φορές ακούμε «μη γίνεστε δότες οργάνων γιατί θα έρθουν να σας σκοτώσουν;»
Και πόσες φορές άραγε έμαθαν τα παιδιά μας για τη σπουδαιότητας της απόφασης να γίνουν δωρητές και ότι δεν κινδυνεύουν από κανέναν;
Όμως, η ενημέρωση, η κινητοποίηση, οι καμπάνιες που οφείλει να κάνει η Πολιτεία, και να είναι διαρκείς, ξεχνιούνται στο χρόνο.
Κι έρχεται μια τραγωδία όπως αυτή με την Εμμα για να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο.
Όμως, τι να το κάνω που όλοι οι πολιτικοί, και ο πρωθυπουργός, βγήκαν να μιλήσουν για το μεγαλείο της ψυχής των γονιών;
Επί του πρακτέου τι κάνει η Πολιτεία; Εχει βάλει μάθημα στα σχολεία; Κάνει 10 καμπάνιες κάθε χρόνο; Μιλούν επιστήμονες για το θέμα;
Ακόμη και στο κομμάτι των τροχαίων και της παράσυρσης πεζών, της οδικής ασφάλειας και της οδικής συμπεριφοράς, είμαστε ουραγοί.
Αντί λοιπόν να μαθαίνουμε στα σχολεία ότι οι άνθρωποι προέρχονται από τον Αδάμ και την Εύα.
Αντί να ασχολούμαστε με άχρηστες πληροφορίες ότι είναι… αμαρτία η καύση νεκρών γιατί πρέπει το… όλον σώμα να το τρώνε τα σκουλήκια μέχρι να επιστρέψει τη Δευτέρα Παρουσία.
Αντί να σπαταλάμε εκατομμύρια για άλλες άχρηστες καμπάνιες, ας κάνουμε κάτι για τη δωρεά οργάνων.
Κι ας βάλουμε τη φωτογραφία της πανέμορφης Εμμας και των γονιών τους να παίζει παντού.
Για να μας θυμίζει ότι υπάρχουν άγγελοι. Ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Αλλά κι ότι χρειάζονται πολλοί περισσότεροι για να αλλάξει ο κόσμος μας.https://www.in.gr/author/vkanellis/
