Κι ενώ οι περισσότερες σχολικές αίθουσες της χώρας είναι εξοπλισμένες με πανάκριβους διαδραστικούς πίνακες, πάμπολλες είναι ακόμα αυτές που δεν πληρούν ούτε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές για να φιλοξενήσουν τα παιδιά μας μέσα σε συνθήκες καύσωνα.
Τα σχολεία μας, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αποτελούν αρχιτεκτονικές διεκπεραιώσεις χουντικής αισθητικής περασμένων δεκαετιών. Οι έννοιες της ενεργειακής αναβάθμισης, του περιορισμού της κατανάλωσης ενέργειας, του βιοκλιματικού σχεδιασμού αποτελούν άγνωστες λέξεις ακόμα για το ελληνικό σχολείο, με τις όποιες φωτεινές εξαιρέσεις να μην είναι ικανές να καταρρίψουν τον κανόνα. Ακόμα χειρότερα, σε πάμπολλες σχολικές αίθουσες δεν υπάρχει ούτε ο στοιχειώδης, προσχηματικός έστω, κλιματισμός.
Αποτέλεσμα, οι μαθητές μας να γράφουν εξετάσεις (πανελλαδικές και ενδοσχολικές) μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες, με τον ιδρώτα να στάζει πάνω στα γραπτά και με τη σωματική και διανοητική καταπόνηση πολύ πάνω από τα όρια του ανυπόφορου.
Φυσικά, οι μηχανισμοί «αξιολόγησης» των αρμόδιων αρχών και της πολιτικής ηγεσίας ούτε που διανοούνται να αγγίξουν την απαράδεκτη – κατά κανόνα – κατάσταση των σχολικών εγκαταστάσεων ανά τη χώρα. Είναι, βλέπετε, πολύ απασχολημένοι με το να καταγράψουν ευφάνταστους δείκτες για την … «εξωστρέφεια» της σχολικής μονάδας και να απειλούν το εκπαιδευτικό προσωπικό με τιμωρητικές κρίσεις, αν δε συντάσσει… «σχέδια μαθήματος» και δε χρησιμοποιεί «ψηφιακά μέσα», για να διδάξει «αποτελεσματικά» μέσα στα πλέον επικίνδυνα κτίρια και τις πιο ακατάλληλες αίθουσες για αυτή τη δουλειά.
Καλή δύναμη σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικό προσωπικό, που κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν μέσα σε δύσκολες συνθήκες, μόνοι και αβοήθητοι για ακόμη μια φορά.
Τα σχόλια είναι κλειστά.