Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Για άλλη μια χρονιά, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή ολοκληρώνει απόψε το ταξίδι του σε όλη την Ελλάδα!
Ήταν αρχές καλοκαιριού του 1975, όταν γεννήθηκε η ιδέα να διοργανωθεί κάτι σημαντικό.
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, παρόλο που είναι πλέον 45 ετών παραμένει πάντα φρέσκο, εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο, κερδίζει σε πολυμορφία, παίρνοντας υπόψη του τις σύγχρονες ανησυχίες και τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.
Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, ούτε εύκολο. Άλλωστε ο αντίπαλος, το αστικό κράτος ποτέ δεν μας χαρίστηκε. Όποτε μπορούσε έβαζε εμπόδια στην επικοινωνία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με τη νεολαία, ακόμα και στην ίδια τη διοργάνωση του Φεστιβάλ.
Αντίθετα, άλλοι που προσπάθησαν, έχοντας μάλιστα όλα τα μέσα και τις διευκολύνσεις, αυτά τα 45 χρόνια να αντιγράψουν το Φεστιβάλ, εγκατέλειψαν γρήγορα την προσπάθεια. Κάποιοι το προσπαθούν ακόμα χωρίς επιτυχία. Γιατί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή είναι κάτι διαφορετικό. Έχει γερά θεμέλια. Πατάει γερά στην επαναστατική ιδεολογία του ΚΚΕ, στην ανατρεπτική μας πολιτική πρόταση. Στο μαχητικό κάλεσμα της ΚΝΕ για όσα δικαιούται η νέα γενιά και της κλέβουν.
Κάθε καινούρια γενιά νιώθει το Φεστιβάλ περισσότερο δικό της από την προηγούμενη. Μικρά παιδιά που έζησαν το πρώτο τους Φεστιβάλ ανεβασμένα στους ώμους των γονιών τους, είναι σήμερα οικοδεσπότες. Πολλοί άλλοι είναι φέτος μαζί μας για πρώτη φορά, πήραν αυτό το τριήμερο τα πρώτα τους αγωνιστικά, επαναστατικά ερεθίσματα.
Το Φεστιβάλ έχει ένα μοναδικό προτέρημα. Η προετοιμασία των παραγωγών του, ο σχεδιασμός των χώρων, το στήσιμο, η λειτουργία του γίνονται υπόθεση χιλιάδων νέων. Φεστιβάλ σημαίνει οργάνωση, πείσμα για το ξεπέρασμα των δυσκολιών, διάθεση για προσφορά.
Αυτά τα 45 χρόνια, στο σανίδι του Φεστιβάλ έχουν ανέβει και έχουν “ρίξει κόκκινο στη νύχτα” οι καλύτεροι εκπρόσωποι όλων των μορφών τέχνης της χώρας μας, όπως ένας πολύ καλός φίλος του Φεστιβάλ που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.
Το Φεστιβάλ αποτελεί πόλο έλξης για τους νέους, γιατί όταν όλοι τους λένε ότι «δεν αλλάζουν τα πράγματα», αυτό προβάλλει άλλη άποψη: με τους αγώνες, τα όνειρά μας, την δύναμή μας μπορούμε να χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα, τον Σοσιαλισμό!
Είναι μια πολύ καλή αφορμή για να ξανασκεφτούν τη συνολικότερη στάση τους και όσοι πιστεύουν ότι έχουν βεβαιωμένες απαντήσεις μέσα στο σύστημα. Γιατί απ’ το χέρι της νέας γενιάς περνούν πολύ περισσότερα απ’ όσα προσπαθούν οι υπερασπιστές του συστήματος να την πείσουν!
Κάθε νέος και νέα που αισθάνεται απέχθεια απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα έχει τη δική του θέση στη μάχη μαζί μας, με το βλέμμα καρφωμένο στην αλλαγή, στη νέα κοινωνία που έχουμε ανάγκη.
Γιατί είναι, τελικά, αλήθεια αυτό που έγραψε ο πρωτοπόρος ποιητής της επανάστασης Βλ. Μαγιακόφσκι, ότι “εμείς, ο καθένας από μας, κρατάμε μέσα στη γροθιά μας τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος”.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Δύο μήνες μετά τις εκλογές και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η ΝΔ μπήκε με φορά, αποφασισμένη να τελειώνει με τις αντιλαϊκές εκκρεμότητες που άφησε πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη πως το βαρέλι των αντιλαϊκών μέτρων δεν έχει πάτο, συνεχίζει να γεμίζει, να φορτώνει νέα βάρη στο λαό γιατί αυτό απαιτούν τα «ιερά κέρδη» των μεγαλοεπιχειρηματιών, η ένταση της εκμετάλλευσης, το άνοιγμα των νέων πεδίων για «επενδύσεις».
Από το λεγόμενο “επιτελικό κράτος”, ένα κράτος δηλαδή στην υπηρεσία της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, μέχρι το νέο αναπτυξιακό νόμο που καταργεί τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, δίνει ένα ακόμα χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, και χαρίζει νέα προκλητικά προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, η ΝΔ παραδίδει μαθήματα ταξικής πολιτικής.
Τα νέα σχέδια καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος που επεξεργάζεται, με τις εξαγγελίες για ωμή παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στα σωματεία ομολογούν ότι η εχθρική για το λαό πολιτική πάει χέρι χέρι με την καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία, για να επικρατεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης.
Η ΝΔ είναι ένα κόμμα γέννημα – θρέμμα του κεφαλαίου, αυτό που λέμε ένα κλασικό αστικό κόμμα. Κι αν σήμερα μπορεί με τόση ευκολία να προβάλλει αυτό το πιο αυταρχικό, αντιδραστικό τύπο διακυβέρνησης, μπορεί να το κάνει γιατί έχει προηγηθεί η τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ. Με λίγα λόγια η ΝΔ περπατάει πάνω στα κόκκινα χαλιά που της έχει στρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος συκοφάντησε αριστερές αξίες και ιδανικά; Ποιος υπονόμευσε τον όποιο ριζοσπαστισμό; Ποιος νομιμοποίησε τα μνημόνια, την ΕΕ, ξέπλυνε το ΝΑΤΟ, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό;
Ποιος τελικά ακύρωσε θετικά αντανακλαστικά που υπήρχαν στο λαό κι επέτρεψε στη ΝΔ να εμφανίζεται σήμερα με τη σημαία της σιδερένιας πυγμής στην εφαρμογή της στρατηγικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο;
Δεν υπάρχει τομέας, που ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει στρώσει το έδαφος στην κυβέρνηση της ΝΔ για να ξεδιπλώσει την αντιδραστική της πολιτική.
Τα γεγονότα είναι πολλά και πεισματάρικα:
Τα δωράκια του Μητσοτάκη στο κεφάλαιο έρχονται να προστεθούν στα αντίστοιχα του Τσίπρα, όπως είναι η μείωση της φορολογίας στα μερίσματα των μετοχών.
Η επίθεση της ΝΔ στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις συλλογικές συμβάσεις αποτελεί συνέχεια του απεργοκτόνου νόμου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού με τους τρεις πυλώνες που έχει προαναγγείλει η ΝΔ έρχεται να συμπληρώσει το “νόμο – λαιμητόμο
του Κατρούγκαλου.
Η επικίνδυνη στρατηγική συμφωνία των ΗΠΑ που αναβαθμίζει η ΝΔ και προβλέπει να μπουν κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ οι νέες στρατιωτικές βάσεις, έχει ήδη εγκαινιαστεί από το ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο για το περιβάλλον, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε τα περιβαλλοντικά εγκλήματα σε Ελληνικό και Σκουριές αλλά και τη νέα χωματερή στη Φυλή που θα πνίξει ολόκληρη τη Δυτική Αττική στο σκουπίδι.
Συμπέρασμα; Η «ανάπτυξη για όλους» που λέει ο ένας, είναι εξίσου κάλπικη με τη «δίκαιη ανάπτυξη» που επικαλείται ο άλλος. Και οι δύο είναι γνήσιοι θιασώτες της βάρβαρης καπιταλιστικής ανάπτυξης που στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τη διαρκή εποπτεία, τη δημιουργία των όρων μιας νέας κρίσης.
Κι αν αυτή είναι η ανάπτυξη τους στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού στο εσωτερικό μέτωπο, στο εξωτερικό μέτωπο, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Όλοι με μια φωνή κόμματα και επιτελεία του συστήματος μιλούν για τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας μας στην περιοχή, για την Ελλάδα που είναι δήθεν νησίδα σταθερότητας και ασφάλειας, για να κρύψουν ότι στην ουσία, ακόμα πιο βαθιά και πολυπλόκαμα, έχει μπλέξει η χώρα μας στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
Μπορεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείχθηκε πρωταθλήτρια σε αυτό τον τομέα αλλά και η σημερινή της ΝΔ δεν πάει πίσω.
Τι λένε με ένα στόμα, μια φωνή στο λαό: Πως αν η Ελλάδα είναι το «καλό παιδί των ιμπεριαλιστών», αν κάνει συμμαχίες με το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ, αν γεμίζει τη χώρα με βάσεις, αν δαπανά 4 δις για ΝΑΤΟϊκές δαπάνες, αν παραδώσει τον ορυκτό πλούτο σε μεγάλους ενεργειακούς κολοσσούς τότε ο λαός της θα ζει με ειρήνη και ασφάλεια, θα έχει την προστασία και τις πλάτες των ισχυρών συμμάχων.
Αυτό που λένε δεν είναι μόνο ανιστόρητο, είναι και πολύ επικίνδυνο. Και είναι επικίνδυνο, γιατί εφησυχάζει το λαό σε μια περίοδο που όχι μόνο οξύνονται οι ανταγωνισμοί στην περιοχή, μαζί και η τουρκική προκλητικότητα με τα γνωστά σχέδια της “Γαλάζιας Πατρίδας”, αλλά και διεξάγεται ένα ολόκληρο παζάρι, η κατάληξη του οποίου μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες.
Άλλωστε πάντα η ένταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι όπλο, στα χέρια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ ΕΕ, για την άσκηση εκβιασμών στο εσωτερικό της κάθε χώρας, ώστε να προετοιμάζονται οι λαοί να δεχθούν αρνητικές για τα συμφέροντα τους «λύσεις».
Τέτοιες λύσεις είναι για παράδειγμα τα σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου, τέτοιες λύσεις είναι και τα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο, που επισπεύδονται με την καθοδήγηση των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ, για να προχωρήσουν απρόσκοπτα και τα σχέδια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων.
Ο λαός μας είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτών των δυσκολιών και των κινδύνων, αντιμέτωπος με την τουρκική προκλητικότητα, με την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης, με τους νατοϊκούς σχεδιασμούς, αλλά και με το δράμα των ξεριζωμένων από τους πολέμους στην περιοχή, που η ζωή και το μέλλον τους κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή, είτε στα ταξίδια θανάτου, είτε στα κολαστήρια των νησιών είτε στα παζάρια των ισχυρών με την Τουρκία, όπως γίνεται ξανά αυτήν την περίοδο.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Την ίδια στιγμή που τα άλλα κόμματα βρίσκονται σε αμηχανία, επεξεργάζονται, όπως λένε, την αντιπολιτευτική τους τακτική και τη φυσιογνωμία τους, αναζητώντας στην ουσία νέους τρόπους εγκλωβισμού του λαού στην ίδια στρατηγική, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε απέναντι στις αντιλαϊκές επιλογές της νέας κυβέρνησης, στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της λαϊκής κινητοποίησης.
Έχουμε διπλά μας τους χιλιάδες ανθρώπους που συμπορεύτηκαν μαζί μας στις εκλογικές μάχες, σε συνθήκες μοιρολατρίας, υποχώρησης και συμβιβασμού που φούντωσαν στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Σ΄ αυτές τις συνθήκες εκατοντάδες χιλιάδες στήριξαν το ΚΚΕ στις βουλευτικές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Αλλά και ευρύτερα τμήματα του λαού εκφράστηκαν θετικά για το κόμμα μας τη σταθερότητα, τη συνέπειά του.
Έχουμε σημαντικά εφόδια τις θέσεις, την πολιτική του Κόμματος μας, την πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσουν τα μέλη του κόμματος και της ΚΝΕ σε όλα τα μέτωπα. Και οι εργαζόμενοι τα λαϊκά στρώματα που μας παρακολουθούν ξέρουν πως το ΚΚΕ δεσμεύεται για συνεπή και καθημερινή πάλη, δεσμεύεται για αγώνες μέσα κι έξω από τη βουλή για να παρθούν μέτρα ανακούφισης, για να καθυστερήσουν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.
Μόνο που αυτό προϋποθέτει συμμετοχή στην απεργία, στη σύγκρουση με την εργοδοσία, στον αγώνα για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο, στην πάλη για να έρθει ο λαός στην εξουσία.
Οι κομμουνιστές με υψηλό αίσθημα ευθύνης, βγαίνουν μπροστά στη διεκδίκηση, στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους συνδικαλιστές τους. Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, μια αντιπολίτευση που κρίνεται καθημερινά, αλλάζει συσχετισμούς σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Βαδίζοντας αυτό το δρόμο διεκδικούμε να αυξηθούν οι μισθοί, να επανέλθουν οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας για όλους τους εργαζόμενους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Να αυξηθούν οι συντάξεις, να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να μπει φρένο στο νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Να ανακουφιστούν εδώ και τώρα οι εργατικές λαϊκές οικογένειες από την φοροληστεία.
Μπαίνουμε μπροστά για να υψωθεί τείχος προστασίας στις λαϊκές κατοικίες, ενάντια στους πλειστηριασμούς που θα φουντώσουν το επόμενο διάστημα. Μπαίνουμε μπροστά για να αυξηθούν οι εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης, ριζωμένες σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης. Να διευρύνεται η δύναμη του Κόμματος και της ΚΝΕ με νέους αγωνιστές και αγωνίστριες.
Να αναπτύσσεται η κοινωνική συμμαχία των μισθωτών εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων αγροτών και ΕΒΕ, επιστημόνων, καλλιτεχνών, ανθρώπων από το χώρο της εκπαίδευσης, της υγείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, να αγκαλιάζει πιο πλατιά τις γυναίκες και τη νεολαία.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες της εργατικής τάξης. Γνωρίζουμε καλά πώς σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό.
Γνωρίζουμε καλά ότι στη σημερινή κατάσταση τα πράγματα κυλούν αργά και βασανιστικά, απαιτείται κόπος και πάρα πολλή προσπάθεια για να ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά, πολύ περισσότερο για να αποσπαστεί με πάλη και κινητοποίηση η παραμικρή ανακούφιση.
Το βλέπουμε και από την δράση του ΚΚΕ αλλά και της ΚΝΕ πώς η σημερινή νέα γενιά πρέπει να κινήσει βουνά για να δει ότι όντως κάτι υπάρχει έξω από τα όρια του σημερινού, διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος.
Ότι πρέπει να περάσει μέσα από συμπληγάδες. Καιροφυλακτούν η δαιμονοποίηση του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, και των κορυφαίων στιγμών της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και διεθνώς, ο συμβιβασμός με τη σημερινή άθλια κατάσταση, οι ντεμέκ (προσποιητές) συγκρούσεις που δε θίγουν ούτε στο ελάχιστο τα ιερά και τα όσια του εκμεταλλευτικού συστήματος, οι προκαταλήψεις απέναντι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ, στην οργανωμένη πάλη ακόμα και τη συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, των συλλόγων φοιτητών και σπουδαστών, της μαθητικής κοινότητας.
Το ίδιο το σύστημα, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους γνωρίζουν καλά πώς η πολιτική τους φέρνει όλο και πιο κοντά μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό και την νεολαία.
Χειροτερεύει διαρκώς τη ζωή των πολλών. Δημιουργεί νέους λόγους για την κινητοποίηση και τη συμμετοχή στον οργανωμένο αγώνα. Γι’ αυτό παίρνουν τα μέτρα τους. Με ένταση της κρατικής καταστολής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
Τέτοιας κοπής μέτρα είναι τα μέτρα για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, η κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια, ο νόμος που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα – πλην του ΚΚΕ – για το γενικευμένο φακέλωμα του λαού.
Μαζί με όλα αυτά οι αξίες της άρχουσας τάξης παρουσιάζονται ως αυτονόητες και φυσιολογικές, το σύστημα προβάλλεται ως αιώνιο, ανίκητο, ακόμα και ως το καλύτερο σύστημα που μπορεί να ζήσει η ανθρωπότητα.
Όμως η σημερινή νέα γενιά, ιδιαίτερα οι πιο πρωτοπόροι αγωνιστές έχουν ένα πλεονέκτημα. Είναι η σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, το πρόγραμμα του και η καθημερινή παρέμβασή του που πατάνε γερά πάνω στις δυνατότητες του σημερινού επιπέδου ανάπτυξης του ανθρώπου, της επιστημονικής και τεχνολογικής δυνατότητάς του, των παραγωγικών μέσων που διαθέτει.
Η επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ μπορεί να εκπαιδεύει, διαπαιδαγωγεί και προετοιμάζει δυνάμεις, να προφυλάσσει από αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Είναι η βάση για να οργανώνει, να εξηγεί το πώς και το γιατί σήμερα η μόνη διέξοδος υπέρ του λαού είναι η πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και η οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Το πρόγραμμα του ΚΚΕ έχει ενσωματώσει τα διδάγματα από τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις του παρελθόντος. Βασίζει στα συμπεράσματα της ιστορίας της ταξικής πάλης, τη βεβαιότητα ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Το ΚΚΕ, κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, στις μειωμένες απαιτήσεις, προβάλει πώς στην εποχή μας, σύγχρονο είναι να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε να αντιστοιχηθούν οι σημερινές δυνατότητες της παραγωγής και της επιστήμης με ένα ανώτερο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων.
Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι το κόστος για τη μόρφωση των παιδιών των εργαζομένων συνεχώς θα αυξάνεται, αποκλείοντας όλο και περισσότερους από τη γνώση, από το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο, σε μια πραγματικά πολιτισμένη ζωή.
Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τη στιγμή που στην παραγωγή εντάσσονται διαρκώς καινοτομίες και επιστημονικά επιτεύγματα που μπορούν να περιορίζουν τον ανθρώπινο μόχθο, αυτό δε συμβαίνει γιατί όλα υποτάσσονται στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.
Αυτά τα αδιέξοδα δε δημιουργούνται απλά από τα λάθη κάποιων πολιτικών, κάποιων στρυφνών ηγετών και κυβερνήσεων. Συνδέονται άμεσα με το πώς λειτουργεί το σημερινό σύστημα, με τους σιδερένιους νόμους που το διέπουν, όπως ο νόμος τους κέρδους και ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για το ποιο όμιλος θα επικρατήσει παίρνοντας μεγαλύτερα κέρδη και μερίδια από την αγορά.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ξέρουμε πως όλα μοιάζουν να είναι εναντίον μας, παρά το ότι η πορεία του καπιταλισμού παρέχει σήμερα πολύ περισσότερες αποδείξεις για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Η Ιστορία έδειξε πόσο αναγκαία ήταν η διόρθωση λαθών του παρελθόντος, όχι μόνο στη στρατηγική του κόμματος μας αλλά και διεθνώς.
Ξέρουμε πως η επεξεργασία της στρατηγικής απαιτεί ενότητα θεωρίας και πράξης. Ότι το να γίνει υπόθεση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, οδηγός δράσης και ανάπτυξης αγώνων των ευρύτερων εργατικών – λαϊκών μαζών, δεν είναι εύκολη δουλειά.
Όμως συντρόφισσες και σύντροφοι, το επισημαίνουμε ξανά:
Το ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε και τη Σκύλλα του αστισμού και τη Χάρυβδη του ρεφορμισμού, του οπορτουνισμού, ότι καταφέραμε να κρατήσουμε όρθιο το Κόμμα μας με συνεχή δράση, καθημερινή παρουσία στον αγώνα και στις πολιτικές εξελίξεις, δεν μας εφησυχάζει.
Σήμερα οι συνθήκες δράσης και οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες, πιο σύνθετες.
Η επεξεργασία του Προγράμματός και ιδιαίτερα η πολιτική μας στάση προκάλεσε συστηματική επίθεση κατά του Κόμματος όχι μόνο από τον ταξικό αντίπαλο, αλλά και από τον οπορτουνισμό.
Μια επίθεση ύπουλη και επεξεργασμένη, καθώς οι φορείς της δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ωμά, προκλητικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο του ’90-’91, όταν πίστεψαν ότι η νίκη της αντεπανάστασης ήταν η χρυσή ευκαιρία να «ξεφορτωθεί» το κομμουνιστικό κίνημα τον μαρξισμό – λενινισμό ή να διατηρήσει κάποιες μαρξιστικές ιδέες, απαλλαγμένες όμως από τον επαναστατικό σοσιαλιστικό χαρακτήρα τους.
Κυρίως από το 2012 και μετά, ο οπορτουνισμός επέλεξε να μας αντιμετωπίσει με κύριο όπλο τη στενοχώρια και την ανησυχία για το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα του 2012 και την απότομη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ τότε, που τον οδήγησε στην κυβερνητική εξουσία το 2015.
Με τη γραμμή μιας ψεύτικης ελπίδας, ότι κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να φρενάρει την αντιλαϊκή επίθεση, προσπάθησαν να παρασύρουν το ΚΚΕ στη γραμμή πολιτικής κυβερνητικής συνεργασίας, ανώδυνων μεταρρυθμίσεων για να δοθεί ανάσα, να τονωθεί το σάπιο σύστημα, της δήθεν ανακουφιστικής εξόδου από το ευρώ, με μια κυβέρνηση δήθεν «αριστερών» πολιτικών δυνάμεων.
Ο οπορτουνισμός χρέωσε στην προγραμματική γραμμή του Κόμματος και στο Καταστατικό του την έλλειψη τέτοιας μετακίνησης, συσπείρωσης δυνάμεων, σε μια περίοδο που το Κόμμα όντως είχε καταγράψει εκλογικές απώλειες, που οπωσδήποτε είχαν και έχουν πολιτικό – ιδεολογικό χαρακτήρα.
Πρόβαλε ότι μια τέτοια επιλογή είναι επιβεβλημένη λόγω του αρνητικού συσχετισμού, ότι θα γινόταν εφαλτήριο για την αλλαγή του, κατηγορώντας το ΚΚΕ για έλλειψη τακτικής.
Τότε, βέβαια, δεν είχαν αποκαλυφθεί πλήρως οι στενές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και το «βαθύ» αστικό κράτος μιας διεφθαρμένης και σάπιας καπιταλιστικής εξουσίας.
Στην Ελλάδα, έχουμε αρνητική πείρα από την ολιγόχρονη συμμετοχή του Κόμματός μας σε διάφορες αστικές κυβερνήσεις, και το 1944 και το 1989. Η πείρα στην καπιταλιστική Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική έχει δείξει ότι όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα αποφασίζει να πάρει μέρος σε μια κυβέρνηση διαχείρισης στο όνομα μιας μεταβατικής επιλογής, έχει ήδη δέσει τα χέρια του, ακόμα και όταν δε δεσμεύεται με επίσημη συμφωνία ή έχει διακηρύξει τη διατήρηση της αυτοτέλειάς του.
Καμιά εγγύηση δεν παρέχουν γραπτές ή όχι δεσμεύσεις. Οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς δεν εξαρτώνται από τις πολιτικές συμφωνίες. Ξέρουμε πως η πρόοδος της ταξικής πάλης, της κινητήριας δύναμης των θετικών εξελίξεων, δεν εξαρτάται ούτε από τρικ, ούτε από τακτικισμούς, ούτε από τον δήθεν ρεαλισμό της μοιρολατρίας, ούτε από το άγχος των εκλογικών ποσοστών ή την υποκατάσταση του κινήματος από δήθεν επαναστατικά «στιγμιότυπα» και «χάπενινγκς».
Εξαρτάται από την οργανωμένη, προσανατολισμένη παρέμβαση για την οργάνωση των πρωτοπόρων εργατικών – λαϊκών δυνάμεων. Στόχος είναι η ανάπτυξη των γραμμών του Κόμματος από τους πιο πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες, η ηλικιακή του ανανέωση, η αύξηση των οργανωμένων γυναικών. Η ένταξη στο κόμμα των πιο διαλεκτών αγωνιστών από τα λαϊκά στρώματα, των αγροτών, αυτοαπασχολουμένων, μισθωτών επιστημόνων και καλλιτεχνών. Γι αυτό απαιτείται συστηματική, ειδική δουλειά, ανεξάρτητα αν διατρέχουμε περίοδο αγώνων ή στασιμότητας.
Ούτε βέβαια η αύξηση των γραμμών του Κόμματος φέρνει αυτόματα πιο ισχυρούς αγώνες. Υπάρχει αλληλεπίδραση, αλλά αυτή προωθείται συστηματικά και επιτελικά, με συνδυασμένα καθήκοντα, κριτήρια και μέσα, και όχι αυθόρμητα και μηχανιστικά.
Μια πραγματική μεταβολή στον συσχετισμό μεταξύ των δύο αντίπαλων τάξεων δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί με μαζική συσπείρωση με το κόμμα της εργατικής τάξης, σε σύγκρουση και εμφανή αποδυνάμωση, αδυναμία λειτουργίας των αστικών μηχανισμών, των αστικών θεσμών και των κυβερνήσεών τους.
Ο αρνητικός διεθνής συσχετισμός θα αρχίζει να δέχεται πλήγμα στο βαθμό που σε εθνικό επίπεδο αναπτύσσεται η ταξική πάλη, αποκτά αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, συγκρούεται κάθετα με την πολιτική διεξόδου από την κρίση και τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Είναι και δική μας ευθύνη να περιορίζουμε – όσο εξαρτάται από εμάς – τις εφεδρείες του καπιταλισμού, να του ψαλιδίζουμε τις ευκαιρίες, να καταφέρνουμε πλήγματα, να συγκεντρώνονται δυνάμεις για την αντεπίθεση και την ανατροπή. Όσο πιο υψηλή η πολιτική συνείδηση, τόσο ο αγώνας για τα άμεσα προβλήματα έχει ελπίδα.
Η πορεία της δύναμης του Κόμματος καθορίζεται από συνδυασμένα κριτήρια, ορισμένα από τα οποία παίζουν πιο καθοριστικό ρόλο σε σύγκριση με άλλα, σχετίζονται με την ανάγκη για ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, προώθηση της αντιμονοπωλιακής – αντικαπιταλιστικής Κοινωνικής Συμμαχίας, την πάλη για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Η εργατική τάξη φέρει την πρώτη ευθύνη για το επίπεδο κοινής κατεύθυνσης και δράσης με τους συμμάχους της. Το επίπεδο και η εμβέλεια της συμμαχίας θα κρίνονται σε κάθε φάση, από την ικανότητα του εργατικού κινήματος να αντέχει στην πίεση που ασκούν τα μικροαστικά στρώματα, στις ταλαντεύσεις τους.
Κριτήριο είναι και η αντοχή σε συνθήκες εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας, βίας, καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Η σταθερή μαχητικότητα της καθημερινής πάλης, που καθορίζεται από τη στρατηγική του Κόμματος, μπορεί να είναι ένας καλός σπόρος που θα καρπίσει αργά ή γρήγορα.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με σιγουριά: Δεν έχει ηττηθεί καθολικά η διάθεση για αντίσταση και αντεπίθεση. Αυτή η διάθεση υπάρχει, δεν τσακίστηκε παρά τις συστηματικές προσπάθειες που έγιναν. Και δεν θα σβήσει χάρη στο ΚΚΕ και στις ριζοσπαστικές δυνάμεις που υπάρχουν και συμπαρατάσσονται στο κίνημα.
Αν και ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός, ωστόσο επίσης παραμένει η δυναμική του ΚΚΕ που συνδέεται και με τη μακρόχρονη πείρα του, με τα διδάγματα που έχει πάρει, αλλά και με την ικανότητα αντοχής στις παγίδες της ενσωμάτωσης και της μετάλλαξης.
Είναι κι αυτός ένας όρκος πίστης προς τον λαό μας, προς τους λαούς όλου του κόσμου, στην παγκόσμια εργατική τάξη, που σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο, δίνει τις ίδιες μάχες, για να γίνει τελικά πραγματικότητα, οριστικά και αμετάκλητα αυτήν τη φορά στον αιώνα μας, η δυνατότητα της πραγματικά ανώτερης σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Το ΚΚΕ νιώθει ιδιαίτερη περηφάνια, γιατί την πρώτη μέρα που έπεφτε η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, είχε το θάρρος μέσω του «Ριζοσπάστη» να διαλαλήσει «Σύντροφοι, ψηλά τη σημαία! Η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών!».
Ούτε μια στιγμή δεν κλονίστηκε η πίστη μας πως η ανερχόμενη δύναμη στην εποχή μας, η εργατική τάξη, με το κίνημά της, εάν το αποφασίσει, μπορεί να ηγηθεί της υπόθεσης της κοινωνικής προόδου, του περάσματος από τον παλιό τρόπο παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, τον καπιταλιστικό, στο νέο, τον σοσιαλιστικό- κομμουνιστικό.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να καλυφτούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας. H κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα.
Η χώρα μας είναι μια πλούσια χώρα και μπορεί να μειώσει την εξάρτησή της από τα διεθνικά μονοπώλια σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Προϋπόθεση γι αυτό είναι η αξιοποίηση του παραγωγικού μας πλούτου από τον πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της οικονομίας. Να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτή την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας εξαλείφοντας την ανεργία.
Η εργατική εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα και δημιουργούν χρέη, στο πλαίσιο της μιας ή άλλης καπιταλιστικής διαχείρισης, με κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για τα σχέδια του ΝΑΤΟ, με μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους το οποίο είναι προϊόν των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων.
Όλοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν με βάση τις ανάγκες τους δωρεάν σύγχρονες δημόσιες υπηρεσίες υγείας, παιδείας αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων. Τα πανεπιστήμια σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς θα προωθούν την έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο των οργάνων διοίκησης και διεύθυνσης, αλλά και στην ουσιαστική συμμετοχή στα όργανα εξουσίας.
Ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Στα ανώτερα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες, και θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων, των φοιτητών, των συνταξιούχων. Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δεν θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί.
Η αποδέσμευση της χώρας από τις αλυσίδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Η σημαντική γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής, διαμορφώνει ευνοϊκό πεδίο διαπραγματευτικής βάσης για τη λαϊκή εξουσία, ιδιαίτερα σε περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων, διασάλευσης των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Αυτή είναι η πρόταση που καταθέτουμε σήμερα μέσα στην εργατική τάξη, στο λαό, πρόταση ρεαλιστική γιατί συμφέρει πρώτα απ΄ όλα την πλειοψηφία του λαού.
Καλούμε, λοιπόν, σε συμπόρευση τον κόσμο με ριζοσπαστική αγωνιστική διάθεση, που δεν πείθεται και αντιδρά στις εμμονές κατά του ΚΚΕ και που, παρά τις όποιες διαφωνίες του μαζί μας, εκτιμά τη δράση μας και την προσπάθειά μας μέσα σε δύσκολες και άνισες συνθήκες, την επιμονή μας στην υπεράσπιση της τιμής, της Ιστορίας 100 χρόνων και των ιδανικών του κινήματος.
Καλούμε ιδιαίτερα σε αυτόν τον δρόμο τους νέους ανθρώπους. Κάθε νέος, κάθε νέα που αισθάνεται απέχθεια και εκμεταλλεύεται από το σημερινό σύστημα, έχει επιλογή και τη δική του θέση στον αγώνα για το σοσιαλισμό κομμουνισμό.
Παλεύουμε με αισιοδοξία, αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που γεννά ο δυσμενής συσχετισμός και ο απόηχος της αντεπανάστασης της ανατροπής του σοσιαλισμού.
Ξέρουμε ότι παρά το πογκρόμ αντικομμουνισμού, διαστρέβλωσης της Ιστορίας, όπως το προχτεσινό κατάπτυστο αντικομουνιστικό ψήφισμα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, παρά τους τόνους λάσπης που έχουν ρίξει πάνω στο όραμα του σοσιαλισμού, δεν τους βγαίνει.
Μεγαλώνει συνεχώς η δυσαρέσκεια απέναντι στο σημερινό σύστημα, ακόμα κι αν αυτή δεν εκφράζεται προς το παρόν με απόφαση συμμετοχής στον οργανωμένο αγώνα για μια νέα κοινωνία.
Ξέρουμε επίσης πως το καινούργιο δεν διαμορφώνεται, δεν ωριμάζει μια κι έξω, γιαυτό και ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός ΜΠΟΡΕΙ να μπει ξανά μπροστά για την ανθρωπότητα, αναπτύσσοντας πλέρια και σταθερά τα χαρακτηριστικά του, τα πλεονεκτήματά του.
Αγωνιζόμαστε βαδίζοντας έναν απόκρημνο και δύσκολο δρόμο, πιασμένοι γερά χέρι-χέρι, με την εργατική τάξη και τη νεολαία. Γιατί με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας, «θα χτίσουμε έναν κόσμο λεύτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα», το σοσιαλισμό.
Ζήτω τα 45 χρόνια του Φεστιβάλ της ΚΝΕ! Κοιτάμε μπροστά, πάμε μπροστά! Με την εθελοντική απόφασή μας και την ακλόνητη θέληση μας να κάνουμε τα όνειρα πραγματικότητα.
Συνεχίζουμε να πολεμάμε και να τραγουδάμε! Καλή δύναμη σε όλους και όλες!
