Αρχικά, αποκάλυψε: «Όταν ήμουν 19-20 χρονών και ήρθα στην Ελλάδα και μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, έμαθα ότι ήταν κακό να είσαι από την Αλβανία, κάπως σε βρίζουν, χωρίς όμως να αντιλαμβάνομαι γιατί γίνεται αυτό. Μεγαλώνοντας αυτό έγινε ένα αγκάθι στη ψυχούλα μου, το οποίο κάθε φορά που περνούσα από μια παρέα και τους έλεγα ότι είμαι από την Αλβανία, τους κοιτούσα να δω πώς θα αντιδράσουν. Θα ήθελα να μην είχα βιώσει τον ρατσισμό για να μην έχω αγκάθι και να πω “Παιδιά είμαι από την Αλβανία”. Δεν είναι σούπερ;».
Και πρόσθεσε στη συνέχεια, μιλώντας στο podcast: «Δυστυχώς αυτό δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό σε μια τέτοια εποχή. Δεν θα άλλαζε αυτό. Θα έπρεπε να ήταν αλλιώς το 2005, αλλά δεν ήταν. Μιλάω για την Ελένη που τότε ξεκινούσε την καριέρα της, τι άγχος είχε. Αυτό που έχω βιώσει με έκανε αυτό που είμαι πια. Θα γυρίσει να μου πει κάποιος: “Εσύ που ντρεπόσουν…”, όχι δεν ντρεπόμουν εγώ. Μπερδεύεται ο κόσμος. Δεν ντρέπεται ένα παιδί από το χωριό να πει ότι είναι γκέι, δεν ντρέπεται γι’ αυτό που είναι, φοβάται την αντίδραση και την κατακραυγή του κόσμου. Μακάρι να άλλαζε, εγώ μέσα μου είμαι πολύ καλά. Θα μάθω στο παιδί μου ό,τι θέλει να κάνει και να είναι περήφανος για αυτό. Το έχω βιώσει και είναι πολύ περίεργο συναίσθημα. Η μικρή Ελένη δεν θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι άλλο, δεν είχε τα κότσια τότε να το πει».
Έπειτα τόνισε: «Δεν είχα το θάρρος, δεν πίστεψα σε εμένα. Ρε αγάπη μου είχα πάει σε δισκογραφική και όταν έκλεισα την πόρτα μου είπαν μετά: “Έλα τώρα το αλβανάκι θέλει να κάνει και καριέρα”».
