Με αφορμή την παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, ο Μ. Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης με τη Λαϊκή Συσπείρωση έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η 25η Νοέμβρη είναι η μέρα που ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει σε Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Το ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει σε «εθιμοτυπική» βάση το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών ούτε επικεντρώνει μόνο στη φυλετική του διάσταση, λέγοντας μόνο την μισή αλήθεια με στόχο να απαλλαγή από την ευθύνη του, το σύστημα.
Για το ΚΚΕ η βία και κατά των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με τη βαρβαρότητα που εκπέμπει το καπιταλιστικό σύστημα, όπου οι εργατικές, λαϊκές ανάγκες γίνονται εμπόρευμα και τα δικαιώματα των γυναικών τσακίζονται στις μυλόπετρες της κερδοφορίας και του ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και οι συνέπειες της επεκτείνονται στις εργασιακές, κοινωνικές έως τις διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι η προέκταση της βίας της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, των πλειστηριασμών, την τρομοκρατία της απόλυσης, τη συρρίκνωση και εμπορευματοποίηση όλο και περισσότερων παροχών και υπηρεσιών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια.
Αυτή είναι η κοινή ρίζα της σε όλες τις χώρες, από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ μέχρι τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ανεξάρτητα αν σε κάποιες παίρνει πιο οξυμένη μορφή.
Με βάση τα καταγεγραμμένα περιστατικά, έχουν αυξηθεί οι απολύσεις εγκύων ή νέων μητέρων όταν επιστρέφουν από την άδεια μητρότητας. Πρόκειται για εργαζόμενες που απασχολούνται με το «μπλοκάκι». Αντίστοιχα, έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις εργοδοτών που ζητούν έγγραφη διαβεβαίωση ότι οι εργαζόμενες δε θα τεκνοποιήσουν για όσο διάστημα εργάζονται στην επιχείρηση.
Ακόμα, στις νέες εργαζόμενες γενικεύεται η μερική απασχόληση, η ανασφάλιστη δουλειά, με αποτέλεσμα κάποιες κοπέλες να χάνουν το επίδομα της άδειας μητρότητας γιατί τους λείπει 1 ένσημο από τα 200 που χρειάζονται την τελευταία διετία για να το πάρουν.
Αυτά προστίθενται στην εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί μέσα στους χώρους δουλειάς, στη συνολική επίθεση κυβέρνησης- ΕΕ- επιχειρηματικών ομίλων απέναντι στο σύνολο της εργατικής τάξης, στο εργατικό-λαϊκό εισόδημα.
Τα αναγκαία και αυτονόητα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα του γυναικείου οργανισμού, αποτελούν κόστος για την εργοδοσία και το κράτος. Το σύστημα συνειδητά διατηρεί αναχρονιστικά κατάλοιπα, όπως τις ανισοτιμίες και διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, ώστε να χρησιμοποιεί τη γυναίκα ως φτηνότερη και άρα περισσότερο εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη. Γι’ αυτό επιδιώκουν να διευρυνθεί το γυναικείο εργατικό δυναμικό και σε άλλους τομείς, να γενικευτεί η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις έργου, η ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά, συνολικά οι ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές έχουν βαριές συνέπειες στη ζωή όλων, αλλά πλήττουν με ιδιαίτερη βαρύτητα τη ζωή των γυναικών που -είτε έγκυες είτε με μωρά στην αγκαλιά- με κίνδυνο της ζωής τους και των παιδιών τους υφίστανται τεράστιους κινδύνους και κακουχίες. Γυναίκες πρόσφυγες που πέφτουν θύματα εξαναγκασμού και πορνείας. Γίνονται, εύκολα θύματα για τα κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας. Η απουσία της μέριμνας του κράτους και των υπηρεσιών του για τις ανάγκες και τα προβλήματά τους, αλλά και η υποκατάσταση της ευθύνης του από τη δράση των ΜΚΟ, δίνει εκρηκτικές διαστάσεις στο πρόβλημα.
Η γυναίκα, παρουσιάζεται από το σύστημα, σε πολλές περιπτώσεις, ως εμπόρευμα και κυρίως ως αντικείμενο σεξουαλικά εκμεταλλεύσιμο, προκειμένου να θησαυρίζουν διάφοροι επιχειρηματίες, από τα ΜΜΕ, έως το χώρο της μόδας και του θεάματος. Δημιουργούν πρότυπα εμφάνισης και συμπεριφοράς που οι γυναίκες της καθημερινής πραγματικότητας είτε πιέζονται για να τα μιμηθούν ή, με αυτόν τον τρόπο, αισθάνονται κατώτερες του αναμενόμενου.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την οικονομική ανέχεια και την προσπάθεια να βρουν διέξοδο στη ζωή τους, πολλές γυναίκες, ιδιαίτερα νέες κοπέλες εξωθούνται στην εμπορευματοποίηση του σώματός τους είτε σε οίκους ανοχής είτε μόνες τους.
Το ΚΚΕ είναι αντίθετο στην καθιέρωση της πορνείας ως επάγγελμα. Ο πλαστός διαχωρισμός εθελούσιας και καταναγκαστικής πορνείας αξιοποιεί σαν ατμομηχανή την καταναγκαστική προκειμένου επί της ουσίας να επεκτείνει τη νόμιμη.
Η πορνεία, νόμιμη ή παράνομη, αποτελεί δομικό υλικό του εκμεταλλευτικού συστήματος και ακραία φυλετική διάκριση των ταξικών κοινωνιών. Είναι η έσχατη μορφή εμπορευματοποίησης και εκμετάλλευσης της γενετήσιας λειτουργίας που υποβιβάζει τον άνθρωπο σε εμπόρευμα.
Η βία και εκμετάλλευση κατά των γυναικών είναι άμεσα δεμένη με τη θέση της γυναίκας στη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, με αναχρονιστικές αντιλήψεις που επιβιώνουν χιλιάδες αιώνες, με τη σκλαβιά της στα στενά πλαίσια του ατομικού νοικοκυριού. Όμως, η επίκληση της «πατριαρχικής κοινωνίας», όχι μόνο έχει στόχο να παρουσιάσουν ως αντίπαλο στα μάτια των γυναικών το σύζυγο, το συνάδελφο, το γείτονα, αλλά προσπαθούν με κάθε τρόπο ν’ αποκρύψουν την πραγματική αιτία που γεννά το πρόβλημα και να εμφανίσουν λογικές που περισσότερο θολώνουν τα νερά, παρά διασαφηνίζουν.
Σήμερα, δεν αρκεί οι γυναίκες «να σπάσουν τη σιωπή τους», και να περιγράψουν τη φρίκη της βίας, με όποια παραλλαγή τη ζει η κάθε μια. Δεν αρκεί να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες τη μιζέρια της «φιλόπτωχης αλληλεγγύης», του «εθελοντισμού», του φιλοδωρήματος, της μετεκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης, αντί για δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές. Ούτε οι ΜΚΟ αποτελούν τη διέξοδο στο πρόβλημα, οι οποίες καλούνται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, υποκαθιστώντας την κρατική ευθύνη.
Το ΚΚΕ παλεύει για την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους. Η πλειοψηφία τους λειτουργεί με ευρωπαϊκά κονδύλια και είναι αμφίβολη η συνέχειά τους, ενώ οι εργαζόμενες είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των εργαζόμενων, αλλά και τις ανάγκες για υπηρεσίες στις κακοποιημένες υπηρεσίες.
Ταυτόχρονα παλεύει για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Δεν υποτιμούμε ούτε τα όποια νομικά και θεσμικά μέτρα, ούτε τα επιμέρους μέτρα, όπως το άνοιγμα δομών για τις προσφυγοπούλες, ξενώνες για τις κακοποιημένες γυναίκες. Μετριάζουν και κατευνάζουν προσωρινά το φαινόμενο της βίας, της εμπορίας και εκμετάλλευσης
Εμείς, ως ΚΚΕ, γνωρίζουμε όσο υπάρχει αυτή η καπιταλιστική βαρβαρότητα τόσο θα διευρύνονται οι ανισότητες, τόσο θα αυξάνεται η βία, η πορνεία, η εργασιακή εκμετάλλευση σε όλες της τις μορφές. Αν δεν ξεριζωθούν οι κοινωνικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το προβλήματα, αν δεν απαλλαγή από το σύστημα εκμετάλλευσης, το καπιταλιστικό και η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, τότε οποιαδήποτε μέτρα ληφθούν θ’ αποτελούν ασπιρίνη, απλή διαχείριση επιπτώσεων και όχι αντιμετώπιση της ουσίας του προβλήματος.»
Τα σχόλια είναι κλειστά.