Στην ιστορική πορεία του τόπου μας, το 1898, αποτελεί ένα κρίσιμο έτος. Οι νέες γεωπολιτικές συνθήκες στην Ανατολική Μεσόγειο, επέφεραν καθοριστικές εξελίξεις και στην μακραίωνη σκλαβιά της Κρήτης, έπειτα από αμέτρητους αγώνες και θυσίες των προγόνων μας, για απελευθέρωση από τους Οθωμανούς. Ύστατη πράξη εκείνης της περιόδου, υπήρξαν οι ωμότητες του τουρκικού όχλου στην πόλη του Ηρακλείου, την 25η Αυγούστου 1898.
Με απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, είχε παραχωρηθεί στην Κρήτη, ένα μεταβατικό καθεστώς ειδικής Αυτονομίας. Μια συμβολική κίνηση αλλαγής στο σουλτανικό διοικητικό σύστημα –η τοποθέτηση χριστιανών φορολογικών υπαλλήλων στην πόλη–, υπήρξε το έναυσμα για τον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο, που, παρακινημένος από τις τουρκικές στρατιωτικές και διοικητικές αρχές, προχώρησε, την 25η Αυγούστου 1898, σε μια πρωτοφανούς αγριότητας σφαγή του άμαχου πληθυσμού της πόλεώς μας, και σε εκτεταμένη καταστροφή κτιρίων και περιουσιών. Ανάμεσα στα θύματα της τουρκικής βαρβαρότητας ήταν και Άγγλοι στρατιώτες.
Τα γεγονότα αυτά, που παραμένουν πάντα ζωντανά στην μνήμη μας, θα επισπεύσουν την πορεία του τόπου μας προς την Ελευθερία. Με την άφιξη του Ύπατου Αρμοστή, Πρίγκηπος Γεωργίου, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, και από κοινού με την εντατική δράση του Ελευθερίου Βενιζέλου και των επαναστατημένων συμπατριωτών μας, λίγα χρόνια αργότερα, το 1913, επιτεύχθηκε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Τα σχόλια είναι κλειστά.