Αν η Πρωτομαγιά είχε φωνή, αυτή θα ήταν των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου, των ανέργων και των νέων, των ηλικιωμένων και των συνταξιούχων.
Και αυτό γιατί είναι η φύτρα της κοινωνικής αφύπνισης, για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των ίσων ευκαιριών.
Η ιστορική μνήμη το επιβεβαιώνει, υπενθυμίζοντας μας ότι ο άνθρωπος είναι μέριμνα, για τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να επιδείξουμε, την απαιτούμενη πρόνοια και το προσωπικό ενδιαφέρον.
Διαχρονικά η 1η Μαΐου είναι μια μέρα εμβληματική και φορτισμένη, δείχνοντας μας το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, προκειμένου να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες, να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των πολιτών, να προσφέρουμε ευκαιρίες στη νέα γενιά, να στηρίξουμε τους απόμαχους της εργασίας, να κάνουμε πράξη την ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη.
Και το κυριότερο, με πνεύμα συνεργασίας όλων των συντελεστών της εργασίας, να δημιουργήσουμε μια ασπίδα προστασίας για τους εργαζόμενους, που αγωνιούν και ανησυχούν για το παρόν και το μέλλον τους, ζώντας σε συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας.
Στο κοινωνικό μέρισμα που δημιουργείται με σκληρή δουλειά, κόπο, θυσίες και προσφορά, μερίδιο απολαβής έχουν όλοι. Το επιτάσσει η κοινή προσδοκία για μία κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης.
Τα σχόλια είναι κλειστά.