Με μεγάλη απογοήτευση παρακολουθούμε την αδιάλλακτη στάση του
δήμου Χανιών απέναντι στα αιτήματα του συλλόγου μας που αφορούν την
στήριξη των μουσικών που ζουν και εργάζονται στα Χανιά. Λίγες μέρες
πριν την περίοδο των Χριστουγέννων, το Σωματείο μας επέδωσε τα
αιτήματά μας στον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου Χανίων (Ιωάννη
Γιαννακάκη), όπως και σε άλλους Δήμους του νομού μας και παρόλο που
στην συνάντηση ειπώθηκε πως τα κονδύλια για τον πολιτισμό ήδη είναι
αυξημένα, η στήριξη των μουσικών του τόπου είναι ισχνή και τα αιτήματα
μας, παραμένουν αιτήματα.
Τον Μάιο ο δήμος καλούσε τους μουσικούς να συμμετέχουν
εθελοντικά (!) στο 1ο
φεστιβάλ μουσικής Χανίων στο πλαίσιο της
ευρωπαϊκής ημέρας της μουσικής. Αφού διαμαρτυρηθήκαμε και το
κοινοποιήσαμε στα ΜΜΕ, μας απάντησαν πως το φεστιβάλ αφορούσε
ερασιτέχνες και όχι επαγγελματίες μουσικούς. Εδώ να διευκρινίσουμε πως
δεν συμφωνούμε με την άποψη που θέλει τους καλλιτέχνες να πρέπει μέσω
εθελοντισμού να δείξουν την τέχνη τους ώστε να αποκτήσουν το κοινό τους
και να μπορέσουν να «μεταπηδήσουν» στους επαγγελματίες μουσικούς. Η
τέχνη της μουσικής κατακτιέται μετά από πολυδάπανες σπουδές (η μουσική
εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι κυρίως ιδιωτική) και χρονοβόρα και
κοπιαστική μελέτη. Δεν απαιτείται λοιπόν τίποτα παραπάνω από αυτό για
να βγει στη σκηνή και να αμειφθεί για τους κόπους χρόνων. Στο αίτημα μας
ο δήμος να πραγματοποιήσει φεστιβάλ μουσικής ώστε να στηρίξει τους
μουσικούς του τόπου, ο κος Ιωάννης Γιαννακάκης μας είπε πως γίνονται
πολλά φεστιβάλ μουσικής στον δήμο Χανιών. Μέσα στις μουσικές δράσεις
που ανέφερε είναι και τα «Ανοιχτά πανιά». Ωστόσο με έκπληξη και
απογοήτευση στις 24/7 σε άρθρο τοπικής εφημερίδας διαβάσαμε την
δήλωση του αντιδημάρχου πολιτισμού που αναφέρει πως τα ανοιχτά πανιά
δεν είναι «μοντέλο χρηματοδότησης ντόπιων καλλιτεχνών αλλά ένα
μοντέλο που κάνει τα Χανιά πολιτιστικός κόμβος στην Ελλάδα».
Αναρωτιόμαστε λοιπόν:
1) ποια είναι η στήριξη του δήμου στους ντόπιους μουσικούς; 2) Πως θα
συνεχίσει η πολιτιστική παραγωγή των ντόπιων μουσικών όταν δεν
μπορούν να επιβιώσουν από την τέχνη τους και οδηγούνται στην
ετεροαπασχόληση ή όταν αλλάζουν επάγγελμα;
Να υπενθυμίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια ο κλάδος μας έχει υποστεί
μεγάλο πλήγμα. Η προηγούμενη περίοδος μας έφερε όλους μπροστά στο
αμείλικτο ερώτημα αν θα συνεχίσουμε να ασκούμε την τέχνη μας με την
αφοσίωση που απαιτεί, καθώς και αν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να
επιβιώνουμε από αυτή. Ήδη πολλοί συνάδελφοι που έχουν αφιερώσει
χρόνια από τη ζωή τους σε σπουδές και μελέτη, έχουν αλλάξει επάγγελμα
για να επιβιώσουν. Ένα αυξημένο ποσοστό του κλάδου ετεροαπασχολείται,
και ένα επίσης μεγάλο ποσοστό συναδέλφων παραμένει εκτός εργασίας για
πάνω από 3 χρόνια.
Σήμερα που οι χώροι Πολιτισμού έχουν ανοίξει, η ανασφάλεια για
την επιβίωσή μας παραμένει. Το ίδιο και η επίθεση σε όσα εργασιακά
δικαιώματα μας έχουν απομείνει. Μπροστά μας έχουμε τη μάχη της
επιβίωσης από την ακρίβεια στην ενέργεια και όλα τα προϊόντα ως
απόρροια της πράσινης μετάβασης, του πληθωρισμού, της ανάπτυξης και
βέβαια των συνεπειών του πολέμου. Η τέχνη είναι μια μορφή εργασίας που
απαιτεί κόπο και αφοσίωση ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και κοινωνική
ανάγκη.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να συμφωνηθεί συγκεκριμένο «αμοιβολόγιο» για τις εκδηλώσεις του
δήμου που έχουν ζωντανή μουσική.
• Η πληρωμή των μουσικών από της εκδηλώσεις να γίνεται άμεσα και
όχι μετά από μήνες, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις
• Σε περίπτωση βιντεοσκοπημένων εκδηλώσεων, το συγγενικό
δικαίωμα
• Δωρεάν χώρο από τον δήμο για να μπορούν οι μουσικοί να κάνουν
πρόβες, να βρίσκονται με άλλους μουσικούς, να αλληλοεπιδρούν και
να παράγουν πολιτισμό
• Να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα στήριξης για τους μουσικούς που
ζουν και εργάζονται στον νομό
• Οι μουσικοί είναι επαγγελματίες – εργαζόμενοι και πρέπει να
επιβιώνουν μέσα από την εργασία τους.
