Δια του 10.816.286 το μερίδιο ευθύνης για το bullying

Γράφει η Αλκυόνη Χριστοδουλάκη

Με αφορμή το κατηγορητήριο που σχηματίστηκε για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε όλα όσα δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Όσα είπαμε και θα ξαναπούμε…

Με διαιρετέο τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής θα βρούμε την ευθύνη που έχουμε σαν πολίτες και σαν άνθρωποι για τη μάστιγα του bullying. Κανείς μας δεν πρέπει να αποποιείται των ευθυνών του, είναι πολύ εύκολο να συγκινούμαστε και να κατηγορούμε τους προφανείς bullies, αλλά το ότι έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να χάσει μια οικογένεια το παιδί της για να ασχοληθούν όλοι, είναι τουλάχιστον αξιοθρήνητο.

Που ήσασταν όλοι εσείς τόσα χρόνια που διοργανώνονται ημερίδες και ομιλίες για την ενημέρωση και εξάλειψη του φαινομένου; Εγώ η ίδια έχω αντικρίσει σε δύο ομιλίες για το σχολικό εκφοβισμό σε  σχολεία, εικόνα όπου συμμετέχοντες ήταν 8 γονείς! Που ήσασταν όλοι οι υπόλοιποι; Που ήταν τα παιδιά σας; Κανείς δε γεννιέται έτσι, bully γίνεσαι με την έλλειψη παιδείας, γίνεσαι με την έλλειψη σεβασμού, αξίες που τις αποκτάς μέσω της ανατροφής και της εκπαίδευσής σου. Πως να μην πληγεί τόσο η χώρα από το απάνθρωπο αυτό φαινόμενο όταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος στα σχολεία γίνονται σχόλια και “αθώα” πειράγματα κι ο εκπαιδευτικός βάζει απουσία και σε πετάει έξω για να συνεχίσει το μάθημα; Ποιόν ενημερώνει; Πόση σημασία δίνει; Τα θύματα του bullying τις περισσότερες φορές δε μιλάνε, πρέπει κάποια στιγμή να το αφομοιώσετε! Φοβούνται, ντρέπονται, είναι θύματα μιας κατάστασης που λαμβάνει χώρα μπροστά στα κλειστά σας μάτια!

Εκπαιδευτικοί είστε κύριοι και κυρίες για να εφοδιάσετε τα νέα παιδιά με ΠΑΙΔΕΙΑ, όχι επειδή ξέρετε πολλά για τα αρχαία ελληνικά, γονείς σας εμπιστεύονται τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών τους κι εσείς κλείνετε τα μάτια σε τέτοια φαινόμενα και κάθε μήνα περιμένετε το μισθό σας.

Πως να μην πληγεί η χώρα όταν στα σχολεία υπό την επίβλεψη εκπαιδευτικών γίνονται εκλογές δεκαπενταμελών και σε πολλές περιπτώσεις δημοφιλείς “τραμπούκοι” λαμβάνουν τα πρωτεία; Πρόεδροι και αντιπρόεδροι δεκαπενταμελών, οι “μικροί ηγέτες”, οι πρώτοι “ηγέτες” των σχολικών χρόνων, είναι στην πλειοψηφία τους μαθητές δημοφιλείς, επειδή έχουν τις καλύτερες ιδέες για την πενθήμερη εκδρομή. Γιατί δεν είναι οι μαθητές που διαβάζουν, και σκέφτονται, οι λιγότερο επικοινωνιακοί, εκείνοι που μέσα στη σχολική κατοχή κρύβονται και δεν είχαν ποτέ ευκαιρία να μιλήσουν;

Πως να μην πληγεί η χώρα όταν κάθε σπίτι ανοίγει την πόρτα του σε τηλεοπτικό bullying; Εκπομπές που βασίζουν τα πολύτιμα νούμερα τους στις δυσκολίες κάποιων ανθρώπων, στον πόνο τους, στην περιορισμένη κρίση τους; Γελούσατε με την “κοινωνική ανεπάρκεια” των μη υποψιασμένων, αθώων που βλέπατε στα κανάλια και νιώθατε ανώτεροι. Γελούσατε όταν στις εκπομπές της Πάνια κάποιοι έψαχναν ταίρι, κάποιοι έκλαιγαν, κάποιοι τραγουδούσαν με πολύ περιορισμένες ικανότητες πάνω σε αυτό.

Τα βλέπατε, τα βλέπαμε. Γελάτε όταν εκπομπές κρίνουν τις στιλιστικές επιλογές κάποιων, τα μαλλιά τους, τα σαρδάμ τους, τις εκφράσεις τους. Και τώρα ευαισθητοποιηθήκατε που φτάσαμε στο σημείο να χάσει τη ζωή του ένα παιδί που δεν άντεξε άλλο μια κατάσταση που όλοι τροφοδότησαν! Γελούσατε όταν βλέπατε στο δρόμο τον ομοφυλόφιλο να περπατάει διαφορετικά από σας, όταν βλέπατε το συνάδελφο να αλληθωρίζει, τον μανάβη να ψευδίζει. Όλα αυτά είναι κοινωνικός εκφοβισμός κύριοι. Το ότι δεν αποφάσισε κάποιος από κείνους να δώσει τέλος στη ζωή του από τον εξευτελισμό που βιώνουν καθημερινά δε σας καθιστά λιγότερο υπεύθυνους. Και σας, και μας και όλους.

Ο Βαγγέλης θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί. Αλλά δικό μας παιδί θα μπορούσε να είναι και κάποιος θύτης. Μην επαναπαύεστε ποτέ. Με την σωστή διαπαιδαγώγηση θα σωθούν ζωές, σωματικά και ψυχικά.

Δια του 10.816.286 το πηλίκο στο μερίδιο ευθύνης μας, αλλά επί του ίδιου αριθμού το γινόμενο στο μερίδιο μας για την εξάλειψη του φαινομένου.