«Δεν είχαμε άλλη επιλογή». Σε αυτές τις 4 λέξεις συμπυκνώνεται η ουσία της επιλογής που έφερε τη ΔΗΜΑΡ στην προοδευτική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ και τον Θανάση Θεοχαρόπουλο στην αγκαλιά του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Θεοχαρόπουλος χρησιμοποιεί τους συμβολισμούς της σφραγίδας της ΔΗΜΑΡ, για να εξασφαλίσει την πολιτική της επιβίωση και πιθανότητα και τη δική του. Το 2015 συμμάχησε με τη Φώφη Γεννηματά που ήθελε, μετά την εξαΰλωση των ποσοστών του ΠαΣοΚ, να δώσει μήνυμα επανένωσης του δημοκρατικού χώρου, εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Το 2019 συμμαχεί με τον Αλέξη Τσίπρα, που βλέποντας επί θύραις την εκλογική του συντριβή, προσπαθεί να περάσει την αίσθηση ότι δημιουργείται και μάλιστα επιτυχώς, στήνεται μια συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων.
Πώς φτάσαμε όμως στην προγραμματική συμφωνία;
Τα πάντα έκλεισαν στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αλέξης Τσίπρας με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, το απόγευμα της περασμένης Τρίτης. Η επικοινωνία έγινε, κατά τις ίδιες πηγές, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Προφανώς, στο Μέγαρο Μαξίμου, στελέχη του οποίου διατηρούν φιλικές επαφές με στελέχη της ΔΗΜΑΡ, γνώριζαν το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η Αγίου Κωνσταντίνου.
Αμέσως μετά την αποχώρηση από το Κίνημα Αλλαγής η ΔΗΜΑΡ βρέθηκε μπροστά σε τρεις επιλογές. Την πρώτη, την κάθοδο στις εκλογές με ένα σχήμα το οποίο θα εκπροσωπούσε τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, την προσπάθησε.
Το εγχείρημα, όμως, έλαβε τέλος την περασμένη Τετάρτη, όταν ο Σπύρος Λυκούδης τηλεφώνησε στον Θανάση Θεοχαρόπουλο και του ανακοίνωσε ότι οι «Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς» δεν βλέπουν θετικά την κάθοδο ενός τέτοιου σχήματος στις εκλογές. Η δεύτερη, η αυτόνομη κάθοδος στις ευρωεκλογές, ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία, ήταν μια κίνηση που απλά θα επιβεβαίωνε ότι η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα σφραγίδα.
Η τρίτη επιλογή, που ισοδυναμούσε με μονόδρομο, ήταν αυτή που προσέφερε ο Αλέξης Τσίπρας. Το προσκλητήριο του πρωθυπουργού για τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην προοδευτική συμμαχία συνοδευόταν από δύο θέσεις υποψηφίων στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και συμμετοχή των στελεχών της στα εθνικά ψηφοδέλτια. Κατά τις ίδιες πηγές δεν συζητήθηκε η παρουσία του κ. Θεοχαρόπουλου σε εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές θα διεκδικήσει, δια της ψήφου, την είσοδο του είτε στην Ευρωβουλή, είτε στη Βουλή. Αυτό που συμφωνήθηκε στην τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα-Θεοχαρόπουλου είναι ότι η σύμπραξη θα συνοδευτεί από ένα κείμενο προγραμματικής συμφωνίας στο οποίο θα γίνεται σαφής η αυτονομία της ΔΗΜΑΡ. Την συγγραφή της ανέλαβε μια ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ υπό την εποπτεία του Πάνου Σκουρλέτη σε συνεργασία με μια ομάδα στελεχών της ΔΗΜΑΡ, υπό τον γραμματέα του κόμματος, Στέργιο Καλπάκη, τον οποίο συνέδραμε με την εμπειρία του ο Δημήτρης Χατζησωκράτης.
Φυσικά, για όλα αυτά τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, υπάρχει η άποψη ότι ήταν προκαθορισμένα. Ότι η συμφωνία για συμπόρευση της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ προυπήρξε από την περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών , όπως είχε γράψει το ingr. Η απόφαση για συμπόρευση της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων. Προηγήθηκε η διαγραφή των μελών του κόμματος που συμμετείχαν στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ ενώ από τα εναπομείναντα μέλη (καθώς συνολικά οι διαγραφές, σύμφωνα με τους διαφωνούντες, ήταν 30) εξέφρασαν διαφωνίες και παραιτήθηκαν άλλα 5 μέλη.
Ολόκληρη η προγραμματική διακήρυξη ΣΥΡΙΖΑ- ΔΗΜΑΡ:
Απαραίτητη η συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη
Σήμερα, σε Ελλάδα και Ευρώπη, είναι απαραίτητη και επείγουσα η συμμαχία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, δυνάμεων της Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού κέντρου. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) που ανήκει στην Ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ), που ανήκει στον χώρο της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Μας ενώνει η ανάγκη συμπόρευσης και κοινών απαντήσεων στις νέες προκλήσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη, παραμερίζοντας υπαρκτές διαφωνίες μας σε μια σειρά ζητημάτων.
2. Απέναντι στην ακροδεξιά, τον εθνολαϊκισμό και τον νεοφιλελευθερισμό
Η οικονομική κρίση, η λιτότητα, η διεύρυνση των ανισοτήτων, ο αναποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του προσφυγικού ρεύματος ανέδειξαν τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αλλά και την λανθασμένη πολιτική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συντηρητική και νεοφιλελεύθερη ασκούμενη πολιτική από τις πλειοψηφούσες μέχρι σήμερα δυνάμεις της δεξιάς έχει οδηγήσει στην άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και στην ενίσχυση του εθνικισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού. Πολλά κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς, για να επιβιώσουν εκλογικά, υιοθετούν την ακροδεξιά ατζέντα ενισχύοντας ακόμη περισσότερο αυτή την τάση. Η απάντηση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική, με αφετηρία τις ευρωεκλογές. Προτεραιότητά τους σε όλη την Ευρώπη οφείλει να είναι η ήττα του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς, αλλά και η προώθηση πολιτικών ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης και των εργασιακών δικαιωμάτων, ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους, θωράκισης της δημοκρατίας.
3. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
Η ευρωπαϊκή εμβάθυνση και ολοκλήρωση είναι αναγκαία σε όλους τους τομείς, για μία δημοκρατική Ευρώπη που θα έχει ως συλλογικό όραμα έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας, που θα δίνει τη μάχη της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, με σταθερή στόχευση για μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, θα αντιπαρατίθεται αποφασιστικά στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, θα αντιμετωπίζει το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα, με αλληλεγγύη, ανθρωπισμό και πλήρη σεβασμό του διεθνούς δικαίου και θα προωθεί τη δημοκρατική της εμβάθυνση.
4. Ενίσχυση της Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Για να αντιστραφεί το ρεύμα του αντιευρωπαϊσμού και του εθνολαϊκισμού πρέπει οι πολίτες να συμμετέχουν στις αποφάσεις που θα λαμβάνονται από δημοκρατικά εκλεγμένα και νομιμοποιημένα κι όχι από άτυπα εξωθεσμικά όργανα, με κυρίαρχο το ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μόνο έτσι θα ξανακάνουμε την Ευρώπη ελκυστική.
5. Αναγκαία η ανάδειξη μιας προοδευτικής ατζέντας στην Ελλάδα με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό
Είναι αναγκαία η ανάδειξη μίας προοδευτικής ατζέντας με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Γι’ αυτό και ο διάλογος και οι συνεργασίες μεταξύ των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων πρέπει να γίνονται σε προγραμματική βάση, δεδομένου ότι στο νέο πολιτικό περιβάλλον οι διαχωριστικές γραμμές αριστεράς – δεξιάς και προόδου – συντήρησης είναι ξεκάθαρες και θα καθορίσουν τις πολιτικές συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις.
ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ μείναμε σταθεροί στην υπεύθυνη στάση επίλυσης του Μακεδονικού. Βάλαμε πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον. Κρατήσαμε μια πραγματικά πατριωτική στάση προς όφελος των συμφερόντων της χώρας συμβάλλοντας εμπράκτως στην οικοδόμηση μιας ειρηνικής βαλκανικής γειτονιάς. Τα όσα έχουν ακολουθήσει στην χώρα μας με την έξαρση ενός νέου εθνολαϊκισμού έφεραν στο προσκήνιο με έντονο τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ προόδου και συντήρησης. Η κοινή μας βούληση για την προώθηση μίας ενωτικής διαδικασίας προοδευτικής συμπαράταξης μακριά από ηγεμονισμούς για να ηττηθεί η συντηρητική δεξιά και η ακροδεξιά έθεσαν τις βάσεις για την Προοδευτική Συμμαχία. Για να βγει η χώρα οριστικά από την κρίση χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμη και κυρίως να προωθηθεί μία πραγματικά προοδευτική ατζέντα σε όλους τους τομείς πολιτικής.
6. Για την προώθηση μιας σύγχρονης αριστερής και προοδευτικής πολιτικής
· Ένα νέο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα στηρίζεται στα εργασιακά δικαιώματα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος, με επιχειρηματικότητα που σέβεται τους κανόνες, με καινοτομία και επενδύσεις για την παραγωγή νέου πλούτου και τη δίκαιη αναδιανομή του, με προτεραιότητες σε τομείς, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή, η ναυτιλία και η εξαγωγική μεταποίηση (δομικά υλικά, φάρμακα), όπου η χώρα μας έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, με ισχυρή παρουσία του δημόσιου τομέα σε στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας.
· Η καταπολέμηση της ανεργίας με τη δημιουργία βιώσιμων, καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας και μείωση των προσωρινών, υποαμοιβόμενων και ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Η περαιτέρω ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων και της εργατικής νομοθεσίας, η καταπολέμηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και της μαύρης εργασίας , η αύξηση των πραγματικών μισθών.
· Η προστασία των δημόσιων αγαθών, η ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και υγείας, η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σοβαρές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να γίνουν χωρίς κοινωνική συνοχή, γιατί όποτε αυτό δοκιμάσθηκε απέτυχε.
· Ένα δίκαιο, σταθερό φορολογικό σύστημα, με προοδευτικές κλίμακες και μείωση της αναλογίας έμμεσων προς άμεσους φόρους.
· Ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος που λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα, αφήνοντας πίσω τις παθογένειες, τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις.
· Ο σεβασμός και η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου, όπως και η διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
· Η υπεύθυνη στάση στα μεγάλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με σταθερή προσήλωση για ειρηνική επίλυση των διαφορών με τις γειτονικές χώρες, στο πλαίσιο μιας ενεργητικής, πολυδιαστατης και φιλειρηνικής πολιτικής, μακριά από κάθε εθνικισμό, με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και όχι το πολιτικό κόστος.
· Η διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, προώθηση της ισότητας όλων των πολιτών ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού.
· Η προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των δύο φύλων σε όλους τους τομείς της ζωής
· Η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους στην κατεύθυνση του διαχωρισμού των σχέσεων εκκλησίας – κράτους.
· Η συστηματική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η προστασία του περιβάλλοντος και η επιδίωξη της αειφόρου ανάπτυξης που λαμβάνει υπόψη την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική διάσταση.
· Η χάραξη και υλοποίηση μιας μακρόπνοης πολιτιστικής πολιτικής που θα διαφυλάσσει την πολιτιστική κληρονομιά και θα ενισχύει την σύγχρονη δημιουργία, τον πολιτιστικό πλουραλισμό και την προώθηση νέων τρόπων χρηματοδότησης του πολιτισμού
