Συστήθηκε στο ελληνικό τηλεοπτικό κοινό μέσω της εκπομπής «Χιούστον το Λύσαμε» που προβάλλεται από τη συχνότητα του ΑΝΤ1.
Η Αναστασία Πανοπούλου βρίσκεται στο πλευρό του Φάνη Λαμπρόπουλου και του Νικόλα Ράπτη ως μέλος του πληρώματος, ωστόσο η δική της πορεία περιστρέφεται γύρω από το χορό.
Η 21χρονη Αναστασία με την εξωτική ομορφιά, δώρο από τη μητέρα της που κατάγεται από τις Φιλιππίνες, μίλησε στο ελληνικό Playboy για το χώρο που διεκδικεί μία χορεύτρια στην ελληνική τηλεόραση, το bullying, τις παθογένειες που υπάρχει στον χώρο του χορού στην Ελλάδα και την πανδημία που απλώς «της κατέβασε τη ταχύτητα».
Τι σε οδήγησε να πάρεις την απόφαση να συμμετάσχεις στο καστ του «Χιούστον το Λύσαμε»;
Η τύχη, το χιούμορ του Φάνη και του Νικόλα και το γεγονός ότι στην Covid-19 εποχή, το επάγγελμα της χορεύτριας είναι πολύ περιορισμένο.
Πώς είναι μία επαγγελματίας χορεύτρια να τρυπώνει στο χώρο της τηλεόρασης και να αφήνει το δικό της αποτύπωμα;
Ως χορεύτρια έχω κάνει αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις σε shows (τραγουδιστικά) και σε guest εμφανίσεις διάφορων καλλιτεχνών. Οπότε δε νιώθω κάποια τρελή διαφορά, μόνο ότι ο κόσμος πλέον με ξέρει ως «Αναστασία» και όχι ως «χορεύτρια κάποιου καλλιτέχνη». Ιδανικά το αποτύπωμα που θα ήθελα να αφήσω είναι ένα συνδυασμός και των δύο: «Αναστασία η χορεύτρια».
Ποια είναι η στιγμή που έχεις νιώσει τη μεγαλύτερη αμηχανία στην εκπομπή;
Οι στιγμές που νιώθω αμηχανία στην εκπομπή είναι όταν ο Φάνης και ο Ράπτης κάνουν συζήτηση για κάποιο σοβαρό θέμα με τον καλεσμένο (γέλια). Εκεί λέω κάτι έχουν πάθει, δεν εξηγείται διαφορετικά. Αλλά η αλήθεια είναι πως προς το παρόν δεν έχω αισθανθεί πραγματική αμηχανία.
Έχεις απομυθοποιήσει καθόλου τον χώρο της τηλεόρασης, από την στιγμή που έγινε η καθημερινότητά σου;
Γνωρίζοντάς την ήδη κάποια χρόνια και βλέποντας πως λειτουργεί πότε δεν ήταν κάτι φοβερό στο κεφάλι μου. Πόσο μάλλον τώρα, που όλη τη διαδικασία την ζω σε εβδομαδιαία βάση. Σίγουρα όμως είναι ένα μέσο το οποίο μπορείς να προβάλλεις πολύ ενδιαφέροντα projects αλλά και φυσικά τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάτι που σίγουρα σε βοηθάει σε μελλοντικά σχέδια και γι’ αυτό την θαυμάζω έτσι κι αλλιώς.
Πόσο Αναστασία υπάρχει σε όλο αυτό που κάνεις στην εκπομπή;
Σίγουρα δεν έχω δείξει το 100% της Αναστασίας αλλά σε αυτό που κάνω βλέπω πολλά στοιχεία του εαυτού μου: όπως τον αυθορμητισμό, το χιούμορ, να μπαίνω σε ρόλους και να τσαλακώνομαι χωρίς κόμπλεξ. Όλα αυτά όμως πάντα σε πλαίσια που δεν προσβάλλουν εμένα αλλά και κανέναν άλλον.
Αλήθεια, γιατί ξεκίνησες να χορεύεις; Σήμερα το βλέπεις ως επάγγελμα ή μία εσωτερική ανάγκη;
Ξεκίνησα να χορεύω σε πολύ μικρή ηλικία μέσω των γονιών μου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Είχαν διακρίνει μια ανεξάντλητη ενέργεια σε μένα που κάπου έπρεπε να την διοχετεύσω, οπότε ξεκίνησα χορό ενώ παράλληλα έπαιζα και ποδόσφαιρο. Όλα αυτά βέβαια, μέχρι τη στιγμή που έπρεπε να διαλέξω. Τότε λοιπόν, χωρίς ενδοιασμούς διάλεξα το χορό ή καλύτερα ο χορός διάλεξε έμενα. Φτάνοντας στο σήμερα δεν μπορώ να με σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό. καθώς δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο καλύτερα. Με εξαίρεση ότι κάποιοι σκέφτηκαν ότι μπορώ να κάνω και κάτι διαφορετικό και γι’ αυτό είμαι στην εκπομπή. Ένα γεγονός που σε κάποια άλλη περίοδο της ζωής μου δεν θα σκεφτόμουν πότε να κάνω.
Το πρώτο σου επαγγελματικό βήμα έγινε σε ηλικία 15 ετών για το video clip της Ελένης Φουρέιρα «Μόνο Για Σένα». Πόσο δύσκολο ήταν να το διαχειριστείς όλο αυτό;
Είχα από μικρή αυτοπεποίθηση και αρκετό θράσος. Αυτά με έκαναν να μπορώ να διαχειρίζομαι εύκολα τέτοιες καταστάσεις και πρόσωπα. Πάντα όμως με τον απαραίτητο σεβασμό. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά με βοήθησαν ώστε να διαμορφώσω και τον επαγγελματισμό μου.
Σε ποιον άνθρωπο χρωστάς αυτό που έχεις καταφέρει να γίνεις σήμερα;
Μπορεί να ακουστεί εγωιστικό αλλά πρώτα απ’ όλα το χρωστάω σε μένα. Θεωρώ πως ο καθένας ότι έχει καταφέρει το χρωστάει στον εαυτό του, που πίστεψε σε αυτόν. Εξαιρετικά σημαντικοί παράγοντες όμως είναι οι γονείς μου που ποτέ δεν στάθηκαν εμπόδιο αλλά αντίθετα πάντα με στήριζαν. Οι δάσκαλοί μου στο μπαλέτο για την πειθαρχία και τον τρόπο σκέψης και φυσικά τους δύο χορογράφους που συνεργάζομαι στην Ελλάδα και μου έδωσαν την ευκαιρία να δουλέψω και να γνωρίσω καινούριες εμπειρίες: Τον Τάσο Ξιάρχο και την Chali Jennings.
Έχεις συνεργαστεί με τους Ρέμο, Βανδή, Josephine, Snik, Saske, Κακοσαίο, Demy και Ιακωβίδη. Ποια είναι η συνεργασία που έχεις ξεχωρίσει, ποια εκείνη που έχεις μετανιώσει και γιατί;
Γενικά τις συνεργασίες δεν τις κοιτάω τόσο με τους καλλιτέχνες αλλά με τους χορογράφους και τους χορευτές. Για να πω αν μια συνεργασία είναι καλή ή κακή δεν θα βάλω ως παράγοντα τη σχέση μου με τον καλλιτέχνη. Σαν αποτέλεσμα έχω ξεχωρίσει το video clip με τον Saske. Δεν έχω μετανιώσει για κάποια γιατί σχεδόν όλες έχουν τις δυσκολίες τους αλλά και τις ευκολίες τους.
Ο χώρος του χορού όπως και της τηλεόρασης είναι σκληρός και απαιτητικός. Παίζει ρόλο μέχρι και η παραμικρή λεπτομέρεια. Έχεις έρθει ποτέ αντιμέτωπη, έχεις γίνει μάρτυρας ή έχεις ακούσει αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές από δάσκαλο;
Σίγουρα ο χώρος μας είναι πολύ απαιτητικός και είναι πολύ λογικό να δημιουργούνται εντάσεις και διαφωνίες ποτέ όμως δεν έχουν φτάσει τα πράγματα σε ακρότητες.
Έχεις συναντήσει ποτέ περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης;
Η ίδια για καλή μου τύχη «όχι», καθώς πάντα είχα ανθρώπους γύρω μου που με προστάτευαν . Αλλά έχω ακούσει από άλλους του δικού μου χώρου περιστατικά απόπειρας σεξουαλικής παρενόχλησης με σκοπό να τους έδιναν δουλειά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις γνωρίσει ως χορεύτρια και ποια η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει;
Πρόκληση για πολλούς χορευτές όπως και για μένα είναι τα χρονικά πλαίσια που μπορεί να σου ζητήσει κάποιος για μια δουλειά. Έχει τύχει να έχουμε μόλις μια μέρα για να ετοιμάσουμε ένα show από τη δημιουργία του, τις πρόβες μέχρι και την άψογη εκτέλεση. Δε θεωρώ ότι έχω κάνει κάποια θυσία, ότι έκανα το έκανα πάντα για μένα και για να αισθάνομαι καλά. Οπότε και να άφηνα κάτι στην άκρη, το έκανα απόλυτα συνειδητά.
Υπάρχει κάτι στη ζωή σου που θα σε έκανε να σταματήσεις τον χορό; Κάτι που μπορεί να ξεπερνάει αυτό το πάθος;
Προς το παρόν δεν έχω κάποιο ερέθισμα που να ξεπερνάει το πάθος μου για τον χορό. Δύσκολα σταματάς κάτι που έχεις αφιερώσει ως τώρα τη ζωή σου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χορός. Είτε αυτό αφορά το επαγγελματικό κομμάτι, είτε όταν θέλεις να διασκεδάσεις.
Το μπαλέτο είναι ο πιο ενδιαφέρον χορός που μπορείς να γνωρίσεις. Είναι τρομερό το πόσα πράγματα μπορείς να μάθεις για το σώμα σου μέσω του μπαλέτου. Επίσης είναι ένα είδος χορού που σου διαμορφώνει την καθημερινότητα σου, τις συνήθειες σου και τον τρόπο σκέψης σου.
Είναι προαπαιτούμενο για τον σύντροφο που θα επιλέξεις, ότι θα πρέπει να χορεύει;
Σε αυτό το κομμάτι δεν το έχω καθόλου σαν κριτήριο. Σε γενικότερο επίπεδο είναι ωραίο. Όπως για παράδειγμα, να βρίσκεσαι σ’ ένα πάρτι με τον σύντροφο σου και να μπορείτε να χορέψετε μαζί.
Η εξωτική σου ομορφιά είναι δώρο από τη μητέρα σου που κατάγεται από τις Φιλιππίνες αλλά εσύ γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Αθήνα. Έχεις δεχτεί bullying λόγω της καταγωγής σου;
Σε διάφορες φάσεις στο δημοτικό υπήρχε αρκετό bullying, αλλά σε τέτοιες ηλικίες που αποκτάς τις πρώτες σου εικόνες και γίνονται τα πρώτα βήματα κοινωνικοποίησης, μού φαίνεται λογικό να τους φαίνεται περίεργο το διαφορετικό. Να μην καταλαβαίνουν γιατί αυτό το κοριτσάκι έχει πιο σχιστά μάτια απ’ όλα τα υπόλοιπα. Θα ανησυχούσα άμα συνέχιζε να συμβαίνει και τα επόμενα χρόνια.
Υπάρχουν στερεότυπα και ταμπού στην κοινωνία τόσο βαθιά ριζωμένα, που δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει άνδρας χορευτής που δεν έχει δεχτεί bullying. Ποια είναι η δική σου εμπειρία; Πόσο δύσκολο είναι για ένα αγόρι σε μικρή ηλικία να επιλέξει τον χορό;
Δυστυχώς ακόμα και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα που τα αγόρια δεν είναι αποδεκτό να ασχολούνται με το χορό είτε σαν χόμπι είτε επαγγελματικά.
Για μένα αυτό ξεκινάει από τη οικογένεια, όταν ένα παιδί και συγκεκριμένα αγόρι εισπράξει άρνηση από την ίδια του την οικογένεια στην επιθυμία του να χορέψει, τότε πολύ πιθανόν να δημιουργηθεί στο μυαλό του το ότι ο χορός δεν είναι για τα αγόρια. Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας κατά ένα πολύ μικρό βαθμό έχουν καλυτερέψει τα πράγματα και δεν υπάρχουν τόσο έντονες αντιδράσεις ή καλύτερα τα αγόρια που θέλουν να ασχοληθούν με τον χορό δεν τις συμμερίζονται.
Πώς αντιμετωπίζει ο μέσος Έλληνας τον χορό; Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα ώστε να βελτιωθούμε και να φτάσουμε στο επίπεδο χωρών του δυτικού κόσμου;
Το ποσοστό των Ελλήνων που ανταποκρίνεται στο θέαμα του χορού δυστυχώς είναι πολύ μικρό. Δεν είμαι σίγουρη για το ποια είναι τα βήματα ώστε να φτάσουμε το υπόλοιπο ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά σίγουρα θα πρέπει να μπει στην καθημερινότητα των ανθρώπων ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερο κοινό. Οι Έλληνες καλό θα ήταν να αποκτήσουν την επιθυμία να πάνε να δούνε μια χορευτική παράσταση που όμως να μην έχει κανένα γνωστό όνομα. Παράλληλα να ψάχνουν τι είναι πιο κοντά στα δικά τους γούστα που ίσως θα θέλανε να το δοκιμάσουν.
Σου δίνουμε δύο παρτενέρ και μας λες το είδος χορού που θα ήθελες να χορέψεις με τον καθένα και γιατί. Φάνης Λαμπρόπουλος και Νικόλας Ράπτης.
Τέλειο! Μη γελάσετε γι’ αυτά που θα πω. Είναι πολλά που δεν ξέρετε για εκείνους. Με τον Φάνη θα διάλεγα πιο ballroom χορούς καθώς άμα θέλει έχει πολύ καλό στήσιμο του σώματος του και μπορεί να υποστηρίξει την ντάμα του. Επίσης κάνει άψογα και το υπεροπτικό αυστηρό αλλά γαλήνιο ύφος που απαιτεί αυτός ο χορός. Με τον Νικόλα θα δοκίμαζα κάτι σε πιο street style, έχει ένα wild spirit και τσαλακώνει πιο εύκολα το σώμα του, που βοηθάει σε αυτό το είδος. Θα μπορούσα να πάω μαζί του σε κάποιο dance battle καθώς είναι και αρκετά ανταγωνιστικός με την καλή έννοια πάντα.
Η εξωτερική εμφάνιση ανοίγει πόρτες στον χώρο της τηλεόρασης. Ισχύει το ίδιο και με τον χώρο του χορού;
Η αλήθεια είναι πως ισχύει κατά βάση στο πιο commercial κομμάτι. Πολλές φορές αυτοί που θα σε διαλέξουν για μια δουλειά δε θα έχουν τα κριτήρια να διακρίνουν τις χορευτικές σου ικανότητες αλλά το αν γράφεις στην κάμερα ή αν θα αρέσεις στο κοινό. Γεγονός που το θεωρώ πολύ άδικο και με στεναχωρεί καθώς πολλοί εξαιρετικοί χορευτές μένουν εκτός λόγω της μη επιθυμητής εμφάνισης.
Ποιο είναι εκείνο το είδος χορού που «σιχαίνεσαι» αλλά αναγκάζεσαι να το κάνεις λόγω επαγγελματισμού.
Χορός και «σιχαίνομαι» δεν πάνε μαζί για μένα. Όλα τα είδη έχουν να σου δώσουν κάτι και όλα τα είδη πρέπει να τα κάνεις δικά σου.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια;
Δεν τον φαντάζομαι, θέλω να τον ζήσω όπως και να είναι.
Ο κορονοϊός έχει επηρεάσει όλο τον πλανήτη. Ποια είναι η δική σου ιστορία που σου έχει μείνει χαραγμένη και πιστεύεις ότι έβαλε φρένο στους στόχους σου;
Έφαγα γερή χαστούκα όπως και πολύς κόσμος, φρενάροντάς μου τα πρώτα μου βήματα στο εξωτερικό. Στους στόχους μου ο μόνος που μπορεί να βάλει φρένο είμαι εγώ, η πανδημία απλώς μου κατέβασε ταχύτητα.
Πες μας ένα τυπικό 24ώρο σου στην καραντίνα
Ξυπνάω, τρώω πρωινό, μιλάω με φίλους , βγαίνω για ποδήλατο στο κέντρο, τρώω αρκετά, βλέπω ταινίες και φυσικά χορεύω όσο μπορώ. Facetime και netflix ειναι οι δύο πιο πολύτιμες εφαρμογές της καραντίνας.
