Χανιά : Επιστολή προς γονείς και εκπαιδευτικούς από τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Αγαπητοί γονείς,
μια νέα σχολική χρονιά ξεκινάει και εμείς, οι δάσκαλοι των παιδιών σας, θέλουμε να ευχηθούμε ολόψυχα να είναι μια χρονιά καλή, που θα επιτρέψει στους μαθητές και τις μαθήτριές μας να συμμετάσχουν ανεμπόδιστα στο συναρπαστικό ταξίδι της γνώσης, της δημιουργίας, της φαντασίας, του παιχνιδιού. Και για να το διασφαλίσουμε αυτό, θα πρέπει να φροντίσουμε να είναι και μια χρονιά αγωνιστική.

Στεκόμαστε πάντα απέναντί σας με ειλικρίνεια και σεβασμό γνωρίζοντας πως μοιραζόμαστε τις κοινές ελπίδες, τα όνειρα και τις αγωνίες για τα παιδιά σας, τα «παιδιά μας». Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να κρύψουμε πως για άλλη μια φορά στη διαδρομή μας μέχρι τον Ιούνιο θα συναντήσουμε πολλούς μεγαλύτερους ή μικρότερους σκοπέλους, που έχουμε χρέος απέναντι στους μαθητές μας να ξεπεράσουμε με τον κοινό μας βηματισμό και την οργάνωση του αγώνα μας.

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως και φέτος οι ανάγκες όλων μας, μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών αντιμετωπίζονται και από αυτή την κυβέρνηση ως κόστος που πρέπει να περικοπεί. Γι’ αυτό θα δείτε τα σχολεία να ανοίγουν, αλλά να μην μπορεί να αναπτυχθεί πλήρες πρόγραμμα ή να μη στηρίζονται οι μαθητές μας που έχουν ανάγκη από εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, μιας και η «κανονικότητα» των χιλιάδων κενών είναι και πάλι εδώ.

Θα δείτε τα παιδιά να στοιβάζονται σε τάξεις-θηρία των 25 και πλέον μαθητών, γιατί, προκειμένου να μειώσει τους εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση, αποφάσισε να συγχωνεύσει, δηλαδή να κλείσει περίπου 1.000 τμήματα σε όλη τη χώρα. Δε δίστασε ακόμα και να μετακινήσει μικρά παιδιά μακριά από τη γειτονιά, το χωριό, τους φίλους, το κοινωνικό τους περιβάλλον.
Θα μας δείτε μαζί με τα παιδιά σας στα ίδια παλιά, ασυντήρητα και σε πολλές περιπτώσεις, ακατάλληλα σχολικά κτίρια, σε ασφυκτικά μικρές αίθουσες-κλουβιά, όπου καθημερινά θα τρέμουμε μην πέσει ο σοβάς, η πόρτα, μη μετρήσουμε ακόμα ένα ατύχημα μέσα στα σχολεία μας. Φυσικά στην πλειοψηφία τους χωρίς γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, αίθουσες εκδηλώσεων ή εργαστήρια.
Παράλληλα, τα εργαλεία που μας δίνει το υπουργείο Παιδείας για να δουλέψουμε αφορούν σε βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, που, βαφτίζοντας το παλιό και παρωχημένο «πρόοδο», προσφέρουν απλόχερα αποσπασματικές και εφήμερες γνώσεις σε βάρος της ολόπλευρης μόρφωσης που έχουν ανάγκη όλα τα παιδιά.

Θα συζητήσετε ακόμα με τους συναδέλφους μας για τον καθημερινό αγώνα που δίνουν για τη μόρφωση των παιδιών σας σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, αφού ιδιαίτερα για τους νεοδιόριστους και τους αναπληρωτές ο γρίφος της επιβίωσης είναι εξαιρετικά δυσεπίλυτος, όπως γνωρίζουμε ότι είναι για τους περισσότερους και από εσάς που χτυπιέστε εξίσου από το κύμα ακρίβειας. Πιο συγκεκριμένα ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός θα πρέπει με 776€ τον μήνα να πληρώσει το ενοίκιο (αν βρει σπίτι), το ρεύμα, το νερό, την τροφή και τη μετακίνησή του και παράλληλα να προετοιμάσει το μάθημά του, να εμβαθύνει στην επιστήμη του, να επιτελέσει απρόσκοπτα τον παιδαγωγικό του ρόλο, ψάχνοντας δεύτερη ή τρίτη δουλειά για να βγει ο μήνας.

Τέλος, θα δείτε συναδέλφους μας να διώκονται πειθαρχικά από το υπουργείο και τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, επειδή εδώ και τέσσερα χρόνια όλος ο κλάδος δίνει έναν περήφανο αγώνα ενάντια στον κυβερνητικό σχεδιασμό που θέλει τα σχολεία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί να διαχωρίζονται και να κατηγοριοποιούνται με όρους επιχειρήσεων, απαιτώντας από εμάς να σκύψουμε το κεφάλι και από εσάς να βάλετε ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη, που οι λίγες σειρές μιας επιστολής δε μας επιτρέπουν να αναλύσουμε, καλούμε εσάς τους γονείς, με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα αλλά και την κοινή μας, την πιο σπουδαία έγνοια, το παιδί, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να συντονίσουμε τα βήματά μας και να δώσουμε ΜΑΖΙ τον πιο δύσκολο αλλά και όμορφο αγώνα για το σχολείο, τη ζωή και τη μόρφωση που αξίζουμε και έχουμε ανάγκη εμείς και τα παιδιά μας.

Αγαπητές-οι συναδέλφισσες-οι,
Όλα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από την περίοδο της πανδημίας κι έπειτα, οι εκπαιδευτικοί δώσαμε τη μεγάλη μάχη για τη μόρφωση των μαθητών μας και κρατήσαμε τα σχολεία όρθια χωρίς καμία στήριξη από το υπουργείο και την κυβέρνηση. Συνεχίζουμε παράλληλα από τότε έναν σπουδαίο, διαρκή αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών.

Στην πάροδο αυτών των ετών έχουμε σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς με τους γονείς των μαθητών μας, που πρέπει να διαφυλάξουμε και να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο. Άλλωστε και ο πιο καλοπροαίρετος πλέον αντιλαμβάνεται πως οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις για «αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου» και «στήριξη του εκπαιδευτικού έργου» είναι κενές περιεχομένου, αφού καθημερινά στην πράξη γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα.

Σας καλούμε όλες και όλους να συνεχίσουμε με ψηλά το κεφάλι τον δίκαιο και περήφανο αγώνα μας, γνωρίζοντας πως έχουμε τους γονείς στο πλευρό μας αλλά και το αντίστροφο. Το οφείλουμε στους μαθητές μας, το οφείλουμε στα παιδιά μας! Όπως προτάσσει και ο ποιητής μας, Γ. Ρίτσος: «…ένα παιδί μεγαλώνει. Ορκιστείτε να έχει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του, να μάθει να γράφει σ’ αγαπώ! Να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σε ένα ανθισμένο περιβόλι…».

Πάμε λοιπόν πλάι πλάι, εκπαιδευτικοί και γονείς, με αισιοδοξία και πίστη στο δίκιο μας να διεκδικήσουμε τη ζωή και τη δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλους. Πάμε να κερδίσουμε μέσα από τον κοινό μας αγώνα το σχολείο και τη μόρφωση που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας!
Με αυτές τις σκέψεις ευχόμαστε από καρδιάς καλή χρονιά σε όλους τους γονείς, τους συναδέλφους μας και κυρίως στους μικρούς μας μαθητές!