Δεν είναι τυχαίο, ότι στη χώρα που “γεννήθηκε” η δημοκρατία και ο διάλογος παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, να εδραιώνεται και να κερδίζει διαρκώς έδαφος η πόλωση και το διχαστικό κλίμα.
Μάλιστα τελικά γίνονται θέμα ή επιδιώκουν να γίνουν, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα πρόσωπα που εκφέρουν “πολιτικό’’ λόγο – που ουδόλως συμβάλλουν στην συναίνεση, στην σύγκλιση ή βελτίωση των κατατεθειμένων προτάσεων – και ελάχιστα το αντικείμενο του δημόσιου λόγου που παύει να έχει ενδιαφέρον, ως προς την ουσία και το περιεχόμενο του, αφού στόχος είναι μόνο η δημιουργία εντυπώσεων.
Γιατί πολύ απλά, ο διάλογος έχει μετατραπεί, σε εργαλείο προσωπικής αντιπαράθεσης με κρίσεις και χαρακτηρισμούς για την πορεία του καθενός στον δημόσιο χώρο και όχι μόνον αυτό… Ας αναλογιστούμε, τον πολιτικό διάλογο που “ξεδιπλώνεται” στο πλαίσιο συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Αγίου Νικολάου και που ευτυχώς οι πολίτες ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν και να διαπιστώσουν ότι η πολιτική θέση δεν είναι ενιαία και η σύνθεση των απόψεων αρκετά χαλαρή, δεδομένου ότι τα μέλη του Δ.Σ, προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και κατά συνέπεια το πολιτικό υπόβαθρο δεν είναι ενιαίο σε κάθε δημοτική ομάδα.
Αν σκεφτούμε επίσης τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται, ιδιαίτερα όταν καλούμαστε να διαχειριστούμε ζητήματα του κοντινού μας περιβάλλοντος, διαπιστώνουμε ότι ο διάλογος, μετατρέπεται σε εργαλείο προσωπικής αντιπαράθεσης, που δεν προσεγγίζει την πραγματικότητα, αλλά στοιχεία ικανοτήτων ή αδυναμιών των διαλεγομένων προσώπων και εξαντλείται σε κοινοποίηση υποκειμενικών κρίσεων για την πορεία του καθενός στον δημόσιο χώρο. Κι έτσι εύκολα, οι προσωπικές πλέον αντιπαραθέσεις, προσλαμβάνουν χαρακτηριστικά εκχυδαϊσμένου λόγου, ο οποίος αποσκοπεί στην μείωση των άλλων.
Αυτό που “μετράει” είναι η ανάληψη της διαχείρισης των κοινών μας πραγμάτων, δίχως να υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις, σχεδιασμός και ευρύτερες συναινέσεις με φορείς. Απλά υποστηρίζεται άκριτα η άποψη των φωνασκούντων χωρίς αξιολόγηση .
Η πολυδιάστατη παρακμή, που βιώνει η ελληνική κοινωνία και ιδιαιτέρως η αξιακή, απονευρώνει εν τέλει, τ΄ αντανακλαστικά των πολιτών και επιτρέπει το σταδιακό “ξήλωμα” των δημοκρατικών λειτουργιών, δεδομένου ότι οι επιλογές που προκρίνονται, εξαρτώνται κυρίαρχα από τον ατεκμηρίωτο πολιτικό και γενικότερα δημόσιο λόγο.
Βραχυπρόθεσμα, υπάρχει πιθανότητα μέσω της διαδικασίας αυτής, να επωφελούνται πολιτικά πρόσωπα, όμως ο πολίτης, όχι μόνο δεν ωφελείται, αλλά περιθωριοποιείται πολιτικά και η συμμετοχή του στα κοινά, έχει νομιμοποιητικό χαρακτήρα, στο πλαίσιο προβλεπόμενων διαδικασιών (π. χ εκλογών).
Ας το ξανασκεφτούμε !
Υ.Γ
Το έναυσμα για την κατάθεση σκέψεων και παρατηρήσεων για την απαξίωση του πολιτικού διαλόγου, μου έδωσε το παρακάτω άρθρο της “Κυριακάτικης Καθημερινής “, με τίτλο : “Ο Διάλογος στην πυρά της πόλωσης” που απηχεί κατά τον καλύτερο τρόπο τις απόψεις μου για όσα συμβαίνουν στον δημόσιο βίο της χώρας.
https://www.kathimerini.gr/opinion/561660169/o-dialogos-stin-pyra-tis-polosis/
