Γράφει η Αλκυόνη Χριστοδουλάκη
Ας συζητήσουμε λίγο σχετικά με το τι συμβαίνει με τα ΑΜΕΑ και την αναζήτηση εργασίας ώστε να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς πληρώνοντας τους λογαριασμούς και τις υποχρεώσεις τους. Για κάποιο λόγο,όπως και στους υπόλοιπους, το καλό μας κράτος δε δίνει τίποτα, δεν αφήνει καμία επιλογή, αλλά θέλει να τα παίρνει από κάθε αυλάκι που περνάει μια σταγόνα νερό. Όσο και να το αναλύσουμε θα μπερδευτούμε. Όσο και να το ψάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, θα χαθούν μέσα στη γραφειοκρατία και την αδικία από το ίδιο το σύστημα.
Έχουμε π.χ. ένα νέο άνθρωπο με 67% ποσοστό αναπηρίας μετά από τροχαίο ατύχημα, ο οποίος λαμβάνει από το ΙΚΑ (ΕΦΚΑ) αναπηρική σύνταξη ύψους 300 ευρώ παρακαλώ! Γιατί φυσικά το καλό μας ΙΚΑ εικάζει πως όταν είσαι 35 χρόνων -και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπιανες την πέτρα και θα την έστυβες- αν η μοίρα σου στερήσει αυτή τη δυνατότητα , με 300 ευρουλάκια θα είσαι άρχοντας! Μάλιστα.
Τώρα μπορεί να σκεφτείτε πως και οι συντάξεις των ηλικιωμένων βρίσκονται στα ίδια επίπεδα και οι μισθοί κοντεύουν να φτάσουν εκεί, συνεπώς βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Το εντυπωσιακό είναι η συνέχεια της ματωμένης ιστορίας.
Ο νέος λοιπόν αυτός με 67% αναπηρία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά του, παίρνει αυτά τα 300 ευρώ κάθε μήνα, που εύλογα δεν του αρκούν για να επιβιώσει, και λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ψάχνει εναγωνίως να βρει και κάποια άλλη απασχόληση που θα του επιτρέψει να βγάλει τα προς το ζην.
Εδώ λοιπόν κυρίες και κύριοι έρχεται το ΙΚΑ πάνω στο άσπρο άλογο και σαν από μηχανής θεός, λέει στον άνθρωπό μας: “στην περίπτωση που ο συνταξιούχος λόγω αναπηρίας εργαστεί μετά τη συνταξιοδότησή του κατά τρόπο μόνιμο και σταθερό (περισσότερο από ένα συνεχές εξάμηνο), το ασφαλιστικό όργανο μπορεί να περιορίσει την ασφαλιστική αναπηρία του ή και να την άρει (με συνέπεια τη διακοπή της συνταξιοδότησης).Αυτό, μπορεί να συμβεί εάν π.χ. διαπιστωθεί ότι ο συνταξιούχος με μερική αναπηρία κερδίζει περισσότερο από το μισό των αποδοχών υγιούς εργαζόμενου, στην εργασία που παρείχε ο συνταξιούχος πριν από την επέλευση της αναπηρίας”.
Καταλάβατε ακριβώς; Όχι βέβαια. Εκτός κι αν εγώ βρίσκομαι σε απόλυτη φάση άρνησης και δε μπορώ να δεχτώ αυτή τη διαδικασία, συνεπώς δεν την κατάλαβα. Αφού λοιπόν πέρασε ένα πρωινό με ένα τηλέφωνο στο χέρι και περίπου 1576 κλήσεις (!), διότι είναι μάλλον πιο εύκολο να ιππεύσουμε μονόκερο από το να μιλήσουμε με κάποιον υπεύθυνο στις αναπηρικές συντάξεις στα κεντρικά της χώρας μας, βρέθηκε ένας ευγενέστατος υπάλληλος που μας ενημέρωσε περί του θέματος.
Από ότι φαίνεται, αν ο συνταξιούχος του 67% αναπηρίας απασχοληθεί 6 μήνες κάπου, δεν ασχολείται κανείς μαζί του. Στον 7ο μήνα, βγαίνει το ιππικό! Αν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος λαμβάνει από τη νέα του απασχόληση περισσότερο από το μισό των αποδοχών υγιούς εργαζόμενου, στην εργασία που παρείχε ο συνταξιούχος πριν από την επέλευση της αναπηρίας, αντίο σύνταξη. Αν λαμβάνει περισσότερο από το 1/3 η σύνταξη μειώνεται αναλογικά. Έστω ότι οι αποδοχές του υγιούς εργαζόμενου είναι 500 ευρώ, ως είθισται σήμερα, και ο νέος με ειδικές ανάγκες λαμβάνει 260 ευρώ, χάνει τα 300 και μένει με τα 260.
Συνεπώς οι επιλογές έχουν ως εξής: α) θα βρει ο άνθρωπός μας την ιδανική δουλειά των 2000 ευρώ και θα κάνει οικογένεια που θα τρώει, β) θα ζήσει με τα 300 ευρώ και θα περιμένει τις διανομές αγροτικών προϊόντων χωρίς μεσάζοντες από τους δήμους γ)θα αφήσει τα 300 ευρώ και θα επιλέξει την κουρτίνα τρία μήπως κρύβει κάτι καλύτερο ή δ) θα πάρει λίγα από τη σύνταξη, λίγα από τη δουλειά και θα παίζει στα χαρτιά το νοίκι!
Έτσι λοιπόν, καταλήγει να δουλεύει μαύρα ακόμα κι ο άνθρωπος αυτός. Τα ποσοστά της αδήλωτης εργασίας έχουν μειωθεί θα πει κάποιος. Σύμφωνοι, αλλά τα ΑΜΕΑ, δεν έχουν τις ίδιες επιλογές. Αν για έναν απόλυτα υγιή 35χρονο, είναι Γολγοθάς η εύρεση εργασίας, τότε για έναν 35χρονο με οποιοδήποτε πρόβλημα που τον καθιστά κατά 67% ανάπηρο είναι ο Αρμαγεδών! Κι αν καταφέρει να βρει κάτι αξιοπρεπές, και σε δύο μήνες να το χάσει όπως συχνά συμβαίνει, μετά θα δουλέψει που;
Κόψτε από τους αγαπημένους “φτωχούς” βουλευτές μας κάτι παραπάνω, φορολογήστε ακόμα περισσότερο τους πολύ πλούσιους, κάντε το χορό της βροχής για να σας βρέξει λίγο χρήμα μιας και ποτέ δε σας αρκεί, κάντε ότι καταλαβαίνετε, αλλά προνοήστε για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται ακόμα πιο πολύ. Κρίση- κρίση, αλλά αν ξεχάσουμε τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά μας η κρίση θα είναι το μικρότερο πρόβλημά μας. Τα συμπεράσματα δικά σας.
