Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης.
Έξι Δεκεμβρίου σήμερα γιορτάζει ο Αγιος Νικόλαος, ο προστάτης των ναυτικών.
Μία μεγάλη μέρα για την ορθοδοξία για τον άνθρωπο που γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από Έλληνες γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης.
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας.
Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο.
Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.
Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά τον θάνατο του.
Ο μυροβλύτης
Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.
Το θαύμα σε αγιορείτικο μοναστήρι
Μία μέρα ο Αγιος Νικόλαος είχε επισκεφτεί ένα μοναστήρι στο Αγιο Όρος. Μόνο αυτό το αλεύρι σάς έμεινε; τους ρώτησε. Οι πατέρες του αθωνικού μοναστηριού απάντησαν ότι μόνο αυτό το αλεύρι τους είχε μείνει και δεν μπορούσαν να αγοράσουν άλλο εξαιτίας της γερμανικής κατοχής. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η μονή για να επιβιώσει χρειαζόταν δέκα χιλιάδες οκάδες τον χρόνο και εκείνοι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ούτε μία οκά.
Ο άγνωστος ιερέας πήρε λίγο αλεύρι το ευλόγησε και το έριξε πάνω στο υπόλοιπο αλεύρι. Ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,το μοναστήρι, την θάλασσα και ετοιμάστηκε να φύγει.
-«Από πού έρχεσαι»;τον ρώτησαν οι πατέρες. «Κάθισε μαζί μας να φας λίγο ψωμί με ελιές»
-«Έρχομαι από πολύ μακριά, από τα Μύρα της Λυκίας» απάντησε και απομακρύνθηκε.
Τελικά οι 150 οκάδες που είχε ευλογήσει ο άγιος έφτασαν για μισό χρόνο, από τον Δεκέμβριο όταν ο Άγιος Νικόλαος εμφανίστηκε στο μοναστήρι μέχρι τον Ιουλιο όταν βγήκε η νέα σοδειά.
Ο Αγιος Νικόλαος και ο Κινέζος
Στην Κίνα πριν ανεβούν στην εξουσία οι Κινέζοι,υπήρχε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Χάρπιν μία εικόνα του Αγίου Νικολάου την οποία είχαν τοποθετήσει Ρώσοι μετανάστες. Την σέβονταν ακόμη και οι μη-ορθόδοξοι Κινέζοι.
Μία ημέρα ήρθε στον σταθμό ένας βρεγμένος Κινέζος ο οποίος είχε πέσει στα γόνατα ευχαριστώντας τον Άγιο Νικόλαο στα κινέζικα.
Αυτός μία ημέρα κατά την διάρκεια του χειμώνα προσπάθησε να διασχίσει τον Σάνγκαρι ποταμό. Αυτός ο ποταμός περνάει μέσα από το Χάρπιν και τον χειμώνα παγώνει. Όπως προχωρούσε βιαστικός ο πάγος έσπασε και βρέθηκε κάτω από τον πάγο. Όπως βυθιζόνταν θυμήθηκε την εικόνα του σιδηροδρομικού σταθμού και φώναξε, «Γέρε άνθρωπε από τον σιδηροδρομικό σταθμό, βοήθησε με»! Μετά έχασε τις αισθήσεις και γλίστρησε κάτω από τον πάγο. Ο θάνατος φαινόταν βέβαιος
Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρέθηκε στην όχθη του ποταμού. Όσο πιο γρήγορα μπορούσε έτρεξε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό και έπεσε μπροστά στην εικόνα ευχαριστώντας τον Άγιο Νικόλαο για το θαύμα του.
Η εικόνα του Κρεμλίνου που χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε
Ένας από τους είκοσι πύργους του Κρεμλίνου στην Μόσχα είναι ο πύργος του Αγίου Νικολάου ο οποίος χτίστηκε το 1492. Από τον 16 αιώνα η εικόνα του Αγιόυ Νικολάου Μοζάινσκ κοσμεί τον πύργο. Υπο το βλέμμα του Αγίου έγιναν οι παρελάσεις και οι στέψεις των τσάρων στο Κρεμλίνο για 500 χρόνια.
Το 1812 ο Ναπολέων έβαλε φωτιά στο Κρεμλίνο. Ο πύργος του Αγίου Νικολάου ανατινάχθηκε και όλο το πάνω μέρος κατάρρευσε. Η εικόνα όμως σώθηκε.
Το 1916 ο πύργος ξαναφτιάχθηκε με κάποιες προσθήκες.
Κατά την Οκτωβριανή επανάσταση η πύλη και ο πύργος του Αγίου Νικολάου Μοζάινσκ δέχθηκε επίθεση με εκρηκτικά, ριπές πολυβόλου και χειροβομβίδες. Μία εικόνα ενός αγγέλου από την άλλη μεριά καταστράφηκε. Η εικόνα του Αγίου όμως, παρά τις τρύπες από τις σφαίρες διασώθηκε για δεύτερη φορά. Οι μπολσεβίκοι σκέπασαν την εικόνα με ένα κόκκινο ύφασμα μακρυά από τα βλέματα των πιστών. Το ύφασμα όμως κομματιάστηκε και οι Μοσχοβίτες μπορούσαν πάλι να δουν την εικόνα.
Τον Μάιο του 1918 (στις 9 Μαΐου εορτή της ανακομιδής του λειψάνου του Αγίου Νικολάου) ο πατριάρχης Τύχωνας ζήτησε η λιτανεία να περάσει από την Κόκκινη Πλατεία όπου έγινε δέηση κάτω από την εικόνα του Αγίου. Ο Κόκκινος Στρατός διέλυσε την συγκέντρωση με πυροβολισμούς.
Έτσι ήταν μέχρι που ανακαλύφθηκε η εικόνα
Το 1934 η εικόνα εξαφανίστηκε, όλοι πίστευαν ότι κατά διαταγή του Στάλιν η εικόνα είχε καταστραφεί. Οι αναστηλωτικές εργασίες του 2010 όμως διέψευσαν αυτήν την εκδοχή και η εικόνα βρέθηκε.
Η εικόνα ανακαινίστηκε και τα αποκαλυπτήρια της έγιναν στις 15/28 Αυγούστου 2010 παρουσία του προεδρου Μεντβέντεβ.
Ο Άγιος Νικόλαος και η μουσουλμάνα
Μία μουσουλμάνα από την Ρωσική Δημοκρατία του Μπασκορτοστάν, η οποία επί 14 χρόνια υποβάλλονταν σε εξετάσεις και θεραπείες για να μείνει έγκυος, το κατάφερε αφού προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Νικολάου.
«Είμαι μουσουλμάνα,αλλά για κάποιον λόγο πιστεύω ότι η εικόνα με βοήθησε» δήλωσε η ευτυχισμένη μητέρα στην Komsomolskaya Pravda.
Οι φίλοι της, την συμβούλευσαν να πάει στην εκκλησία. Ο γάμος της είχε αποτύχει ενώ η διάγνωση ήταν σαν μία μαχαιριά για την οικογένειά της, η ασθένειά της δεν θα της επέτρεπε να γεννήσει.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε σε μία εκκλησία, ήταν λίγο φοβισμένη και δεν ήξερε πώς να προσευχηθεί. Οι ενορίτες την ενθάρρυναν λέγοντάς της να προσευχηθεί από την» καρδιά της».
Τότε προσευχήθηκε λέγοντας» Νικόλαε θαυματουργέ βοήθησέ με να αποκτήσω έναν γιό»και άφησε μία χρυσή αλυσίδα δίπλα στην εικόνα. Μετά από έναν μήνα έμεινε έγκυος.
Το θαύμα του Αγ.Νικολάου στο Κίεβο το 1920
Στα μέσα της δεκαετίας του’40 βρέθηκα στο Μόναχο, στην Δυτ.Γερμανία.Η πόλη ήταν ακόμη ερειπωμένη από τον πόλεμο και δεν είχα που να μείνω. Τελικά βρέθηκε ο «Καλός Σαμαρείτης»κάποια δωμάτια που ανήκαν στην εκκλησία. Εκεί βρήκα και έναν κύριο γύρω στα 40-45 και συστηθήκαμε. Έπρεπε να κοιμηθούμε πάνω σε κάτι σανίδες και καρέκλες και για να περάσει η ώρα μας αρχίσαμε να συζητάμε. Σε μία στιγμή μου λέει «Εχεις ακούσει για το θαύμα του Αγίου Νικολάου στο Κίεβο την δεκαετία του ’20»;
Εγώ δεν είχα ακούσει τίποτα και τότε άρχισε να μου διηγείται τα παρακάτω:
«Στο Κίεβο,στο Πόντολ (στο βόρειο τμήμα της πόλης) ζούσε μία χήρα με τον γιό της και την θυγατέρα της. Αυτή η γυναίκα προσεύχονταν συχνά μπροστά στην εικόνα του Αγίου Νικολάου και ζητούσε την βοήθειά του σε όλες τις δύσκολες περιστάσεις. Τελικά ο γιος της έγινε αξιωματικός.
Οι αναταραχές και οι αλλαγές στην διακυβέρνηση της πόλης (Λευκοί,Κόκκινοι κ.τ.λ.) είχαν ως αποτέλεσμα οι πρώην αξιωματικοί να συλληφθούν. Αμέσως η αδελφή του έτρεξε στις «γνωριμίες» τους, για να τον ελευθερώσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η ηλικιωμένη γυναίκα γρήγορα έτρεξε στον Άγιο Νικόλαο και προσευχήθηκε για πολλή ώρα. Όταν γύρισε στο σπίτι της ήξερε ότι όλα θα πάνε καλά. Κάθισε να πιει ένα τσάι όταν η κόρη της της είπε ότι ο αδελφός τη είχε εξαφανιστεί. Κατά το χάραμα της επομένης ημέρας ο γιος της γύρισε. Ήταν πεινασμένος, χτυπημένος και βρώμικος.
Τα σχόλια είναι κλειστά.